“Μιλάω στο όνομα του φτωχού παιδιού που πεινάει, κι αλληθωρίζει κρυφά προς τη συσσωρευμένη αφθονία σ’ ένα μαγαζί για πλούσιους. Προστατευμένο από παχύ τζάμι και απροσπέλαστα κάγκελα. Κάγκελα φυλασσόμενα από έναν οπλισμένο αστυνομικό”
Αυτά είναι λόγια του Τομά Σανκαρά, ενός από τους σπουδαιότερους Αφρικανούς Μαρξιστές ηγέτες και Προέδρου της Μπουρκίνα Φάσο μέχρι το 1987, όταν και δολοφονήθηκε κατά την διάρκεια ενός ξενοκίνητου Πραξικοπήματος από την CIA και την Γαλλία.
Ο Σανκαρά γεννήθηκε τον Δεκέμβρη του 1949 στην Γαλλική Δυτική Αφρική. Τελειώνοντας το σχολείο, κατατάχθηκε στον στρατό και στάλθηκε στην Μαδαγασκάρη για εκπαίδευση ως αξιωματικός. Εκεί έγινε μάρτυρας λαϊκών εξεγέρσεων, ενώ άρχισε να διαβάζει για πρώτη φορά Μαρξ και Λένιν. Παράλληλα, εισήχθη και στα έργα των Αμίλκαρ Καμπράλ, Κβάμε Νκρούμαχ, και Φραντς Φανόν τα οποία επηρέασαν την Παναφρικανική προσέγγισή του στον Σοσιαλισμό.
Κεντρικό στοιχείο της επαναστατικής ατζέντας του Σανκάρα ήταν ο δομικός Μαρξισμός, αφού ζητούσε την απομάκρυνση από τις αποικιοκρατικές οικονομικές και εκπαιδευτικές δομές οι οποίες υποστήριζε ότι σέρνουν την ανθρωπότητα προς την επιβολή ρυθμών που εν τέλει την καταστρέφουν.
Όταν ο Σανκαρά ανέλαβε την εξουσία το 1983, ο ΜΟ ζωής ήταν τρομακτικά χαμηλός, ο λαός πεινούσε, οι συνθήκες υγιεινής ήταν απαράδεκτες, ενώ το πόσιμο νερό ήταν ένα αγαθό που κατείχαν μόνο οι προνομιούχοι. Τέλος, το χρέος προς το ΔΝΤ ήταν δυσβάσταχτο με αποτέλεσμα το κράτος να μην μπορεί να εκπληρώσει βασικές υποχρεώσεις του προς τον λαό.
Ως Πρόεδρος άλλαξε το όνομα της χώρας, από αποικιακό Άνω Βόλτα σε Μπουρκίνα Φάσο, δηλαδή Γη των Περήφανων Ανθρώπων και πλέον ο λαός θα αυτοαποκαλούνταν Burkinabe, δηλαδή οι Περήφανοι Άνθρωποι. Θέσπισε δωρεάν σίτιση και παροχή πόσιμου νερού, αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των γυναικών, δημιούργησε επιτροπές για την Υπεράσπιση της Επανάστασης και λαϊκά-επαναστατικά όργανα, διέθεσε δωρεάν εμβόλια κατά της μηνιγγίτιδας και της πολιομυελίτιδας, έφτιαξε μικρές νοσοκομειακές μονάδες και παρείχε για πρώτη φορά στον λαό του δωρεάν εκπαίδευση. Επιπλέον, πούλησε τις κρατικές λιμουζίνες και τις αντικατέστησε με οικονομικά Peugeot. Αρνήθηκε να μετακομίσει στην προεδρική κατοικία, ενώ μείωσε αρκετά τον μισθό του Προέδρου και των υπόλοιπων μελών της κυβέρνησης.
Τέλος, κατήγγειλε τον τρόπο με τον οποίο οι λαοί της Αφρικής υποδουλώνονται στο ΔΝΤ με δυσβάστακτες συμφωνίες για δανεικά χρήματα από τα οποία επωφελείται μόνο μια διεφθαρμένη ντόπια ολιγαρχία, ξεπουλώντας τα πλούσια σε χρυσό, διαμάντια, πετρέλαιο εδάφη και αφήνοντας τον λαό να ζει σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης.
Οι παραπάνω πολιτικές του, οδήγησαν σε μια οργανωμένη διεθνή συνωμοσία, η οποία χρηματοδοτήθηκε από την Γαλλία και εκτελέστηκε από τις ΗΠΑ μέσω της CIA, υποβοηθούμενες από τον Λιβεριανό εγκληματία και μετέπειτα πρόεδρο Τσάρλς Τέιλορ. Στις 15 Οκτώβρη 1987, ένοπλοι στρατιωτικοί, με επικεφαλής τον στενότερο συνεργάτη του, Μπλεζ Καμπαορέ, εισέβαλαν στο προεδρικό γραφείο και τον εκτέλεσαν με δυο σφαίρες στην καρδιά.
Μετά την δολοφονία πρόεδρος ανέλαβε ο Καμπαορέ, ο οποίος άρχισε και πάλι να εξοφλεί με συνέπεια το χρέος προς το ΔΝΤ, προχωρώντας σε κλείσιμο νοσοκομείων, σχολείων και την κατάργηση όλων των κοινωνικών ευεργετημάτων που ο Σανκάρα πρόλαβε να εφαρμόσει. Ιδιωτικοποιήθηκε, ακόμα και το νερό. Όλα αυτά οδήγησαν σε πτώση του επιπέδου ζωής του λαού ο οποίος μαστιζόταν από συνεχής επιδημίες όπως η Μαλάρια και ο Έμπολα, υψηλή παιδική θνησιμότητα κλπ, που οδήγησαν σε συνεχείς εξεγέρσεις και τελικά στην πτώση του το 2014.
Κλείνοντας, ο Σανκάρα μπορεί να δολοφονήθηκε, αλλά συνεχίζει να ενσαρκώνει το παράδειγμα ενός εμπνευσμένου επαναστάτη, του οποίου οι ιδέες και οι πράξεις ευθυγραμμίζονται και καθοδηγούνται από τους στόχους του Σοσιαλισμού και της Αυτοδιάθεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου