Οι γιατροί της Κούβας ήταν πάντα τόσο αλληλέγγυοι όσο δεν ήταν ποτέ η Ευρωπαϊκή Ένωση

η ενημερωτική σελίδα nonpaper.com παραμένει για εβδομάδες αποκλεισμένη από το facebook

Του Σωτήρη Ζιώμα

Τ

ην ώρα που η πανδημία του κοροναϊού ξεσκεπάζει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο την αποτυχία του φιλελεύθερου καπιταλισμού να παράσχει δημόσια συστήματα υγείας που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πολιτών σε παγκόσμιο επίπεδο, αρκετά είναι τα δημοσιεύματα στον ελληνικό έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο που επιχειρούν να θέσουν υπό αμφισβήτηση τις ανθρωπιστικές αποστολές των γιατρών της Κούβας στις χώρες του εξωτερικού.

Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των άρθρων είναι πως οι κουβανοί γιατροί δεν προσφέρουν τις υπηρεσίες τους προς τους υπόλοιπους λαούς αφιλοκερδώς και με αίσθημα αλληλεγγύης, αλλά αναγκάζονται να εργάζονται ως «έμμισθοι σκλάβοι» του κράτους με σκοπό να παρουσιάσουν το «καλό πρόσωπο της χώρας» στο πλαίσιο της λεγόμενης «ιατρικής διπλωματίας» που είχε εισαγάγει στην Κούβα ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Φιντέλ Κάστρο.

Κι ενώ μέσα στον ορυμαγδό των θεωριών συνωμοσίας που κατακλύζουν το διαδίκτυο θα περιμέναμε τέτοιου είδους αναλύσεις να προέρχονται από περιθωριακές φωνές που συνδέουν τον κοροναϊό με το δίκτυο 5G και τα εμβόλια με το θάνατο, παρατηρούμε πως οι έρευνες αυτές δεν προέρχονται από ιστοσελίδες που έχουν ως κύρια ενασχόλησή τους τη συνωμοσιολογία, αλλά από μέσα ενημέρωσης που έχουν χτίσει εδώ και χρόνια ένα σοβαρό και ποιοτικό προφίλ. 

Την αρχή έκανε πριν από μερικές βδομάδες (28/3) ο δημοσιογράφος και αρχισυντάκτης των Ελληνικών Hoaxes, Δημήτρης Αλικάκος, όταν σε ανάρτησή του στο Facebook χαρακτήριζε την εξαγωγή γιατρών από την Κούβα «εθνική μπίζνα», παραλληλίζοντάς τους χυδαία με «ενοικιαζόμενο προσωπικό». Μάλιστα, με μια μπόλικη δόση ειρωνείας και κυνισμού, ανέφερε πως η Κούβα στέλνει γιατρούς στη Βενεζουέλα προκειμένου να πληρωθεί «σε είδος», δηλαδή πετρέλαιο, αγνοώντας σκόπιμα το γεγονός ότι και οι δύο χώρες προσπαθούν να αναπτύξουν τους διεθνιστικούς δεσμούς τους επειδή βρίσκονται υπό καθεστώς αμερικανικού εμπάργκο. 

Επιπλέον, για να ενισχύσει το αφήγημα πως «η κυβέρνηση της Κούβας παρακρατεί ένα μεγάλο μέρος του μισθού των γιατρών και των νοσηλευτών», ο κ. Αλικάκος δεν δίστασε να επικαλεστεί ως πηγή το «Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor» («Γραφείο Δημοκρατίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εργασίας») το οποίο πρόσκειται στο αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Στην ουσία δηλαδή, καταφερόταν εναντίον του θύματος, υιοθετώντας ως θέσφατο τους ισχυρισμούς του θύτη. 

Και φυσικά, καμία αναφορά στις ανιδιοτελείς αποστολές κουβανών γιατρών από το 1998 στο πλαίσιο του «Ολοκληρωμένου Προγράμματος Υγείας» (Programa Integral de Salud) για τη Λατινική Αμερική, τις χώρες της Καραϊβικής και την Αφρική. 

Την σκυτάλη στην αποδόμηση του ανθρωπιστικής βοήθειας των γιατρών της Κούβας πήρε λίγες μέρες αργότερα (7/4) η εφημερίδα «Καθημερινή». Στο ρεπορτάζ της Μαρίας Αθανασίου με τίτλο «Ήρωες ή μισθοφόροι;», όπου η δημοσιογράφος αναρωτιέται εάν η βοήθεια του «άγνωστου» κουβανικού «στρατού με τις λευκές ρόμπες» πρόκειται για «ανιδιοτελή ανθρωπιστική προσφορά, ιατρική διπλωματία ή επικερδείς μπίζνες με αντικείμενο τον ανθρώπινο πόνο», επαναλαμβάνεται -μεταξύ άλλων- η ίδια επιχειρηματολογία περί «νοικιαζόμενου προσωπικού» στη Βενεζουέλα με αντάλλαγμα βαρέλια πετρελαίου, ενώ γίνεται μνεία και στις δηλώσεις του προέδρου της Βραζιλίας, Ζαΐχ Μπολσονάρου, ο οποίος χαρακτήριζε τους 8.000 κουβανούς γιατρούς που εργάζονταν στη χώρα του «σκλάβους της Κούβας» που «θρέφουν την κουβανική δικτατορία» και αποδίδουν το 75% του μισθού τους στα κρατικά ταμεία του νησιού. 

Την περασμένη Δευτέρα (13/4) όμως, κυκλοφόρησε και μια ακόμη έρευνα, αυτή τη φορά από την αξιόλογη ερευνητική ιστοσελίδα «Inside Story». Στο εκτενές άρθρο του Βασίλη Σταματίου με τίτλο «Πόσο φιλάνθρωποι είναι στην πραγματικότητα οι γιατροί της Κούβας;», επιχειρείται η πλήρης απομυθοποίηση της ανθρωπιστικής βοήθειας και ένδειξης αλληλεγγύης των γιατρών της Κούβας, κατά τα πρότυπα Αλικάκου, με την αιτιολογία πως «πρόκειται απλώς για μια εξαιρετικά επικερδή μπίζνα». 

Μολονότι η έρευνα αποτελείται συνολικά περίπου από 3.000 λέξεις, ο αρθρογράφος θεώρησε μάλλον σωστό να αγνοήσει επιδεικτικά σημαντικές πτυχές του ζητήματος που θίγει. Έτσι λοιπόν, δεν αφιέρωσε ούτε μία γραμμή για το 55ετές εμπάργκο των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας στα τρόφιμα και τα φάρμακα που επιβλήθηκε κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, τις δραματικές επιπτώσεις του στην εξέλιξη της οικονομίας του νησιού, τις συνολικά 638 απόπειρες δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο από τη CIA, ή το γεγονός ότι παρά τον πολυετή εμπορικό και οικονομικό αποκλεισμό, το σύστημα υγείας της Κούβας συνιστά διεθνές πρότυπο, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. 

Αντ’ αυτού, αναφέρει την Κούβα ως χώρα του «Τρίτου Κόσμου», μολονότι ο όρος αυτός σήμερα θεωρείται από την ακαδημαϊκή κοινότητα οπισθοδρομικός και ανακριβής που παραπέμπει σε αποικιοκρατικές αντιλήψεις, αφήνοντας αναπάντητους τους λόγους της «οικονομικής ανέχειας της χώρας». 

Όσο κουραστικό κι αν ακούγεται, κάθε συζήτηση που αφορά την φτώχεια στην Κούβα θα πρέπει να ξεκινά και να τελειώνει με την αναφορά στο μισό αιώνα του παράνομου αμερικανικού εμπάργκο, κι αυτό γιατί πολύ απλά η πιο συχνή απάντηση που δίνεται από το σύνολο των δυτικών μέσων ενημέρωσης στο ερώτημα «Ποιος φταίει τελικά για τη φτώχεια στην Κούβα;», είναι ότι φταίει ο «σοσιαλισμός», θέση που προφανώς ενστερνίζεται και ο αρθρογράφος της έρευνας. 

Θα μπορούσαμε να αναλύαμε για ώρες κάθε προβληματικό σημείο του κειμένου, όπως για παράδειγμα την παραπομπή του συντάκτη στην έκδοση «Americas Quarterly», η οποία κυκλοφορεί από την επιχειρηματική ένωση «Council of the Americas (AS/COA) που ίδρυσε το 1963 -κατ’ εντολή του Τζον Κένεντι- ο μεγαλοτραπεζίτης, Ντέιβιντ Ροκφέλερ, με σκοπό να πολεμήσει τον Φιντέλ Κάστρο, ή τη «σφοδρή κριτική» που είχε υποστεί από την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας η συμφωνία Κούβας-Βενεζουέλας για την ανταλλαγή γιατρών με πετρέλαιο. Όμως, αφενός η πρώτη πηγή έχει κατηγορηθεί αρκετές φορές για μεροληψία υπέρ του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και αφετέρου η αντιπολίτευση που παραθέτει ο αρθρογράφος δεν είναι άλλη από το «στρατόπεδο» του πραξικοπηματία Γκουαϊδό. 

Τους τελευταίους μήνες, η Κούβα έχει στείλει περισσότερους από 900 γιατρούς και νοσηλευτές σε 17 χώρες του κόσμου προκειμένου να προσφέρουν την απαραίτητη βοήθεια στη μάχη κατά της πανδημίας του κοροναϊού μεταξύ αυτών η Ιταλία, η Ανδόρα, η Νικαράγουα, η Αϊτή, η Τζαμάικα κ.α. 

Επομένως, στη συγκεκριμένη περίοδο που διανύουμε, η συντονισμένη προσπάθεια αποδόμησης της έμπρακτης αλληλεγγύης των γιατρών της Κούβας ως δήθεν «επικερδούς μπίζνας», την στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει απεμπολήσει και το τελευταίο ψήγμα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, μάλλον κρύβει ιδεοληπτικές εμμονές απέναντι σε έναν περήφανο λαό που, παρά τις αντιξοότητες, στέκεται όρθιος στα πόδια του.

#CubaSalva