Σχολή Στελεχών Πολιτοφυλακής

Συνέντευξη στην εφημερίδα των Συνδικάτων της Κούβας (Trabajadores),

του ιδρυτή και διευθυντή της σχολής, στρατηγού εν αποστρατεία, Χοσέ Ραμόν Φερνάντες Άλβαρες, με αφορμή την 55η επέτειο αποφοίτησης της πρώτης σειράς στελεχών της πολιτοφυλακής.

Αν κάποιος αναφέρει τον Gallego Fernández όλοι θα τον αναγνωρίσουν αμέσως, αλλά αν τον προσφωνήσεις με το κανονικό του όνομα, πολλοί δεν θα καταλάβουν αρχικά για ποιόν πρόκειται. Είναι γιατί με αυτή την προσφώνηση καταγράφηκε στην μνήμη του λαού μας, για την ξεχωριστή συμμετοχή του μαζί με τον Φιντέλ, στην καθοδήγηση των επιχειρήσεων που συνέτριψαν την μισθοφορική εισβολή στην Πλάγια Λάργα και στον Κόλπο των Χοίρων.

Ήταν στρατιωτικός που αποφοίτησε από την ανώτερη στρατιωτική σχολή και η συμμετοχή του σε ένα κίνημα που είχε στόχο την ανατροπή της τυραννίας του Φουλχένσιο Μπατίστα, του κόστισε τρία χρόνια φυλακή. Ο απόστρατος σήμερα στρατηγός Χοσέ Ραμόν Φερνάντες Άλβαρες, θεωρεί ως την πιο μεγάλη τιμή το γεγονός ότι στις 12 Γενάρη του 1959, ο Comandante en Jefe Φιντέλ Κάστρο Ρους, του εμπιστεύτηκε την διεύθυνση της Σχολής Αξιωματικών της Μανάγουα και μαζί με αυτό, την μετέπειτα οργάνωση της προετοιμασίας του λαού για την άμυνα της χώρας.

Δεν δίνει συνεντεύξεις στον τύπο, αποδέχτηκε το αίτημά μας για αυτή τη συνέντευξη, με αφορμή την 55η επέτειο αποφοίτησης της πρώτης σειράς της Σχολής Στελεχών της Πολιτοφυλακής, την οποία ίδρυσε και διηύθυνε, ίσως γιατί κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσαν να μιλήσουν πολλοί για αυτή τη σχολή, όπως αυτός.

“Στις 29 Οκτώβρη του 1960 αποφοίτησε η πρώτη ομάδα αξιωματικών του Επαναστατικού Στρατού από τη Σχολή Αξιωματικών της Μανάγουα, συνολικά 55. Στην ομιλία του σε αυτή την εκδήλωση ο Φιντέλ επεσήμανε ότι αυτό το γεγονός σήμαινε ότι πολύ σύντομα θα μπορούσαν να αποφοιτήσουν πάνω από 500 στελέχη της πολιτοφυλακής, γιατί ήταν απαραίτητο να οργανώσουν και να εκπαιδεύσουν με τη μέγιστη πειθαρχία και αποτελεσματικότητα, τη μεγάλη μάζα των πολιτοφυλάκων και του λαού, συγκροτημένοι σε μάχιμες μονάδες”.

“Εκείνοι οι 55 απόφοιτοι αξιωματικοί, πέρασαν να διοικήσουν όλες τις μονάδες: κάποιοι προορίζονταν για τα αντιαεροπορικά, άλλοι για τα άρματα μάχης ... τελικά, πήγαν όπου ήταν απαραίτητοι. Ήταν αυτός ο εκείνος ο υπέροχος σπόρος που είχαμε στο χέρι, η βασική μου δύναμη, ο πολλαπλασιασμός των αξιωματικών...”.

Τα τάγματα των πολιτοφυλάκων δημιουργήθηκαν κατ αρχήν σε κάθε περιοχή που ήταν εφικτό, και στο τέλος του Οκτώβρη στην Αβάνα, “άρχισαν τα μαθήματα, που το κάθε ένα διαρκούσε δύο εβδομάδες με καθημερινή δράση 15 και 16 ώρες. Μια μικρή ομάδα δίδαξε μια μεγαλύτερη και αυτή με τη σειρά της άλλες και μετά έκαναν το ίδιο με δεκάδες χιλιάδες πολιτοφύλακες, οι οποίοι περίμεναν το δάσκαλό τους. Για να εκπαιδεύσεις και να οργανώσεις ένα τάγμα χρειάζονταν άνδρες επαρκώς ικανοί, και χωρίς αυτά τα στελέχη θα ήταν αδύνατον. Δεν στήνεται μια μάχιμη μονάδα, ούτε επιλύονται τα τεχνικά της προβλήματα με αυτοσχεδιασμούς ή μόνο με τον ενθουσιασμό”.

“Η πρώτη μονάδα που εκπαιδεύτηκε ήταν το τάγμα 111, στην Σχολή Αξιωματικών της Μανάγουα, δεν υπήρχε άλλο μέρος, η δεύτερη επίσης εκεί, και μετά πολλές άλλες ταυτόχρονα στο Ελ Εσπερόν, στο Κουκίνε, στη Λα Τσορέρα, δύο κάθε φορά. Επίσης στο Ελ Καρίμπε και στη Σχολή Στελεχών Πολιτοφυλακής του Ματάνσας. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο, απαιτούσε μεγάλη προσπάθεια, όμως επέτρεψε την προετοιμασία χιλιάδων πολιτοφυλάκων, πολλοί από τους οποίους πολέμησαν στην Πλάγια Λάργα και στον Κόλπο των Χοίρων, όπου με το κουράγιο και τον οπλισμό που διέθεταν , συνέτριψαν την εχθρική απόβαση σε εξηνταπέντε και μισή ώρες”.

Πότε προέκυψε η Σχολή Στελεχών της Πολιτoφυλακής;

Στις 29 εκείνου του Οκτώβρη, ο Φιντέλ εναπόθεσε στα χέρια μας, και στα χέρια στων στελεχών της πολιτοφυλακής, όλη την ευθύνη της οργάνωσης και της εκπαίδευσης της πολυπληθούς πολιτοφυλακής. Από τις πληροφορίες που δεχόμαστε από διάφορες πηγές, ο Comandante en Jefe ήταν πεισμένος ότι θα δεχόμαστε επίθεση και ήταν επείγουσα ανάγκη να εκπαιδεύσουμε τον κόσμο για την απόκρουση αυτής της επίθεσης και να τοποθετηθούν τα τάγματα στις περιοχές που ήταν πιθανή η εισβολή. Εγώ ήμουν διευθυντής της Σχολής Αξιωματικών της Μανάγουα και ο Φιντέλ ερχόταν κάθε μέρα εκεί. Γίνονταν οι απαραίτητες ασκήσεις και προετοιμάζαμε το ηθικό και τη θέληση των πολιτοφυλάκων. Δεν ήταν ίδια η εκπαίδευση των στελεχών, αυτοί είχαν ανέβει ήδη τρεις φορές στην κορυφή του Πίκο Τουρκίνο και είχαν κάνει πορείες στη Σιέρα Μαέστρα.

Στη Σχολή Στελεχών Πολιτοφυλακής κάναμε δύο εκπαιδευτικούς κύκλους. Στον πρώτο, το Νοέμβρη του 1960, πήραν μέρος εργάτες και εργαζόμενοι, μέλη και συμπαθούντες του Λαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSP) και της Επανάστασης, άνθρωποι επαναστάτες. Ήταν πιο σταθερό από το δεύτερο, στο οποίο συμμετείχαν πιο νέοι σύντροφοι, όμως ήταν κι αυτοί γεροί, καλοί. Έφτασαν τους 1.700 αυτοί που εκπαιδεύτηκαν στη Σχολή και από τους 55, περάσαμε στους χιλιάδες που εκπαιδεύονταν και προετοιμάζονταν ...

Οι μαθητές του δεύτερου κύκλου δεν αποφοίτησαν, γιατί λίγο πριν τελειώσει η εκπαίδευσή τους, εκδηλώθηκε η μισθοφορική εισβολή και συγκροτημένοι σε Τάγμα ήταν οι πρώτοι που έφθασαν στο πεδίο της μάχης στις 17 Απρίλη 1961. Εκείνο το βράδυ, χάσαμε τον υπολοχαγό Χουάν Α. Ντιάζ Γκονσάλες, έναν από τους 55 αξιωματικούς που αποφοίτησαν από τη Μανάγουα, ο οποίος επικεφαλής του τρίτου λόχου αυτής της μονάδας, έπεσε μαχόμενος στα δέκα μέτρα από τα εχθρικά χαρακώματα.

Έξι μήνες μετά, σε μια τελετή στη Σχολή, ο Φιντέλ, αναφερόμενος στις παραδόσεις της, είπε ότι οι μαθητές του δεύτερου κύκλου που έπεσαν στον Κόλπο των Χοίρων, δεν αποφοίτησαν ως αξιωματικοί αλλά ως αιώνιοι ήρωες της πατρίδας. Είμαι υπερήφανος γι αυτούς τους άνδρες.

Σήμερα, μετά τόσα χρόνια, τι σημαίνει για σας το γεγονός ότι σας εμπιστεύτηκαν τότε την οργάνωση και προετοιμασία της άμυνας της χώρας;

Eίναι η πιο μεγάλη μου υπερηφάνεια.

Κατά τη γνώμη σας, τι ρόλο έπαιξε εκείνη τη στιγμή, αλλά και μετέπειτα, η Σχολή Στελεχών Πολιτοφυλακής;

Σήμαινε την έναρξη της προετοιμασίας για την άμυνα με μαζικό τρόπο, όπως μας υπέδειξε ο Φιντέλ, την εκπαίδευση του λαού. Αυτό ήταν πάντα, και τώρα επίσης, το στοιχείο εκείνο που έχει αποτρέψει τον εχθρό, όπως έχει επιδείξει με τον ίδιο τρόπο ο στρατός μας, στην Αγκόλα, την Αιθιοπία και σε τόσα μέρη που έχουν πολεμήσει οι κουβανοί.

Τι αντιπροσώπευαν τα στελέχη της πολιτοφυλακής στην μετέπειτα ανάπτυξη των Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων (FAR);

'Eνα βήμα μπροστά στην κατάλληλη διεύθυνση ισχυροποίησης της άμυνάς μας. Κάποιοι, όπως ο Ουμπελίνο Μπετανκούρ, που ήταν αξιωματικός της πολιτοφυλακής, σήμερα είναι απόστρατος στρατηγός και υπήρξε διευθυντής της Στρατιωτικής Ακαδημίας “Αρχιστράτηγος Μάξιμο Γκόμες” των FAR. Αξιωματικοί της πολιτοφυλακής υπήρξαν επίσης πολλοί συνταγματάρχες, αντισυνταγματάρχες κ.α.

Σήμερα επαληθεύεται η πρόοδος που έχει επιτευχθεί από τις FAR σε όλα τα επίπεδα. Πως αισθάνεται ο στρατηγός Φερνάντες για τη συμβολή του σε αυτό;

Νοιώθω ασυνεπής, σίγουρα το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι καλύτερο, αλλά την ίδια στιγμή, συνεπής, γιατί κάναμε βήματα στην σωστή κατεύθυνση. Σε όλη αυτή τη διαδικασία πήρα μέρος έπειτα από αποφάση του Κόμματος, του Φιντέλ και του Ραούλ. Με λίγα λόγια, αισθάνομαι ότι έχω παίξει έναν ρόλο και συνεχίζουμε να δουλεύουμε για να επιτύχουμε οι διάδοχοί μας να είναι καλύτεροι από εμάς.

Σε σχέση με το παραπάνω, θέλω να προσθέσω ότι η αντίληψη του Φιντέλ σχετικά με την άμυνα της χώρας απέναντι στις ΗΠΑ πάει πιο μακρυά από τη νίκη της Επανάστασης. Σε ένα γνωστό γράμμα που έστειλε στη Σέλια (Σάντσες) το 1958, εξέφρασε πολύ καθαρά ότι, μόλις κερδηθεί ο πόλεμος και πέσει η τυραννία, για το οποίο ποτέ δεν αμφέβαλε, η μοίρα του θα ήταν ο αγώνας ενάντια στους βορειοαμερικάνους ιμπεριαλιστές, οι οποίοι δεν θα παραιτούνταν ποτέ από το στόχο τους να καταλάβουν την Κούβα.

Μετά τη νίκη του 1959, η προετοιμασία του λαού για την άμυνα της πατρίδας αποτέλεσε θεμελιακό κομμάτι της στρατηγικής για την αντιμετώπιση του εχθρού. Από τις πρώτες μέρες του 1959, άρχισε η διαδικασία αυτής της προετοιμασίας, που μας την εμπιστεύτηκε τόσο όσο αφορά τη οργάνωση και την υλοποίηση της, όσο και την ανάπτυξη και την ποιότητα της, και αυτό το αποδεικνύαμε συνεχώς με τις δυνάμεις μας και τις θυσίες μας.

Το μεγαλείο του Φιντέλ, ηγέτη της νικηφόρας Επανάστασης, που όπως ο ίδιος εξέφρασε πολύ καλά, μετέτρεψε το αδύνατον σε δυνατό, έχει φέρει αυτή τη χώρα να είναι παράδειγμα πατριωτικού λαού, άξιου και ανυπόταχτου, γενναιόδωρου και διεθνιστή, και όλο αυτό αποτελεί τη μεγάλη του ισχύ.

Την ίδια χρονιά, ο τότε Comandante Ραούλ Κάστρο Ρους, τοποθετήθηκε στο Υπουργείο Άμυνας, αργότερα Υπουργείο Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων, για να οργανώσει τις τακτικές ένοπλες ένοπλες δυνάμεις, ταυτόχρονα με την προετοιμασία του λαού, που θα αποτελούσε το ένοπλο χέρι της Επανάστασης. Εκείνη το στιγμή, είχα επίσης το προνόμιο να τοποθετηθώ από τον Ραούλ ως επικεφαλής της μαχητικής προετοιμασίας των FAR. Εκεί έμαθα πολύ περισσότερο από όσο βοήθησα. Γνώρισα τον Ραούλ, μια εξαιρετική πολιτική μορφή, ικανή να οργανώσει ένοπλες δυνάμεις προετοιμασμένες για τον πόλεμο και για την ειρήνη, σφυρηλατημένες στα ιδανικά των προγόνων μας, του Μαρτί και του διεθνισμού.

Σήμερα μας έχει επιδείξει το πολιτικό του μεγαλείο, έχοντας την καθοδήγηση μιας χώρας της οποίας η Επανάσταση είναι κάθε φορά και περισσότερο αναγνωρίσιμη διεθνώς, με δεδομένη την ικανότητα και την πολιτική αρχών που προώθησε με ζήλο την λατινοαμερικάνικη ολοκλήρωση μέσω της CELAC και των άλλων περιφερειακών οργανισμών, στον αγώνα για την ειρήνη και τον σεβασμό στις διαφορές, μέσω του διαλόγου και της διπλωματίας.

Αυτό έγινε προφανές στην τελευταία σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, όπου είχε την υποστήριξη από όλους τους αντιπροσώπους των χωρών, που χειροκροτούσαν όρθιοι. Είναι μια λαμπρή φιγούρα με την οποία ο λαός αισθάνεται υπερήφανος και διατεθειμένος να προχωρήσει μπροστά.