Το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο, όπως και το Ισπανικό, αναγνώρισε τον Ενμούντο Γκονζάλες Ουρούτια, ηττημένο υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές της 28ης Ιουλίου, ως "νόμιμο πρόεδρο της Βενεζουέλας".
Μια απόφαση που εκτός ότι στερείται κάθε νομιμότητας, δεν έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, πέρα από την παραπέρα υποταγή της πάλαι ποτέ "Ευρώπης" στον Nατοικό φασιστικό άξονα.
Στην αμερικανική ήπειρο σε πολλές από τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις (ΗΠΑ, Βραζιλία, Μεξικό, Περού, Παραγουάη, κ.α) οι ηττημένοι δεν αναγνώρισαν το αποτέλεσμα, κατήγγειλαν νοθεία και προσέφυγαν στα αντίστοιχα εκλογικά δικαστήρια.
Κανένας δεν δικαιώθηκε και κανέναν δεν διανοήθηκαν "να αναγνωρίσουν ως νόμιμο πρόεδρο", οι ΗΠΑ, το Ευρωκοινοβούλιο και η Συλλογική Δύση.
Με τη Βενεζουέλα όμως το πράμα αλλάζει, εξ άλλου, εδώ και πάνω από μια εικοσαετία η ντόπια και διεθνής άκρα δεξιά, κραυγάζουν για νοθεία και πασχίζουν με τις κυρώσεις να πείσουν τους/τις Βενεζουελάνους/νες να αλλάξουν την ψήφο τους. Κανένας δεν πιστεύει πια ότι τους "έπιασε καούρα" για τη δημοκρατία στη Βενεζουέλα. Θέλουν απλά να κλέψουν από το λαό της Βενεζουέλας το πετρέλαιο και τους φυσικούς πόρους του.
Μετά το φιάσκο του αυτοανακηρυγμένου προέδρου (σε μια πλατεία του Καράκας), Γκουαιδό, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως κωμωδία με τον Ενμούντο Γκονζάλες Ουρούτια, "μπροστινό" της φασίστριας Μαρία Κορίνα Ματσάδο, να φτάνει με πολιτικό άσυλο στη Μαδρίτη, αφού (για να κάνει τα πράματα τελείως τσίρκο) φρόντισε να υπογράψει επιστολή που αναγνωρίζει την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Βενεζουέλας που επικύρωσε την εκλογή του Νικολάς Μαδούρο.
Η Ε.Ε και τα κράτη μέλη της αναμένεται να συρθούν σε ένα νέο κύκλο γελοιότητας, παρόμοιο ~αν όχι χειρότερο~ με αυτόν της αναγνώρισης του ανεκδιήγητου Γκουαιδό, που τώρα γλεντάει τα εκατομμύρια που έβγαλε στο Μαιάμι.
Η νέα είδηση από την πρόσφατη ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο, είναι η διαμόρφωση του νέου ευρω φασιστικού άξονα παραδοσιακής και νεοφασιστικής δεξιάς. Τα υποτιθέμενα "αντισυστημικά συνθήματα" της ακροδεξιάς, πήγαν γρήγορα περίπατο μπροστά στην ανάγκη κλοπής του πετρελαίου της Βενεζουέλας.
Πέρα όμως από το πετρέλαιο, σύσσωμη η δεξιά (συμπεριλαμβανοιμένης και της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας) στέκεται απέναντι στη Βενεζουέλα με μίσος και φόβο. Γιατί αν σήμερα η Κούβα είναι ο φάρος, η Βενεζουέλα είναι η εκπίδα. Ο Τσαβισμός συνεχίζει να φωτίζει το δρόμο στη Λατινική Αμερική και σε όλο τον κόσμο.
Οι ιδέες του Σιμόν Μπολίβαρ, οι ιδέες του Χοσέ Μαρτί, του Φιντέλ και του Τσάβες είναι επίκαιρες και οικουμενικές όσο ποτέ.
Ιδιαίτερα σήμερα που φαίνεται ακόμα πιο καθαρά, ότι το μέλλον του κόσμου είναι στον Παγκόσμιο Νότο, στους BRICS και στις δυνάμεις και τις χώρες που θα στείλουν τον ιμπεριαλισμό στο σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας.
- Γι αυτό ο φασισμός xτυπά και πάλι την πόρτα της ανθρωπότητας
- Γι αυτό χρειάζεται να υψωθεί και πάλι ένα νικηφόρο αντιφασιστικό μέτωπο
«ΝO Volverán ~ NO Pasarán»
«Δεν θα γυρίσουν, δεν θα περάσουν»
ΑπάντησηΔιαγραφήPress.gr