ΚΟΥΒΑ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ - του Νεκτάριου Αβραμάκη

Σε ότι αφορά εμένα, που σας γράφω, να πω ότι στην Κούβα, έβαλα τα πρώτα μου βήματα το 2004. 

Μετά έβαλα και την ζωή μου εδώ. Την ΚΟΡΗ μου η οποία είναι Ελληνίδα και Κουβανή, ταυτόχρονα.

Από το 2004 πέρασαν πολλά χρόνια. Συνεχίζω να ζω, μόνιμος κάτοικος και να εργάζομαι στην Κούβα. Είμαι επαγγελματίας ξεναγός. Δεν είμαι τουρίστας, δεν κάνω διακοπές εδώ. Ζω και αγωνίζομαι για το καθημερινό.

Όπως όλοι μας.

Αβάνα, 25 Απριλίου 2020

Ίσως, δεν είναι τόσο εύκολο να γράψεις για την Κούβα. Πάντα με την πρόθεση, να περιγράψει σωστά την πραγματικότητα μιας τόσο ιδιαίτερης χώρας. Μιας χώρας που είναι έξω από κάθε πεπατημένη, που είναι από μόνη της ένας άλλος “πλανήτης”. 

Διαβάζω λοιπόν πολλά, τελευταία για την Κούβα στο ίντερνετ. Τόσα πολλά. Αλήθειες και ψέμματα. Από ανθρώπους που εκφέρουν γνώμες και ΑΠΟΨΕΙΣ, βασισμένες στο τι είδαν, έζησαν στο νησί, για το λίγο ή αρκετό καιρό ή την μια ή τις πολλές φορές που ίσως το επισκέφτηκαν. Κάποιοι δε, έχουν εκφέρει γνώμες, βασισμένοι σε αυτά που τους είπε και περιέγραψε, κάποιος γνωστός τους. Άδικο αυτό, για την Κούβα πολλές φορές. 

Σε ότι αφορά εμένα, που σας γράφω, να πω ότι στην Κούβα, έβαλα τα πρώτα  μου βήματα το 2004. Μετά έβαλα και την ζωή μου εδώ. Την ΚΟΡΗ μου η οποία είναι Ελληνίδα και Κουβανή, ταυτόχρονα. Από το 2004 πέρασαν πολλά χρόνια. Συνεχίζω να ζω, μόνιμος κάτοικος και να εργάζομαι στην Κούβα. Είμαι επαγγελματίας ξεναγός. Δεν είμαι τουρίστας, δεν κάνω διακοπές εδώ. Ζω και αγωνίζομαι για το καθημερινό. Όπως όλοι μας. 

Είμαι στη “ζύμωση” με τους Κουβανούς κάθε ημέρα, "πίνω από το ίδιο ποτήρι" της ζωής τους εδώ και ζω στο ίδιο παρόν. Μιλάω, πέρα από τα Ισπανικά και την αργκό των κατοίκων του νησιού. Και για την πλειοψηφία των Κουβανών, δεν είμαι πλέον ένας “yuma”, ένας “extranjero”, ένας ξένος δηλαδή. Είμαι ένας από αυτούς. Αυτό το έχω κερδίσει, με σεβασμό και αγάπη για τους ανθρώπους και το νησί. Αυτό κανείς εδώ, δεν στο χαρίζει. Τους σέβομαι και έμαθα να αποδέχομαι τον τρόπο σκέψης και ζωής τους. Προσάρμοσα στα στάνταρ και της αξίες μου, της δικές τους άξιες και στάνταρτ. 

Αγαπώ την Κούβα. Είναι η δεύτερη πατρίδα της Καρδιάς μου, γιατί Ελληνας δεν θα πάψω ποτέ να είμαι. Για αυτή την αγάπη και μόνον, θέλω να καταθέσω εδώ, κάτι από την πραγματικότητα αυτής της χώρας, με την αλήθεια και την ειλικρίνεια των όσων ζω, εγώ και ζουν εδώ οι Κουβανοί. 

Θα αρχίσω λοιπόν, με κάτι που θα πρέπει όλοι να καταλάβουν, όσοι θέλουν να κατανοήσουν σωστά την Κούβα. Κάνεις λοιπόν, δεν ξέρει όλα τα πράγματα στην Κούβα. Ούτε και οι ίδιοι οι Κουβανοί. Όποιος λέει ότι τα ξέρει, επειδή όπως προανέφερα έχει έρθει στην Κούβα – έχει μείνει στην Κούβα για μια ή περισσότερες φορές, για μια εβδομάδα ή πολλούς μήνες τον χρόνο, κάνει ένα λάθος. Εγώ ποτέ μου, δεν τόλμησα να το πω και ούτε θα το πω αυτό, όσα χρόνια και εάν περάσουν. Ας ζω και ας εργάζομαι εδώ. Αν και σίγουρα, είμαι τώρα το 2020, πολύ πιο “σοφότερος” από ότι ήμουν το 2004. Η Κούβα λοιπόν, ποτέ δεν ήταν στάσιμη. Μεταβάλλεται, σαν χώρα και σαν κοινωνία και ιδιαίτερα μετά το 1959 και την Επανάσταση. 

Για να κατανοήσει λοιπόν κάποιος την Κούβα και τους Κουβανούς, θα πρέπει να έχει πολύ “ανοιχτό” μυαλό, άλλα και καρδιά. Σημαντικό επίσης, είναι να του δείξουν την Κούβα, όπως θα την έβλεπε κάποιος σαν ταξιδιώτης και όχι σαν τουρίστας. Έτσι θα καταλάβει, ότι στάνταρτ και συμπεριφορές που υπάρχουν στον υπόλοιπο κόσμο, εδώ είναι διαφορετικά και ίσως και να μην υπάρχουν καν. Έτσι θα κατανοήσει πολλά πράγματα εδώ και για ποιο λόγο υπάρχουν έτσι. Ίσως έτσι θα μπορέσει να εκφέρει μια ποιο σωστή άποψη για αυτόν τον “άλλο πλανήτη”. Αυτός ο λαός, δεν είναι τέλειος - ποιος λαός είναι στα αλήθεια - άλλα μέσα από τους αγώνες του και την πορεία του μέχρι και το σήμερα, έχει αποκτήσει ένα “φωτοστέφανο”. Αυτό της περηφάνιας, του καθημερινού αγώνα, του αλτρουισμού, της αλληλοβοήθειας, της αδελφοσύνης. 

Διάβασα κάπου γραμμένο στο ίντερνετ, “τράβα στην Κούβα και θα δεις φτώχεια”. Όποιος το έγραψε, αλήθεια λέει. Αλλά δεν εξηγεί και δεν συγκρίνει πως είναι αυτή η φτώχεια εδώ, σε σχέση με άλλες πολύ πιο αναπτυγμένες χώρες, του Πρώτου Κόσμου, εάν θέλετε. Ίσως να μην ξέρει, να μην θέλει, να μην είδε ή να του είπαν και έδειξαν όσα έπρεπε να του δείξουν. Εγώ που, ζω, ξέρω και θέλω, μπορώ να πω ότι, κανείς Κουβανός δεν πεινάει και ούτε είδα κανέναν Κουβανό να πεθαίνει από πείνα. 

Υπάρχει ένα μηνιαίο κρατικό δελτίο τροφίμων η “libreta”, που τουλάχιστον δίνει σε όλους τα βασικά προϊόντα ( επίσης κάποια είδη υγιεινής, όπως σαπούνια και οδοντόπαστα ) για να ζήσουν. Μπορεί ίσως να μην φτάνουν τα τρόφιμα, διότι κάποιος θέλει να φάει 2 - 3 πιάτα μακαρόνια και όχι 1 άλλα κανείς τους δεν πεινάει. Και εάν χτυπήσεις την πόρτα του γείτονα σου, αυτός θα σου δώσει ένα πιάτο φαγητό, ένα αυγό, ένα κομμάτι ψωμί. Αυτό το βλέπεις και στην Ελλάδα. Ειλικρινά, δεν ξέρω εάν υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο, που δίνει σε όλον τον πληθυσμό του, κάτι αντίστοιχο. Έστω και αυτό που η Κούβα δίνει σε όλους τους υπηκόους της. 

Θα μιλήσω για την παιδεία. Η κόρη μου πάει σε δημόσιο σχολείο. Χωρίς καμία διάκριση, δωρεάν. Όλα από σχολικές στολές – ναι εδώ ακόμα φοράνε ομοιόμορφες σχολικές στολές – μέχρι και τετράδια, βιβλία κτλ. Ίσως τα σχολικά συγκροτήματα να μην είναι, μοντέρνα, φρεσκοβαμμένα ή τα θρανία σε πολύ καλή κατάσταση. Αλλά είναι καθαρά, αλλά εδώ δεν υπάρχει ΄΄boowling’’ δεν υπάρχει ρατσισμός και υπάρχουν δάσκαλοι που νοιάζονται. 

Αλλά τι να πει κανείς και για τα κοινωνικά τιμολόγια - κοστολόγια. Πριν μέρες πλήρωσα το νερό μου. Ο λογαριασμός ήταν 5,20 Moneda Nacional, 0,25 περίπου Ευρώ, το μήνα. Το ρεύμα μου, δεν ήταν πάνω από 125 Moneda Nacional, 5 περίπου Ευρώ, το μήνα. Και φανταστείτε ότι έχω παιδί, σχολείο, ρούχα πλυντήρια και μαγειρεύω σε ηλεκτρική κουζίνα με φούρνο, χώρια τον θερμοσίφωνα, κτλ. Γενικά με το ρεύμα, άθελά μου είμαι πολύ σπάταλος. Πολλές φορές ξεχνάω φώτα ανοικτά. 

Θα με ρωτήσετε για τους χαμηλούς μισθούς και αλήθεια είναι. Αλλά στους χαμηλούς μισθούς των σε μέσο όρο 30 – 40 Ευρώ τον μήνα, καλό θα ήταν να υπολογίσετε και τα άλλα χαμηλά κοινωνικά τιμολόγια - κόστη, όπως τα λεωφορεία 1 Mondeda Nacional ή δωρεάν, ( διότι πολλά εργοστάσια και υπηρεσίες, βάζουν – έχουν δικά τους μέσα μεταφοράς για τους εργαζόμενους ), όπως επίσης ότι σε πολλές υπηρεσίες τους παρέχουν φαγητό δωρεάν το μεσημέρι, είτε το αντίτιμο του σε μετρητά. Αλλά το πρόβλημα στην Κούβα, δεν είναι η χαμηλοί μισθοί. Είναι τα ακριβά προϊόντα, αλλά για να επεκταθώ σε αυτό, θα χρειαζόμουν σελίδες, για να σας εξηγήσω, πως ενώ το κράτος πουλάει πολύ φθηνά, ο κόσμος τελικά αγοράζει ακριβά και εδώ μιλάω για τα Κουβανικά προϊόντα και όχι τα εισαγωγής για να μην παρεξηγηθώ. Για τα εισαγωγής, θα πρέπει και εδώ να επεκταθώ πολύ αλλά, ας πάμε παρακάτω. 

Θα μιλήσω για την δημόσια και δωρεάν υγεία. Για όλους. 

Μπορεί κάποια από τα νοσοκομεία τους να μην είναι σαν κτίρια τα καλύτερα, ίσως κάποια άβαφα και με φθορές, αλλά τουλάχιστον από προσωπική μου εμπειρία, είναι καθαρά και οι Γιατροί τους, από τους καλύτερους στον κόσμο. Κάποιοι δε είναι κορυφαίοι. Και ιατρικά μηχανήματα υπάρχουν και φάρμακα και πάλι για να μην παρεξηγηθώ μιλάω για τα Κουβανικά φάρμακα. Φυσικά υπάρχουν και διεθνή φάρμακα στης διεθνείς κλινικές και φαρμακεία που υπάρχουν σε πολλές μεγάλες πόλεις της Κούβας. Διότι κάποιος τουρίστας θα ήθελε να πάρει το αντίστοιχο φάρμακο που έχει στην χώρα του και όχι ένα Κουβανικό. 

Εγώ δεν θέλω να μιλήσω για το εμπάργκο εδώ, είτε σε άλλους τομείς. Ούτε για της ελλείψεις. Δεν είμαι πολιτικός. Γράφω μόνον αυτό που βλέπω και ζω. 

Να πω για τα κτίρια που πέφτουν και συχνά πυκνά κατηγορείται η Κυβέρνηση για αυτό. Αλήθεια είναι. Αλλά κανείς δεν γράφει, ότι η Αβάνα έχει προδιαγραφές στέγασης για περίπου 1,5 εκ. ανθρώπους και πλέον κοντεύει να ξεπεράσει τα 2,5 εκ. μην πω και παραπάνω. Άνθρωποι λοιπόν που έρχονται από την επαρχία στην Αβάνα, ελπίζοντας ότι εδώ θα κάνουν πιο πολλά χρήματα. Φυσικά και το κράτος δεν τους απαγορεύει να μετακινούνται μέσα στην πατρίδα τους. Άνθρωποι χωρίς σπίτι, στην Αβάνα, που φιλοξενούνται μόνιμα σε συγγενείς και συμμετέχουν και στης δαπάνες του σπιτιού. Υπάρχουν οικογένειες που ζουν η μια πάνω στην άλλη κυριολεκτικά, πολλές φορές ‘’χτίζοντας’’ ένα ενδιάμεσο όροφο – “barbacoa” μέσα στο ίδιο σπίτι η΄ διαμέρισμα, με σκοπό να εξοικονομήσουν χώρο διαβίωσης. Άρα μπορεί σε 50 τετραγωνικά να ζουν και 10 άνθρωποι. Και υπολογίστε ότι η Αβάνα έχει πολλά παλαιά κτίρια, με προβλήματα φθοράς από τον χρόνο και προδιαγραφές κατασκευής ξεπερασμένες, ιδιαίτερα στο κέντρο της. Επίσης άλλοι, άνθρωποι, μένουν σε εγκαταλελειμμένα παλαιά σπίτια, τα οποία πολλά από αυτά είναι σε κατάσταση κατάρρευσης από μόνα τους και όχι και με πρόσθετο βάρος. 

Ίσως ρωτήσει κάποιος και το κράτος τι κάνει; Σωστά. Το κράτος λοιπόν, πέρα από το να χτίζει κατοικίες τις οποίες δίνει σχεδόν δωρεάν σε αυτούς που ζουν σε συνθήκες άσχημες, προσπαθεί να τους βγάζει - η αστυνομία - από αυτά τα ακατάλληλα και εγκαταλελειμμένα σπίτια, άλλα οι ίδιοι οι ένοικοι τους γυρνάνε και ξαναμπαίνουν μέσα, όταν η αστυνομία φεύγει. Θέλοντας να μείνουν στην Αβάνα και μην έχοντας κάπου αλλού να πάνε, πέρα από το χωριό τους. Για αυτό λοιπόν, δεν μπορεί κάποιος έτσι απλά να κατηγορήσει το κράτος. 

Ίσως κάποιοι να πουν, ότι τα υλικά οικοδομής είναι πανάκριβα στην Κούβα. Αλήθεια είναι. Αλλά ανάλογα από που θα τα αγοράσεις. Θα τα πάρεις λοιπόν από την κρατική μάντρα οικοδομικών υλικών, ”rastro“, με το χαρτί και την μελέτη που θα σου έχει δώσει ο κρατικός μηχανικός σου ( έχεις κάνει αίτηση και έχεις πάρει έγκριση για τα υλικά που χρειάζεσαι για να επισκευάσεις το σπίτι σου ), άρα θα πάρεις αυτό που πρέπει και σε πολύ χαμηλές τιμές η και δωρεάν ή θα τα πάρεις από την μαύρη αγορά, φυσικά και υπάρχει, διότι άνθρωποι που βρίσκουν με διάφορους τρόπους αυτά τα υλικά, τα μεταπωλούν σε πολύ υψηλές τιμές. Δεν θα περιγράψω πως τα βρίσκουν, άλλα θα πω ότι το κράτος, ιδιαίτερα μετά την εκλογή του νέου Προέδρου της Κούβας Miguel Diaz Canel, έχει στείλει πολλούς στην φυλακή για παραεμπόριο και έχει κάνει εντατικούς πλέον τους έλεγχους. Εδώ θέλω να αναφέρω, ότι κάποιοι από τους δικαιούχους, μεταπωλούν αυτά τα υλικά και δεν επισκευάζουν, όπως πρέπει το σπίτι τους. 

Ίσως κάποιοι θα θέλουν να μάθουν για τις ελλείψεις νερού. Αλήθεια είναι. Κάποιες περιοχές κάνουν φόρες και 10 ήμερες να δουν νερό. Θέμα που το αντιμετωπίζουν οι Κουβανοί, είτε με υπόγειες στέρνες στα σπίτια τους, σε συνδυασμό με ντεπόζιτα στης οροφές των σπιτιών. Και με υδροφόρες. Αλλά και πάλι παράπονα υπάρχουν. Θα ήταν άδικο να μην πω, ότι τα τελευταία 4 χρόνια, γίνεται μια ιδιαίτερα μεγάλη κρατική προσπάθεια αλλαγής των κεντρικών σωλήνων ύδρευσης με μοντέρνες από ένα είδος πλαστικού, ώστε να μην έχουν διαρροές και φυσικά να έχουν καλύτερη ποιότητα νερού. 

Και σε αυτό συνυπολογίστε και ότι παραπάνω είχα γράψει για τον πληθυσμό, στην Αβάνα. Αλλά, άλλο είναι να παρέχεις νερό για 1,5 εκ. ανθρώπους και άλλο για 2,5 εκ. 

Να μιλήσω για το σήμερα, για μια χώρα, που τα παιδιά μας, παίζουν στους δρόμους χωρίς να φοβόμαστε. Που τα παιδιά μας κυκλοφορούν με ασφάλεια. Και σημειώστε το κάπου αυτό, γιατί πραγματικά λέει πολλά. Κανένα παιδί δεν είναι άστεγο στην Κούβα. Κανένα παιδί δεν κοιμάται στον δρόμο. 

Κούβα λοιπόν μια χώρα που ο τουρίστας είναι ασφαλής, οποιαδήποτε ώρα το 24 ωρο, που κανείς δεν πρόκειται να βγάλει ένα μαχαίρι για να σας ληστέψει, να σας απειλήσει. Φυσικά εάν αφήσετε τα πράγματα σας, στο έλεος του Θεού, θα χαθούν, όπως θα χάνονταν και σε πολλές – πολλές άλλες χώρες. 

Κάποιοι ίσως ρωτήσουν, δεν υπάρχει εγκληματικότητα; Φυσικά και υπάρχει, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί. Αλλά ακόμα και σε αυτό οι Κουβανοί λύνουν τα προβλήματα τους μεταξύ τους και σπάνια φτάνουν στα άκρα. Και όταν φτάνουν είναι μεταξύ Κουβανού και Κουβανού. Και σημειώστε ότι οι Κουβανοί, δεν θέλουν να έχουν προβλήματα με τους τουρίστες. Εδώ το κράτος είναι πολύ αυστηρό. Τώρα εάν κάποιος “ψάχνεται΄” για προβλήματα, ναρκωτικά κτλ, θα τα βρει. Αλλά η αστυνομία είναι παρών. Όποιος το ρισκάρει, θα πρέπει να είναι έτοιμος να το πληρώσει. Κάποιοι λοιπόν, ξένοι και συνεργάτες τους, έχουν φροντίσει να υπάρχουν εδώ ναρκωτικά. Και πάρα το ότι το κράτος είναι ιδιαίτερα αυστηρό σε αυτά τα θέματα, με ποινές εξοντωτικές, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Κούβα έχει μια τεράστια ακτογραμμή χιλιάδες νησάκια, “cayos” και σε πολύ κοντινή απόσταση με Αμερική και Μεξικό, Τζαμάικα κτλ. 

Πολλοί μιλάνε για την πορνεία στην Κούβα. Για το ότι είναι φθηνά, κτλ. Τι είναι στα αλήθεια πορνεία στην Κούβα; Κατ αρχάς για να μπορέσει κάποιος να κατανοήσει, τουλάχιστον ένα μέρος αυτού του θέματος, θα πρέπει να ανατρέξει ξανά στα παραπάνω αναφερόμενα μου. Ότι δηλαδή η Κούβα είναι ένας άλλος “πλανήτης”, πράγματα, συμπεριφορές κτλ. Οι Κουβανοί, οι Κουβανές λοιπόν είναι Λατίνοι. Η φύση τους έτσι και αλλιώς είναι ‘’ερωτική ‘’ εάν θέλετε. Είναι ανοικτοί άνθρωποι, εξωστρεφείς ιδιαίτερα και αποζητούν την επαφή. Εκφράζονται, ιδιαίτερα με τον χορό και την μουσική, που από μόνα τους είναι στοιχεία ερωτικά. Δεν έχουν ταμπού, ούτε κόμπλεξ με το σώμα τους και γενικά με την παρουσία τους. Μπορείτε να παρατηρήσετε, γυναίκες ευτραφείς να φοράνε κολλητά κολάν ή πολύ κοντά σορτς και γενικά ρούχα “προκλητικά’”. Γυναίκες που είναι και κάποιας ηλικίας. Αυτό ίσως ξενίσει τους Ευρωπαίους. Πολύ δύσκολα μια Ευρωπαία αντίστοιχα, θα έκανε το ίδιο. 

Επίσης θέλουν να περάσουν καλά. Ζουν για το σήμερα, σε αντίθεση με εμάς, που ζούμε με έναν έντονο προγραμματισμό. Δύσκολα και ελάχιστοι αποταμιεύουν χρήματα. Προτιμούν να τα χαλάνε, να διασκεδάσουν, να πάνε για φαγητό, σε ένα κλαμπ, να αγοράσουν ρούχα, ένα καλό κινητό, ρούχα, κτλ 

Ζουν το τώρα την στιγμή και το απολαμβάνουν. Έχουν 50 δολάρια σήμερα; Θα τα χαλάσουν και τα 50 σήμερα. Αυτή είναι η νοοτροπία τους. Έτσι είναι και στης σχέσεις τους. Τους αρέσει κάποιος – κάποια, δεν έχουν ταμπού σε αυτό. Θα προσπαθήσουν να περάσουν καλά μαζί σας και εσείς το ίδιο και εάν τους κάνετε κάποια δώρα, αυτό είναι δικό σας θέμα. Αυτό λοιπόν, δεν μπορεί να θεωρηθεί “πορνεία” με την στενή έννοια της λέξεως, επειδή μόνον και μόνον θέλουν μα περάσουν καλά και δεν έχουν ταμπού. 

Φυσικά, υπάρχουν και γυναίκες και άνδρες που είναι πλέον “επαγγελματίες”. Ένα νέο “φρούτο”που πέρασε από την “μικρή Αβάνα” του Μαΐάμι, στην Αβάνα της Κούβας. Ναι εδώ υπάρχουν τιμές. Από αρκετά, άλλα μέχρι και πολύ ακριβά. Σημειώστε όμως ότι και εδώ οι ποινές είναι εξίσου σκληρές εάν σε πιάσουν και μάλιστα έχουν γίνει πολλές συλλήψεις, από την αστυνομία και έχουν κλείσει αρκετά από αυτά τα κλαμπ. Αλλά αλήθεια ποιος μπορεί να σου απαγορεύσει, αφού δεν σε βλέπει, ότι δεν κάνεις δημόσια και δεν φαίνεσαι – δείχνεσαι, να το κάνεις στο κρεβάτι σου μετά; Πάντως, οίκοι ανοχής δεν υπάρχουν και ούτε και πόρνες δηλωμένες με βιβλιάρια κτλ. 

Άδικο, θα ήταν να μην προσθέσω ότι η Κούβα έχει το χαμηλότερο ποσοστό ΗΙV και νοσούντες από αυτήν την ασθένεια και ότι επίσης όσοι είναι ασθενείς, τους χορηγείται δωρεάν ένα κοκτέιλ φάρμακων το οποίο τους εξασφαλίζει την ποιοτική διαβίωση τους, όπως θα ζούσε και κάποιος άνθρωπος που δεν έχει προσβληθεί από την ασθένεια. 

Όπως είπα Πολιτικός δεν είμαι και ούτε μου αρέσει η πολιτική, αλλά θα σας πω ότι δεν ξέρω κάτι για τους ‘’πολιτικούς κρατουμένους’’ και ούτε ξέρω εάν έχουν δίκαιο ή όχι. Ξέρω όμως ότι πολλοί από αυτούς που είναι στην φυλακή, είναι γιατί προκάλεσαν ζημίες στο κράτος. Να πω, ότι κάποιοι καίνε κάδους σκουπιδιών, ρίχνουν καυτό λάδι αυτοκίνητου στα δημοσιά τηλεφώνα σπάνε με πέτρες τα τζάμια των λεωφορείων, κάποιοι έβαλαν φωτιά σε εγκαταστάσεις πετρελαίου κάποιοι έκαναν βανδαλισμούς και κατέστρεψαν πολλά προϊόντα σε ένα από τα μεγαλύτερα πολυκαταστήματα που άνοιξαν στην Αβάνα στο ‘”Cuatro Caminos “ και άλλα. Τουλάχιστον αυτούς δεν μπορώ να τους ονομάσω “πολίτικους κρατούμενους”. 

Διαφθορά; Σε ποια κοινωνία ο άνθρωπος δεν προσπάθησε να βάλει το χέρι στο βάζο και να φάει το μέλι; Και ξέρετε, ποια είναι η μεγάλη διαφορά εδώ στην Κούβα, όταν μιλάμε για διαφθορά; 

Διεφθαρμένοι λοιπόν δεν είναι αυτοί που Κυβερνούν, άλλα κάποιοι από αυτούς που είναι διορισμένοι να διοικούν και να πραγματοποιούν το κυβερνητικό πρόγραμμα. Και η Κούβα και ο Φιδέλ παλαιότερα, έχει στείλει αρκετούς από αυτούς τους διοικούντες στην φυλακή, άλλα και στον θάνατο, με δημοσία και ανοικτή δίκη, όπως ο Στρατηγός Ochoa, για την υπόθεση των ναρκωτικών. Κατηγόρησαν τον Φιδέλ, ότι έχει γιοτ, βίλες, άλλα κανείς δεν είπε και δεν ανέφερε, ότι ο Φιδέλ ήταν ήδη πλούσιος και από πλούσια οικογένεια, όταν έκανε την Επανάσταση. Εν αντιθέσει με πολλούς άλλους - και στην πατρίδα μας υπάρχουν - που μπαίνουν στην πολιτική άφραγκοι και βγαίνουν με εκατομμύρια. 

Φιδέλ λοιπόν, ένας πλούσιος που έκανε την Επανάσταση για τους φτωχούς. 

Όχι λοιπόν η Κούβα δεν είναι τέλεια, άλλα ούτε και η κόλαση. Εδώ δεν είναι όλα όμορφα και αγγελικά πλασμένα. Αλλά εάν θα μπορούσε, ήθελε κάποιος να βάλει σε μια ζυγαριά, τα καλά και τα κακά της Κούβας, σίγουρα αυτήν η ζυγαριά θα έγερνε, με ευκολία από την πλευρά των καλών. Σίγουρα, εκτός εάν οι προτεραιότητες του θα ήταν, το γρήγορο ίντερνετ, 15 – 20 διαφορετικές μάρκες μακαρόνια, απορρυπαντικών κτλ στα σούπερ μάρκετ, ρούχα τελευταίας μόδας και freduchino, με στέβια. 

Όχι λοιπόν η Κούβα δεν είναι ένας Παράδεισος, θέλει πολύ δύναμη να ζήσεις εδώ. Η καθημερινότητα είναι δύσκολη, φορές το αυτονόητο, παύει να είναι αυτονόητο και το λεπτό, περνάει σαν ώρα. Αλλά υπάρχει ανθρωπιά. Υπάρχει ασφάλεια. 

Ναι λοιπόν η Κούβα είναι ένας Παράδεισος, αν έχεις την δύναμη να ζήσεις, με το απλό. Όταν μπορείς και βλέπεις τον εαυτό σου, ίσο και ίδιο με τους υπολοίπους. Να απολαύσεις ένα ποτήρι ρούμι και ένα πούρο, καθισμένος στην ‘’Malecon ´´ σαν να μην υπάρχει αύριο. 

Θα μπορούσα να γράφω πολλά ακόμα, αλλά πιστεύω ότι αυτό που ήθελα να μεταφέρω έγινε κατανοητό. Το ότι αν και βλέπουμε κάθε φορά το “ένα νόμισμα“, σωστό είναι να βλέπουμε και της δύο όψεις του. 

Σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή της δημοσίευσης.