Eναρξη της εκθεσης του Aντόνιο Γκερέρο στο "Ernesto Art Cafe"

Σας καλωσορίζουμε στην πρώτη παρουσίαση   των έργων του Antonio Guerrero στην Ελλάδα, ενός από τους Πέντε κουβανούς αγωνιστές που βρίσκονται φυλακισμένοι εδώ και 15 χρόνια, σε φυλακές υψίστης ασφαλείας των ΗΠΑ.

Οι 15 ακουαρέλες του, μία για κάθε χρόνο φυλάκισης, αποτυπώνουν στιγμιότυπα  τόσο από τους 17 μήνες σκληρής απομόνωσης μέχρι και τη δίκη τους στο Μαϊάμι, όσο και απ’ όλη τη διάρκεια του εγκλεισμού τους όλα αυτά τα χρόνια.  Αποτυπώνουν όμως, κυρίως, τα υψηλά ιδανικά, το ήθος και την κουλτούρα του κουβανικού λαού. Ενός λαού διατεθειμένου να θυσιάσει τα πάντα, προκειμένου να προστατέψει το δικαίωμά του να ζει ελεύθερος και κυρίαρχος στον τόπο του. Παιδιά αυτού του λαού είναι και οι Πέντε.

Αυτή η έκθεση δεν είναι μια συνηθισμένη έκθεση. Ο ίδιος ο Tony, άλλωστε, δεν είναι ζωγράφος. Ο τίτλος της δε, είναι αρκετά σημειολογικός. «Θα πεθάνω όπως έχω ζήσει».

Αυτή η έκθεση παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2013 στην Αβάνα, στο Εθνικό Μνημείο του Χοσέ Μαρτί, στην Πλατεία της Επανάστασης, με αφορμή την συμπλήρωση 15 χρόνων από την σύλληψη των Πέντε στο Μαϊάμι. Εμείς είχαμε την τύχη και την τιμή να βρισκόμαστε εκεί. Να ζήσουμε και να δούμε από κοντά, τι αντιπροσωπεύουν οι Πέντε για τον κουβανικό λαό. Διότι οι Πέντε είναι για τους κουβανούς ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Ο γείτονας, ο αδερφός, ο πατέρας, ο γιός κάθε κουβανής μάνας. Το πώς αγκαλιάζει ο λαός τον αγώνα για την απελευθέρωσή τους, ξεδιπλώθηκε μπροστά μας με τον πλέον φυσικό τρόπο. Αρκούσε ένα κάλεσμα του Ρενέ, «να ντυθεί η Αβάνα στα κίτρινα» (σημείο αναφοράς της φετινής καμπάνιας), και την επόμενη μέρα δεν υπήρχε άνθρωπος στον δρόμο που να μην φορά κάτι κίτρινο. Νέοι, γέροι, παιδιά, άλλος φορώντας μια μπλούζα, άλλος ένα κορδελάκι, παιδιά με κίτρινα βραχιολάκια ή και κορδέλες στα μαλλιά…. Όταν εξέφρασα σε μια φίλη κουβανή τον θαυμασμό μου για τους Πέντε, λέγοντάς της, τι πάστας άνθρωποι μπορεί να είναι αυτοί, που ρίσκαραν τα πάντα, που θυσίασαν τα νιάτα τους, που ρίσκαραν ακόμα και την ζωή τους για να προστατέψουν την Κούβα, μου απάντησε: «Δεν είναι μόνο οι Πέντε. Σαν τους Πέντε είναι χιλιάδες ανώνυμοι κουβανοί, που έχουν κάνει το ίδιο και που απλώς οι ιστορίες τους δεν είναι γνωστές». Αυτοί είναι λοιπόν οι Πέντε και στο πρόσωπό τους καθρεφτίζεται ο κουβανικός λαός.

Στην Ελλάδα του σήμερα, το παράδειγμα των Πέντε μας δείχνει ότι τίποτα σ’ αυτόν τον κόσμο δεν προχωρά χωρίς θυσίες. Από πολύ μικρές, έως πολύ μεγάλες.

 Γι’ αυτό και η υπόθεση των Πέντε αξίζει την αλληλεγγύη μας.

 Γι’ αυτό και ενώνουμε την φωνή μας με το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης προς το πρόσωπό τους, απαιτώντας την άμεση απελευθέρωσή τους.

Η νίκη αυτή θα είναι και δική μας νίκη, απέναντι σ’ αυτό τον κόσμο της βαρβαρότητας που ζούμε σήμερα.

Γιατί παλεύουμε σήμερα για την δική τους απελευθέρωση;

Γιατί οι Πέντε είναι ένας από μας.

Οι Πέντε θα μπορούσε να είμαστε εμείς οι ίδιοι. 

H αφίσα της Εκθεσης  (τιμή ενίσχυσης 2 ευρω)
 για την αυτοχρηματοδότηση της περιοδείας της Εκθεσης σε όλη την Ελλάδα το 2014