Η Επιχείρηση Carlota μνημονεύει τα 50 χρόνια της ως τη θρυλική πράξη με την οποία η Κούβα πρόταξε μία ζωντανή ασπίδα για την Αγκόλα και τη Ναμίμπια, ενώνοντας σε έναν ενιαίο αγώνα τους λαούς της Αγκόλας, της Κούβας, της Ναμίμπια και της Νότιας Αφρικής ενάντια στο ρατσιστικό καθεστώς του απαρτχάιντ που έπνιγε το νότιο τμήμα της ηπείρου.Εμπνευσμένη από την επαναστάτρια Carlota –την αφρικανή σκλάβα που το 1843 εξεγέρθηκε ενάντια στην καταπίεση της δουλείας, στις φυτείες ζαχαροκάλαμου του Ματάνσας, η επιχείρηση ξεκίνησε το 1975 με εντολή του Φιντέλ για να υπερασπιστεί τη Λουάντα από τον εισβολέα της Νότιας Αφρικής, αναπτύσσοντας τελικά περισσότερους από 300.000 μαχητές και 50.000 πολίτες που απώθησαν τη ρατσιστική επιθετικότητα, ανοίγοντας το δρόμο για την πλήρη ανεξαρτησία της Ναμίμπια και την κατάρρευση του απαρτχάιντ το 1994.
Σε μάχες όπως η αποφασιστική μάχη του Cuito Cuanavale – όπου το κουβανικό αίμα αναμίχθηκε με το αφρικανικό στα χαρακώματα της αξιοπρέπειας – η Κούβα δεν επιδίωξε λάφυρα ή εφάφη, αλλά την εκπλήρωση ενός καθαρά διεθνιστικού καθήκοντος: «να βοηθήσουμε τους Αφρικανούς αδελφούς μας», όπως διέταξε ο Φιντέλ μετά την έκκληση του Αγκουστίνο Νέτο του MPLA, σε μια επική περιπέτεια 16 ετών που έληξε στις 25 Μαΐου 1991, αφήνοντας στην αφρικανική ιστορία ένα σπόρο ελευθερίας που ανθίζει ακόμα στην αιώνια αδελφοσύνη.
Από την Αγκόλα, η Κούβα πήρε μόνο τα οστά των περισσότερων από 2.000 πεσόντων μαχητών της, αλλά κέρδισε την αιώνια αναγνώριση και τη βαθιά αγάπη των λαών από την Καμπίντα μέχρι τη Μπενγκέλα, την Κανγκάμπα και το Κιφανγκόντο, ονόματα που ηχούν σαν τύμπανα νίκης.
Σήμερα, με ιατρικές και πολιτικές αποστολές της Κούβας στην Αφρική, η Καρλότα ζει ως φάρος ενάντια στον ιμπεριαλισμό, υπενθυμίζοντάς μας ότι η πραγματική ηρωική πράξη δεν κατακτά εδάφη, αλλά καρδιές και κοινά πεπρωμένα.
 |
| @CubaXSiempre |
_
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου