[...]
Σήμερα συντελείται σε παγκόσμια κλίμακα μια κοινωνικοοικονομική ανακατάταξη με τεράστιες επιπτώσεις στο αστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα. Πρόκειται για κάτι που έχει καταδείξει ο Φιντέλ και αναγνωρίζουν οι σημαντικότεροι οικονομολόγοι του κόσμου. Οι προκλήσεις αυτές μας υποχρεώνουν να εξετάσουμε με όλη τη διεξοδικότητα που επιβάλλει ο 21ος αιώνας τα ιδεολογικά και πολιτιστικά ζητήματα που ύστερα από είκοσι αιώνες ιστορίας εκκρεμούν ακόμα.
Η εκατονταετία που μόλις διανύσαμε σημείωσε ποιοτικά άλματα στο επιστημονικό και τεχνολογικό πεδίο, αλλά έχει αφήσει τεράστιο έλλειμμα ήθους και ηθικής στην πνευματική ζωή, το οποίο βλέπει ξεκάθαρα ο καθένας. Είναι απολύτως απαραίτητο να τοποθετηθεί ο πολιτισμός και το πνεύμα όσο υψηλότερα γίνεται στην κλίμακα της γνώσης και της συνείδησης.
Όταν κάποιος στη Νέα Υόρκη είπε στον Μαρτί ότι θεωρούσε πως στην Κούβα δεν υπήρχε η κατάλληλη ατμόσφαιρα για ανεξαρτησία, εκείνος απάντησε ότι ο ίδιος δεν μιλούσε για την ατμόσφαιρα αλλά για το υπέδαφος. Και εδώ το ζήτημα είναι ότι δεν αρκεί η επιστήμη και η ψυχρή λογική, αλλά είναι απαραίτητο να λάβουμε υπόψη την ουτοπική χροιά που είναι παρούσα στην πλούσια πνευματική μας παράδοση και να τη μελετήσουμε από επιστημονική άποψη.
Η Αμερική του Μπολίβαρ και του Μαρτί έχει επιχειρήματα για να αποδείξει σήμερα, με τις απαιτήσεις της επιστημονικής σκέψης και επικαλούμενη τη δραματική πραγματικότητα των υπαρκτών γεγονότων, ότι το προαιώνιο όνειρο της οικουμενικής ουτοπίας του ανθρώπου αποτελεί τη μόνη πραγματική πιθανότητα διάσωσης του ανθρώπινου είδους από τον δυνητικό αφανισμό. Ας βάλουμε στην άκρη τις παλιές πολεμικές για ιδεολογίες και θεωρίες περιχαρακωμένες σε δόγματα, την κακία και την πίκρα. Ας μελετήσουμε όλες τις μορφές που έδειξαν τον δρόμο «στη μικρή μας ανθρώπινη φυλή», όπως μας χαρακτήριζε ο Μπολίβαρ. Ας επωφεληθούμε από όλο τον θησαυρό που έχουμε στη διάθεσή μας μέσα από την προϊστορία και την ιστορία της Αμερικής και από την απελευθερωτική σκέψη του 19ου και του 20ού αιώνα που αποτελεί το αποκορύφωμά της.
Η πολιτιστική αυτή παράδοση είναι η πιο πολύτιμη πνευματική παρακαταθήκη της Δύσης και πρέπει να χρησιμεύσει στην αντιμετώπιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα. Ύστερα από δυο χιλιετίες ιστορίας, ο δυτικός μας πολιτισμός άφησε σε δεύτερο πλάνο και τελείως υποτιμημένο τον πνευματικό πολιτισμό αλλά συνάμα και την ηθική, και αυτό μπορούμε να το αναστρέψουμε πάνω στη βάση των θεμελίων της πολιτιστικής ιστορίας της πατρίδας του Μπολίβαρ, του Μαρτί και πολλών άλλων. Διαφορετικά, η κατάρρευση που πλησιάζει και της οποίας τα συμπτώματα είναι ορατά μας οδηγεί προς το τέλος της ιστορίας, και όχι με τον τρόπο που έλεγαν όσοι εκπροσωπούν την αρτηριοσκλήρωση του κυρίαρχου κοινωνικού συστήματος, αλλά με έναν τρόπο δραματικά πραγματικό, δηλαδή ως τέλος της ζωής στον πλανήτη Γη. Αυτό θα συμβεί αν συνεχίσουμε να βαδίζουμε στον δρόμο του εγωισμού τον οποίο γεννά η υλική και ηθική εξαθλίωση.
Η θεμελιακή σημασία της τεράστιας και καινοτόμου προσωπικότητας του Κουβανού Αποστόλου εξηγείται από το ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένο γεγονός στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής αλλά είναι μέρος μιας μεγάλης αλυσίδας κορυφαίων ανδρών και στοχαστών της Δικής μας Αμερικής, την οποία επίσης ονόμαζε Αμερική των εργαζομένων, πράγμα που διαφαίνεται μέσα από ένα βαρύ φορτίο απελευθερωτικών ιδεών και συναισθημάτων, όπως αυτές που έχει ανάγκη ο δυτικός πολιτισμός για να καταπιαστεί με την πρόκληση που έχει μπροστά της η ανθρωπότητα τον 21ο αιώνα. [...]
(Αποσπάσματα από τον πρόλογο του Αρμάντο Χάρτ Ντάβαλος ,
στην ελληνική έκδοση από τον ΠΣΧΜ του βιβλίου του Χοσέ Μαρτί “Η Δική μας Αμερική”)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου