Το σπίτι μας στην Αβάνα

Αβάνα, 1 Οκτώβρη 2013

Μετά από ένα τρίμηνο σχετικά εντατικών με τις εδώ συνθήκες «βαριών» αναρτήσεων, αποφασίσαμε να ελαφρύνουμε λίγο το blog με αναρτήσεις πιο «τουριστικού ενδιαφέροντος», γιατί εδώ τώρα, κάνει πιο πολύ ζέστη από ότι έκανε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Οι αναρτήσεις του τελευταίου τριμήνου αφορούσαν ανταποκρίσεις από τις εκδηλώσεις της 43^ης Ευρωπαϊκής μπριγάδας του Ιουλίου, την διεθνή διάσκεψη για τους 5 τον Σεπτέμβρη καθώς και μεταφράσεις αξιόλογων -κατά την άποψή μας- κειμένων από τον κουβανικό τύπο. Το επόμενο «βαρύ πακέτο» 6 αναρτήσεων, θα είναι το αφιέρωμα στην επέτειο της Κρίσης των Πυραύλων, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτώβρη. Μέχρι τότε, οι μεταφράσεις θα είναι λιγότερες, και φυσικά θα υπάρχουν και στο blog  “Prensa Rebelde”.

Ο χώρος λοιπόν, που ζούμε τους τελευταίους μήνες, το σπίτι μας στην Αβάνα, βρίσκεται στην «Calle 2» (Οδός 2) αριθμός 708, ανάμεσα στις οδούς Ζapata και 31.  Βρίσκεται κοντά στην Πλατεία της Επανάστασης, στο νεκροταφείο  “Colón” και πολύ κοντά στις κεντρικές λεωφόρους “Paseo”, ¨Calle 23”,”Calle 12” και “Zapata”. Είναι μια πολύ ήσυχη γειτονιά, έχει κεντρική αγορά, πλανόδιους μανάβηδες και μικροπωλητές, και λίγα είναι τα ψώνια που πρέπει να κάνουμε στο κέντρο.  Στο κέντρο που κατεβαίνουμε καθημερινά ξεκινώντας στις 8.15 κάθε πρωί, περπατώντας 2 χιλιόμετρα για να πάμε στο Πανεπιστήμιο.

Όταν λέμε κέντρο εννοούμε την περιοχή που βρίσκεται το “Hotel Nasional” στην Μalecon, το Copelia (το διάσημο παγωτατζίδικο), το ξενοδοχείο “ Habana Libre”  κ.α, στην “ Calle 23”. Στην περιοχή Vedado δηλαδή, στην νέα Αβάνα. Σε αυτό το ύψος 2 τετράγωνα παράλληλα από την οδό 23, βρίσκεται και το Πανεπιστήμιο. Η διευκρίνιση αυτή κρίνεται απαραίτητη, γιατί το πιο γνωστό κομμάτι της Αβάνας, όλες σχεδόν οι τουριστικές εικόνες της Αβάνας, προέρχονται από την “ Habana Vieja” (παλιά Αβάνα) όπου βρίσκονται όλα τα  διάσημα μνημεία και αξιοθέατα της   πόλης, κάτι σαν την δική μας “Πλάκα” στην Αθήνα. Από εδώ, που εμείς λέμε κέντρο (το κέντρο της σύγχρονης πόλης), στην Ηabana Vieja μπορείς να πας περπατώντας άλλα 3 χιλιόμετρα παραλιακά από την Malecon ή 2 χιλιόμετρα από τους εσωτερικούς δρόμους.  Εμείς τώρα πια, πάμε εκεί μόνο όταν έρχεται κανένας φίλος για να τον ξεναγήσουμε, γιατί …  την έχουμε εξαντλήσει.

Όλες τις διαδρομές μέσα στην πόλη μπορείς επίσης να τις κάνεις με λεωφορείο ( εισιτήριο 1 σεντ του ευρώ). Συνταρακτική εμπειρία, τίνγκα από κόσμο, μουσική στο διαπασών, καρότσια, ψώνια κλπ, αλλά αργεί πολύ να περάσει.  Μπορείς επίσης να πάρεις “Taxi Rutero”, κλιματιζόμενο πουλμανάκι 30 ατόμων με 15 σεντ του ευρώ, ή “taxi normal” τα παλιά αμερικάνικα αυτοκίνητα που δουλεύουν ταξί και παίρνουν μέχρι 5 επιβάτες με 30 σεντ του ευρώ εισιτήριο. ‘Όλα αυτά κάνουν συγκεκριμένες διαδρομές σε κεντρικούς δρόμους. Μπορείς άμα θες, να πάρεις και κανονικό ταξί, μόνο για σένα δηλαδή, αυτό κάνουν οι περισσότεροι τουρίστες, θα το πληρώσεις όμως από 3-7 ευρώ, ανάλογα την απόσταση. Όταν όμως η απόσταση που θέλεις να κάνεις είναι γύρω στα 2 χιλιόμετρα (μισή ώρα) δεν αξίζει τον κόπο. Γιατί η αίσθηση ελευθερίας να περπατάς στους καταπράσινους δρόμους της Αβάνας με τα τεράστια πεζοδρόμια, είναι απερίγραπτη.

Τα σπίτι μας λοιπόν, 2 χιλιόμετρα από όλα αυτά, βρίσκεται σε μια γειτονιά που η πλειοψηφία των ανθρώπων κάθεται έξω από τα σπίτια, ακούει μουσική, παίζει ντόμινο, κουτσομπολεύει, φωνάζει, διασκεδάζει. Την περασμένη εβδομάδα στα πλαίσια του Συνέδριου των CDR (Eπιτροπές Υπεράσπισης της Επανάστασης) η γειτονιά μας, όπως όλες οι γειτονιές, οργάνωσε ρεφενέ φιέστα στο δρόμο προς τιμήν του Συνεδρίου. Η φιέστα περιελάμβανε μουσική, ποτό και καλντόσα. Καλντόσα είναι –ας πούμε – ο κουβανικός πατσάς. Μαγειρεύεται σε καζάνι στο οποίο βράζει γουρουνοκεφαλή με γιούκα, πατάτες, μαλάνκα, καλαμπόκι κλπ. Περασμένα μεσάνυχτα και η γειτονιά μας βούιζε από ανθρώπους, μουσικές και συνθήματα: “Viva Cuba Sosialista” , “Venceremos” , στο οδόστρωμα ήταν γραμμένο με ασβέστη το σύνθημα Viva el CDR No 53”.

Μαζί με τους ανθρώπους, έξω από τα σπίτια και στα πεζοδρόμια κάθονται και δεκάδες σκύλοι. Οι Ηabaneros αγαπάνε πολύ τα σκυλιά, έχεις την αίσθηση ότι όλα τα σπίτια έχουν σκύλο (το δικό μας έχει 2), αλλά παρ όλα αυτά δεκάδες σκύλοι κάθονται στο δρόμο μαζί με τους ανθρώπους. Δεν γαβγίζουν κανέναν, δεν φοβούνται κανέναν, δεν κυνηγάνε ούτε καν τις γάτες. Απέναντι από το σπίτι μας ακριβώς, βρίσκεται ένα μικρό εργοστάσιο που φτιάχνει κάποιου είδους μηχανές, δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς. Ακόμα και από εκεί, ακούγεται μουσική όλη μέρα. Στα πεζοδρόμια υπάρχουν πολλά μεγάλα δένδρα, και δεκάδες παιδιά παίζουν φωνάζοντας το σαββατοκύριακα και το καλοκαίρι ή πηγαινοέρχονται στα σχολεία τους τις καθημερινές τον χειμώνα. 

Το σπίτι μας είναι μικρό. Έχει ένα υπνοδωμάτιο, ένα μικρό μπάνιο, μια κουζινούλα. Έχει όμως και μια υπέροχη σκεπαστή βεράντα, στην οποία την βγάζουμε όλη μέρα. Εκεί διαβάζουμε, εκεί τρώμε, εκεί μεταφράζουμε, εκεί ακούμε μουσική, εκεί πίνουμε τα ρούμια μας, εκεί καπνίζουμε τα πούρα μου. Δίπλα μας μένει η σπιτονοικοκυρά μας η Λούπε (από το Γουαδελούπε), μια υπέροχη γυναίκα γύρω στα 50 με τον άνδρα της τον Ρικάρντο και τους 2 σκύλους της. Οι οποίοι σκύλοι, αρέσκονται να αράζουν στην βεράντα μας ειδικά όταν λείπουν τα αφεντικά τους, γιατί καταλαβαίνουν, τα μπάσταρδα, ότι τα αγαπάμε. Από πάνω μένει η μητέρα της και η κόρη της που σπουδάζει ( για 3^ο -4^ο  πτυχίο) και ταυτόχρονα δουλεύει.

Υπέροχοι άνθρωποι, υπέροχη γειτονιά, υπέροχη πόλη, υπέροχη χώρα ! Σε αυτό το σκηνικό λοιπόν, με το μυαλό και το σώμα στην καλύτερη φυσική κατάσταση, φιλοδοξούμε μέσα στους επόμενους μήνες να κατακτήσουμε την ισπανική γλώσσα στο πανεπιστήμιο της Αβάνας.

Και ένα τελευταίο, στην Αβάνα λόγω τουρισμού και λόγω μεγαλούπολης, αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ορατά μόνο στις γειτονιές. Στην επαρχία είναι πολύ πιο έντονα και κυρίαρχα σε κάθε γωνιά  κάθε πόλης και χωριού.