 |
| Foto: José M. Correa |
Αλλά, εάν για τον δουλοπρεπή σκοπό τους, οι εχθροί της Κούβας επιμένουν να δίνουν ο ένας στον άλλο έναν Κόλπο των Χοίρων τη φορά, θα τον έχουν κάθε φορά, όπως τον Απρίλιο του 1961, όπως τον Ιούλιο του 2021.
Αυτός ο λαός έχει παλέψει ακούραστα για την ανεξαρτησία του. Κερδίζει κάθε φορά που προσπαθούν να τον πνίξουν, στέκεται ασεβής απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να του κλέψουν το δικαίωμα να αποφασίζει πώς θα ζήσει. Γι΄ αυτό, δεν θα υποκύψει ποτέ σε προκλήσεις ή απειλές.
Ο μήνας Ιούλιος είναι για τις Κουβανές και τους Κουβανούς ένα ξεκάθαρο συνώνυμο της Επανάστασης. Αυτός ο μήνας έχει την ένδοξη 26η, κατά την οποία ο Απόστολος αναγεννήθηκε για να καθοδηγήσει, από την απεραντοσύνη της κληρονομιάς του, τον Φιντέλ και ολόκληρη τη γενιά που συνέχισε την αμετάκλητη πορεία προς την πλήρη αξιοπρέπεια της Κούβας.
Αυτός ο λαός έχει παλέψει ακούραστα για την ανεξαρτησία του. Κερδίζει κάθε φορά που προσπαθούν να τον πνίξουν, στέκεται με αυθάδεια απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να του κλέψουν το δικαίωμα να αποφασίζει πώς θα ζήσει. Γι΄ αυτό, δεν θα υποκύψει ποτέ σε προκλήσεις ή απειλές.
Απόδειξη αυτού υπήρξε ο οικονομικός, εμπορικός και χρηματοοικονομικός αποκλεισμός, η πρακτική της κρατικής τρομοκρατίας, η απόπειρα εισβολής. Και αφού τίποτα δεν υπηρέτησε το σχέδιο ανατροπής, οι εχθροί μας πόνταραν στο λεγόμενο ήπιο χτύπημα. Η πιο πρόστυχη έκφραση επαναλήφθηκε στις 11 Ιουλίου 2021, αγνοώντας το βάθος με το οποίο οι ρίζες της Επανάστασης φτάνουν στα σπλάχνα αυτών που την φτιάχνουν, την τελειοποιούν και την κρατούν σταθερή.
Με την ανάπτυξη μιας πολιτικής επικοινωνιακής επιχείρησης μεγάλης κλίμακας, θέλησαν να εκμεταλλευτούν ευκαιριακά τις συνδυασμένες επιπτώσεις της κορύφωσης της πανδημίας COVID-19, την οικονομική κρίση που προέκυψε από αυτήν και τα μέτρα που ενέτειναν τον αποκλεισμό σε ένα πρωτοφανές επίπεδο.
Δεν είναι ξεκάθαρος ο στόχος; Να δημιουργήσει την ψευδή ιδέα ότι οι υλικές ελλείψεις και οι δυσκολίες προκαλούνται από την αναποτελεσματική διαχείριση της επαναστατικής κυβέρνησης και να καλύψει την πραγματική αιτία της: την απάνθρωπη οικονομική πολιορκία των ΗΠΑ.
Πούλησαν στον κόσμο την έννοια μιας κοινωνικής έκρηξης που προσπάθησε να «ανατρέψει τη δικτατορία». Αλλά το σχέδιό τους είχε ένα ελάττωμα: υποτίμησαν την ενότητα του έθνους, την υποστήριξη της πλειοψηφίας στην επαναστατική διαδικασία, τη βούληση να μην επιτρέψουν την υπονόμευση της ειρήνης και των κοινωνικών κατακτήσεων. Αυτό τους καταδίκασε, όπως πάντα, στην πιο ηχηρή αποτυχία.
Δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι η συνέχεια στην Κούβα δεν είναι δημαγωγία και ότι η υπεράσπιση της Επανάστασης, με όποιο κόστος είναι απαραίτητο, δεν είναι ένα κενό σύνθημα αλλά η σταθερή απόφαση ενός λαού που προτάσσει τα στήθη του απέναντι στους καλοπληρωμένους εχθρούς του.
Επειδή οι κίνδυνοι είναι βέβαιοι, γεγονός είναι ότι ο κουβανικός λαός είναι πάντα αξιόμαχος. Αυτό αποδείχθηκε στις 11 Ιουλίου, όταν συνέτριψε εκείνη την αψιμαχία μέσα σε λίγες ώρες.
Κάτω από αυτή την επιταγή, με ανοιχτή καρδιά, σαν να μιλούσαν ο Φιντέλ, ο Ραούλ, ο Μαρτί και όλοι οι ήρωες της Πατρίδας, ο πρώτος γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Μιγκέλ Ντίας-Κανέλ Μπερμούδες , κάλεσε σε υπεράσπιση της Επανάστασης στους δρόμους, και ο λαός, χωρίς δισταγμό, βρέθηκε εκεί.
Ήταν μια πράξη πίστης στην κληρονομιά του Κομαντάντε ο οποίος ακριβώς στις 8 Ιανουαρίου 1959 καθιέρωσε αυτόν τον τρόπο δράσης σε καταστάσεις επικείμενου κινδύνου: «Σας λέω ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνω πάντα, όταν βλέπω την Επανάσταση σε κίνδυνο, είναι να καλέσω τον λαό. Γιατί μιλώντας στο λαό μπορούμε να σώσουμε αίμα. γιατί εδώ, πριν πυροβολήσεις, πρέπει να καλέσεις τον λαό χίλιες φορές...».
Και με απόλυτο θάρρος αυτός ο λαός έκανε πράξη την ιδιότητά της ως υπέρτατου προστάτη αυτού του έργου και κατέστησε σαφές ότι η ηρεμία των πολιτών είναι ιερή και ότι μια δίκαιη και ειλικρινής αξίωση δεν χρειάζεται βία για να ακουστεί.
Αυτός ο ίδιος λαός είναι αυτός που αρνείται την ατιμωρησία, γιατί κανείς στην υπηρεσία ξένων συμφερόντων δεν έχει το δικαίωμα να ανατρέψει την τάξη αυτού του κυρίαρχου έθνους.
Δυστυχείς αυτοί οι πληρωμένοι που επιχείρησαν για λογαριασμό των εργοδοτών τους στις 11 Ιουλίου, την ημερομηνία κατά την οποία εμείς οι επαναστάτες νικήσαμε ένα πραξικόπημα βανδαλισμού.
Πόσο έχει σφραγίσει την ιστορία της χώρας μας η 26η Ιουλίου, που είναι πολύ λίγος ο μήνας για να την γιορτάσουμε. Πώς μπορούμε να χωρέσουμε τόση δόξα αν προσθέσουμε και τη συντριπτική νίκη στην 11η (Ιουλίου) ; Πόσο μοιάζει με εκείνη την 13η (Ιουλίου) του 1895 που ο Μασέο έτρεψε σε άτακτη φυγή στα χωράφια του Peralejo έναν ολόκληρο στρατό Ισπανών;
Για την πονηρή επίθεση των μισθοφόρων και για την πλανεμένη επιθυμία να κερδίσουν μια «βασική παραλία» από την οποία θα καλούσαν για την επέμβαση των Γιάνκηδων, υπήρχε ήδη ένα μέρος και μια ημερομηνία που είναι η μεγαλύτερη ντροπή της αυτοκρατορίας: ο Κόλπος των Χοίρων.
Αλλά, εάν για τον δουλοπρεπή σκοπό τους, οι εχθροί της Κούβας επιμένουν να δίνουν ο ένας στον άλλο έναν Κόλπο των Χοίρων τη φορά, θα τον έχουν κάθε φορά, όπως τον Απρίλιο του 1961, όπως τον Ιούλιο του 2021.
Η επαναστατική Κούβα, εν τω μεταξύ, παραμένει χαρούμενη και ειρηνική, στο πλευρό της λογικής, της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Γνωρίζουμε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά και ότι όλοι μαζί είμαστε ικανοί να ξεπεράσουμε τα εμπόδια μιας συγκυριακής πραγματικότητας, της οποίας η πολυπλοκότητα δεν αφορά αποκλειστικά τη χώρα μας.
Συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε όρθιοι, με κριτικό ματιά, με μεταμορφωτικό πνεύμα, με δημιουργική αντίσταση, με όνειρα και ελπίδες πάντα σκεπτόμενοι για ένα μέλλον στην Επανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου