Κατά τις συζητήσεις που έγιναν τότε, υποστηρίχτηκε ότι ασφαλώς το Νόμπελ Ειρήνης, παρά τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα (Γιασέρ Αραφάτ, Νέλσον Μαντέλα, Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ κα), έχει δοθεί για τον αντίθετο λόγο από αυτόν που υποτίθεται ότι προορίζεται (την Ειρήνη) και αναφέρθηκε ένας μακρύς κατάλογος “βραβευθέντων” όπως και ότι υπήρξαν και περιπτώσεις άρνησης παραλαβής (Ζαν-Πολ Σαρτρ το 1964 κ.α).
Σημειώθηκε επίσης ότι με βάση τους γνωστούς συσχετισμούς, όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένου και του ΟΗΕ, του Συμβούλιου Ασφαλείας, κ.α παίζουν αυτόν ακριβώς το ρόλο. Όμως σε όλους αυτούς τους οργανισμούς η Κούβα και όλες οι χώρες του άξονα της αντίστασης στον ιμπεριαλισμό, δίνουν εκεί, τη μάχη που μπορεί να δοθεί.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτού, είναι η ετήσια έκθεση της Κούβας στη Γ.Σ του ΟΗΕ για την ανάγκη τερματισμού του αποκλεισμού της που ψηφίζεται σχεδόν ομόφωνα από όλες τις χώρες, πλην των ΗΠΑ, του Ισραήλ και 1-2 εναλλασσόμενων σκληρών δορυφόρων των ΗΠΑ (Βραζιλία κλπ). Φυσικά, ποτέ κανείς δεν υποστήριξε ότι η Κούβα με αυτήν την ψηφοφορία “ξεπλένει” τον ΟΗΕ. Επιπλέον, τότε που η πολιτισμένη δύση κατέρρεε από τον Covid-19 και η περίφημη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη γινόταν το συντομότερο ανέκδοτο, η σημαία της Κούβας ανέμιζε στην Ιταλία, την ευρωπαϊκή χώρα που οι κουβανοί γιατροί έδειχναν στην πράξη την διαφορά αντίληψης για τον άνθρωπο.
Τότε επικράτησε (καλώς) η άποψη ότι τη στιγμή εκείνη, που οι κουβανοί γιατροί κατακτούσαν πανάξια το νόμπελ των λαών, ήταν η ώρα να μπει το αίτημα της βράβευσής τους με το Νόμπελ, ήταν η ώρα να διατυπωθεί αυτό το θρασύ αίτημα. Έτσι κι έγινε και πολύ σύντομα αυτή η πρωτοβουλία διεθνοποιήθηκε. Σήμερα συγκεντρώνει πάνω από 100.000 ανθρώπους από πάνω από 30 χώρες σε όλο τον κόσμο. Διεθνείς και εθνικές οργανώσεις αλληλεγγύης, διανοουμένων, συνδικαλιστών, ιθαγενών κ.α, στηρίζουν επισήμως το αίτημα. Στη μικρή μας χώρα (που η πρωτοβουλία μετρά πάνω από 40.000) το σύνολο των οργανώσεων αλληλεγγύης με την Κούβα, άλλες οργανώσεις, προσωπικότητες, νεολαία και απλοί άνθρωποι, το υποστηρίζουν.
Η Κούβα στο βαθμό που της αναλογούσε, υποστήριξε από την πρώτη στιγμή, αυτή, όπως και κάθε πρωτοβουλία αλληλεγγύης και βοήθησε στη διεθνοποίηση του αιτήματος. Σήμερα μιλάμε για μια μεγάλη διεθνή πρωτοβουλία, που συγκεντρώνει την αγάπη των φίλων και τις επιθέσεις των εχθρών της Κούβας. Ο πρόεδρος του Κουβανικού Ινστιτούτο για τη Φιλία των Λαών (ICAP) , Fernando González Llort (είναι ο ένας από τους γνωστούς Πέντε Κουβανούς) στο μήνυμά του για την επέτειο της 26ης Ιουλίου (1953,επίθεση του Φιντέλ στη Μονκάδα) ανέφερε σχετικά:
“Η δράση του ιατρικού μας προσωπικού στη διάσωση ζωών και στην καταπολέμηση αυτής της ασθένειας, παρακίνησε αυθόρμητα φίλους και οργανώσεις στην περιοχή, που χρησιμοποιώντας διάφορες πλατφόρμες που δημιουργήθηκαν, ξεκίνησαν την πρωτοβουλία για την απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης. στους γιατρούς μας.
Ο παγκόσμιος χαρακτήρας που πήρε το αίτημα αυτής της πρωτοβουλίας, είναι αναμφίβολα, η κύρια απάντηση στις εκστρατείες δυσφήμισης που προωθεί η κυβέρνηση Τραμπ ενάντια στη διεθνή ιατρική συνεργασία”.
Όπως αναμένονταν, η θετική γνώμη για τους κουβανούς γιατρούς σε όλο τον κόσμο προκάλεσε την αντίδραση της Ουάσιγκτον, που γρήγορα έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλά. Χρηματοδότησε γενναιόδωρα μία μιντιακή καμπάνια κατά των κουβανών γιατρών, που ο απόηχός της στη χώρα μας ήταν η αρθρογραφία από τα αμαρτωλά- μισθοφορικά ellinika.hoaxes, την Καθημερινή και πρόσφατα με διαφορά φάσης, της γνωστής κυρίας Σ. Βούλτεψη.
Ωστόσο, καθώς η πρωτοβουλία έπαιρνε τα σημερινά της ποσοτικά χαρακτηριστικά, η συζήτηση “εντός των τειχών”, των ιστορικά φίλων της Κούβας και των οργανώσεων αλληλεγγύης με την Κούβα, και όχι μόνο, είναι λογικό να παίρνει διαστάσεις ανάλογες με την απήχηση της πρωτοβουλίας. Μιλάμε για χιλιάδες ανθρώπους, για τη μεγαλύτερη συσπείρωση υπέρ της Κούβας στη χώρα μας, εδώ και αρκετές δεκαετίες και αυτό κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει. Η συζήτηση αυτή είναι εξαιρετικά εύγλωττη, άσχετα αν εκφράζεται με τη σιωπή ή τη μη θέση.
Αν η κριτική της περιοριζόταν στην τακτική και τους χειρισμούς της ελληνικής πρωτοβουλίας για το Νόμπελ, δεν θα τίθετο θέμα. Αυτά είναι η καθημερινότητα του κινήματος στη χώρα μας. Όμως κατά την άποψή μας, η ανακοίνωση αυτή, παρ ότι υποστηρίζει το αντίθετο, στρέφεται βασικά κατά της Κούβας.
Αναφέρει χαρακτηριστικά:
- “Δεν μπορούμε να λέμε ότι στεκόμαστε στο πλευρό ενός λαού αναγνωρίζοντας παράλληλα το ξέπλυμα των σφαγέων ενός άλλου”.
- “… είναι αυτονόητο πως ως συλλογικότητα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, δεν γίνεται παρά να σταθούμε απέναντι σε όποια προσπάθεια προσπαθεί να δώσει αναγνώριση, αξία και υπόσταση στο Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης και να τη καταγγείλουμε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο”.
Είναι προφανές για τους συντάκτες της ανακοίνωσης ότι, αφού η Κούβα υποστηρίζει την πρωτοβουλία, συμμετέχει – αν δεν πρωταγωνιστεί – στο ξέπλυμα των σφαγέων του Παλαιστινιακού λαού. Αυτό είναι ύβρις για την Κούβα, αλλά και για την Παλαιστίνη, με την οποία η εν λόγω οργάνωση είναι αλληλέγγυα. Η Κούβα είναι από τις λίγες χώρες που το Ισραήλ δεν έχει διπλωματικές σχέσεις. Είναι ιστορικά από τις πρώτες χώρες που στάθηκε και στέκεται μέχρι σήμερα πραγματικά αλληλέγγυα με την Παλαιστινιακή υπόθεση, με τον ίδιο τρόπο που και η Παλαιστίνη υπήρξε ιστορικά στο πλευρό της Κουβανικής Επανάστασης.
Η εκφραζόμενη στην ανακοίνωση θέση είναι μάλλον παγκόσμια πρωτοτυπία. Εμείς τουλάχιστον δεν γνωρίζουμε καμία κουβανική, αλλά ούτε παλαιστινιακή συλλογικότητα να την υιοθετεί. Αντίθετα, οι οργανώσεις των δύο χωρών στέκονται υποδειγματικά αλληλέγγυες ενάντια στο σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ και των ΗΠΑ.
Πιστεύουμε ότι οι συναγωνιστές διέπραξαν ένα σοβαρό λάθος που θα πρέπει να επανορθώσουν. Συνεπής αντιιμπεριαλιστική πάλη, ή αλληλεγγύη, δεν γίνεται ενάντια στην Κούβα, όπως ακριβώς δεν γίνεται ενάντια στην Παλαιστίνη και ενάντια σε κάθε χώρα που μάχεται σήμερα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Αν αυτό δεν γίνεται κατανοητό -είναι κρίμα- αλλά οι συναγωνιστές θα βρεθούν, αργά ή γρήγορα, στο πολύχρωμο ροζ στρατόπεδο των “κριτικών” αντιιμπεριαλιστών και της a la carte αλληλεγγύης.
Ευχόμαστε να μην συμβεί αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου