Πόσες πολιτικές συζητήσεις, πόσος χρόνος μιλώντας για μαρξιστικές- λενινιστικές θεωρίες, για το ένα και το άλλο.... και πάντα ο προλεταριακός διεθνισμός στο κέντρο όλων των συζητήσεων. Πόσες διαλεκτικές συζητήσεις, που πόσο λίγο μου άρεσαν και τις βαριόμουν απίστευτα. Στην πραγματικότητα, η περιπέτεια της μπριγάδας που μόλις ξεκινάμε, δεν είναι προλεταριακός διεθνισμός; Το να υπερασπίζεσαι και να συνεισφέρεις στην Κουβανική Επανάσταση δεν είναι διεθνής αλληλεγγύη; Πολλοί άλλοι άνθρωποι σε άλλους καιρούς αγωνίστηκαν για τον ίδιο σκοπό σε χώρες που δεν ήταν οι δικές τους, ακόμα και με το όπλο στο χέρι. Αυτόν τον καιρό, τα δικά μας όπλα είναι απλά και ειρηνικά: Tσάπες, αξίνες, φτυάρια, κλαδευτήρια ή μπετονιέρες, που τα τροφοδοτεί όμως η νεανική μας επαναστατική θέρμη, η αγάπη και η αλληλεγγύη προς την Κούβα. "Ένα χαράκωμα ανθρωπισμού και γενναιοδωρίας", όπως είπε ο Φιντέλ Κάστρο, τονίζοντας επίσης ότι "Δεν υπάρχει ανεξαρτησία, ούτε υπάρχει Επανάσταση, χωρίς την πρακτική της διεθνούς αλληλεγγύης.... να την δέχεσαι και να την προσφέρεις".
Luis Puicercús Vázquez
Ισπανός Μπριγαδίστας (1981 & 2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου