Hasta Siempre comandante ! Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
Αυτές τις μέρες έχω ακούσει πολλές γνώμες. Μάλιστα, κάποιες από αυτές πολύ άσχημες και συκοφαντικές. Και δεν θα με ενδιέφερε, εάν αυτό εκφραζόταν από ανθρώπους που ούτε γεννήθηκαν, ούτε μεγάλωσαν στην Κούβα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κομμάτι της ιστορίας μας κι έτσι, είναι πολύ εύκολο για αυτούς να εκφράζουν γνώμη.
Όμως πρέπει να αναγνωρίσω ότι ναι, με πονάει όταν είναι κουβανοί αυτοί που ανοίγουν το στόμα τους για να μιλήσουν άσχημα για εκείνον που δεν τους άφησε να πεθάνουν από την πείνα και το κρύο ή από μεταδοτικές ή μη, ασθένειες.
Ότι στην Κούβα περάσαμε δύσκολους καιρούς, είναι αλήθεια. Ότι δεν είχαμε 5 ζευγάρια παπούτσια διάσημης μάρκας στα άλλα μέρη του κόσμου, επίσης είναι αλήθεια. Μεγάλη αλήθεια επίσης είναι, ότι πολλές φορές μοιραστήκαμε ένα πιάτο φαγητό.
‘Όμως δεν τους έχω ακούσει να λένε ότι ποτέ δεν έλειψε, σε κανέναν στη χώρα μας, η ιατρική περίθαλψη. Ότι οι οικογενειακοί γιατροί, με τα λίγα μέσα που διέθεταν, αγωνίζονταν μέχρι τέλους για να σώσουν μια ανθρώπινη ζωή. Ούτε και τους άκουσα να λένε ότι, όταν πηγαίναμε σχολείο, οι γονείς μας δεν χρειαζόταν να ανησυχούν μη τυχόν κάποιος σχιζοφρενής σκοτώσει τα παιδιά τους με βροχή από σφαίρες μέσα στην αίθουσα. Ποτέ δεν χρειάστηκε να ζήσουμε αυτή την πικρή εμπειρία που ζουν καθημερινά στα σχολεία της «χώρα των ιδανικών ονείρων» (ΗΠΑ), να σκοτώνονται οι συμμαθητές μας και οι δάσκαλοί μας μέσα σε μια αίθουσα.
Ούτε τους άκουσα να λένε ότι τα παιδιά της γενιάς μου δεν χρειαζόταν να πλένουν αυτοκίνητα στους δρόμους εκμεταλλευόμενα από τους καπιταλιστές. Ούτε και τους άκουσα να αναγνωρίζουν ότι εμείς δεν μεγαλώσαμε βλέποντας σε κάθε γωνία ανθρώπους ανάπηρους να κοιμούνται και να ζητιανεύουν.
Αυτούς τους κουβανούς δεν τους άκουσα να λένε ποτέ: ναι! Μπορεί να είχαμε μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια ή asoargatas όπως τα λέγανε σε πολλές επαρχίες (λόγω της μιας και μοναδικής κουβανικής μάρκας), μπορεί να φορούσαμε αποκλειστικά «μοντέλα» της κάθε κουβανής ράφτρας και να είχαμε σόλες από τα λάστιχα των τρακτέρ, αλλά βγαίναμε στο δρόμο χωρίς φόβο και με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Ούτε επίσης λένε ότι μόνο κριτική κάνουν, όμως οι ίδιοι δεν έκαναν ποτέ τίποτε, ώστε να μπει τέλος σε αυτόν τον βάναυσο αποκλεισμό των ΗΠΑ ενάντια στη χώρα μας. Φυσικά, ούτε και αναφέρουν ότι αυτοί που έφυγαν με τις σχεδίες, ήταν γιατί έτσι το ήθελαν οι ΗΠΑ, αρνούμενες να δώσουν νόμιμες βίζες. Διότι, εξ όσων γνωρίζω, η Κούβα ποτέ δεν αρνήθηκε την άδεια εξόδου. Αλλά ήταν πολύ πιο εύκολο να ρίξουν το φταίξιμο στον Φιντέλ και όχι στις ΗΠΑ.
Διότι η πλειοψηφία από όσους μιλάνε για τέτοιου είδους πράγματα, δεν διαθέτουν ούτε ένα μέσο επίπεδο μόρφωσης κι έτσι, γίνονται σίγουρη λεία στα χέρια των ΗΠΑ, ώστε να μπορέσουν να τους χειραγωγήσουν τα φερέφωνα και να προσπαθήσουν να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει ότι όλοι οι κουβανοί σκεφτόμαστε το ίδιο.
Σήμερα, σας επαναλαμβάνω ότι δεν είναι έτσι. Δεν είναι αλήθεια ότι κάθε κουβανός που φεύγει από την Κούβα, το σκάει. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλο τον κόσμο, όταν οι άνθρωποι φεύγουν από τη χώρα που γεννήθηκαν θεωρούνται οικονομικοί μετανάστες και μόνο για τους κουβανούς υπάρχει αυτό, θεωρείται δηλαδή ότι το έσκασαν. Είναι καιρός πια να κατανοήσουν ότι ο αξιοπρεπής κουβανός δεν ξεχνά ποτέ αυτά που του έμαθαν στο σπίτι του και ότι ο Φιντέλ υπήρξε καλός δάσκαλος.
Ο ΦΙΝΤΕΛ ΜΑΣ
ΕΧΕΙ ΔΕΙΞΕΙ ΗΔΗ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ Ο ΚΟΥΒΑΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ ΜΕ ΤΙΣ
ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.
HASTA SIEMPRE COMANDANTE! ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ
ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!
***
En estos dias he escuchado muchas
opiniones y algunas difamadoras y muy feas. No me interesaría, si lo
dijeran personas que ni nacieron ni crecieron en Cuba. Ellos no
forman parte de nuestra historia y asi es muy facil opinar, pero
tengo que reconocer que sí me duele cuando son cubanos los que abren
su boca para hablar mal de quien no les dejo morir de hambre y de
frio o de cualquier enfermedad contajiosa o no; que en cuba tuvimos
tiempos dificiles es cierto; que no teniamos 5 pares de zapatos de
marcas reconocidas en otros lugares del mundo tambien es cierto; que
muchas veces compartimos un plato de comida muy cierto tambien, pero
no les he escuchado mencionar que nadie en nuestro pais carecía de
una ayuda medica; que los medicos de la familia con lo poco que
tenian luchaban hasta el final por salvar una vida humana; tampoco he
escuchado que fuimos a la escuela y nuestros padres no tenían la
preocupación de que algún esquisofrénico les matara a sus hijos a
balasón dentro del aula; nunca tuvimos que vivir la amarga
experiencia que se vive dia a dia en las escuelas del " pais de
los sueños perfectos"( ee.uu) donde mataran a nuestros
compañeros de escuelas o a nuestros maestros dentro del aula;
tampoco he escuchado decir que los niños de mi generación no tenían
que limpiar autos en las calles explotados por los capitalistas ,
tampoco los he escuchado reconocer que no crecimos viendo personas
demisvalidas durmiendo y mendigando en cada esquina; a estos cubanos
no les he escuchado decir que siii !! Muchas veces con un solo par de
zapatos o asoargatas como le llamaban en muchas provincias ( con
marca solk cubana) y modelos exclusivos de cada costurera cubana y
suelas de camara de tractor , saliamos a la calle sin miedo y con una
sonrisa en los labios; ellos tampoco dicen que sólo critican y que
nunca han hecho nada para que ese brutal bloqueo de ee.uu contra
nuestro país llegue a su punto final; claro, tampoco hacen
referencia a que los que se fueron en balsa, fue porque sí lo quiso
ee.uu al negar los visados , porque hasta donde yo conozco, Cuba su
permiso de salida nunca lo nego pero era mas fácil hecharle la culpa
a Fidel y no a ee.uu. Porque la mayoria de los que hablan de este
tipo de cosas, no llegaron ni a un nivel medio de educacion y eran
presa segura para ee.uu poderles manipular co.o voceros y tratar de
hacerle creer al mundo de que todos los cubanos pensábamos igual.
Hoy les reitero que no es así y que no es cierto que todo cubano que
sale de Cuba sale huyedo; no es casualidad que en todo el mundo,
cuando las personas abandonan su pais de nacimiento son emigrantes
económicos y que sólo para los cubanos existe eso de que salieron
huyendo. Es tiempo ya que comprendan que el cubano digno no olvida lo
que se le enseño en su casa , y que Fidel fue un buen maestro.
FIDEL YA NOS ENSEÑO EL CAMINO Y EL PUEBLO DE CUBA
TENDRÁ QUE ANDAR POR EL, CON SUS PROPIOS PIES.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου