Η Δική μας Αμερική μπροστά στις επιθέσεις του ιμπεριαλισμού και των ολιγαρχιών – Δήλωση του Υπ Εξ της Κούβας

Τα πιο πρόσφατα γεγονότα στην περιοχή επιβεβαιώνουν την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και τις αντιδραστικές ολιγαρχίες ως κύριο υπεύθυνο για την επικίνδυνη αναταραχή και την πολιτική και κοινωνική αστάθεια της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής. 

Όπως επεσήμανε την 1η Ιανουαρίου 2019, ο Πρώτος Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας, Αρχηγός του Στρατού Ραούλ Κάστρο Ρουζ:

"Εκείνοι που αυταπατώνται για την αποκατάσταση της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας στην περιοχή μας θα πρέπει να καταλάβουν ότι η Λατινική Αμερική και η Καραϊβική έχουν αλλάξει και ο κόσμος επίσης [...] Η περιοχή μοιάζει με λιβάδι σε περίοδο ξηρασίας. Μια σπίθα θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ανεξέλεγκτη πυρκαγιά που θα έβλαπτε τα εθνικά συμφέροντα όλων ". 

O πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ διακηρύσσει την ισχύ του Δόγματος Μονρόε και καταφεύγει στο μακαρθισμό για να διατηρήσει την ιμπεριαλιστική κυριαρχία πάνω στους φυσικούς πόρους της περιοχής, να αποτρέψει την άσκηση εθνικής κυριαρχίας και τις φιλοδοξίες για περιφερειακή ολοκλήρωση και συνεργασία. Επιχειρεί να αποκαταστήσει την μονοπολική ηγεμονία του σε παγκόσμια και ημισφαιρική κλίμακα, να εξαλείψει τα προοδευτικά, επαναστατικά και εναλλακτικά στον άγριο καπιταλισμό μοντέλα, να αντιστρέψει τις πολιτικές και κοινωνικές κατακτήσεις και να επιβάλλει νεοφιλελεύθερα μοντέλα, πέρα από το Διεθνές Δίκαιο, τους κανόνες παιχνιδιού της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, το περιβάλλον και την ευημερία των λαών.

Αυτή τη Δευτέρα, 2 Δεκέμβρη, ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο κατηγόρησε  απειλητικά την Κούβα και τη Βενεζουέλα ότι επιχειρούν να επωφεληθούν και υποστηρίζουν την αύξηση της αναταραχής στις χώρες της περιοχής. Παραπλανά και χειραγωγεί την πραγματικότητα και αποκρύπτει τη μόνιμη παρέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, ως κεντρικό στοιχείο της περιφερειακής αστάθειας. 

Οι νόμιμες διαδηλώσεις και οι τεράστιες λαϊκές κινητοποιήσεις που έχουν καταγραφεί στην ήπειρο, ιδίως στο πολυεθνικό κράτος της Βολιβίας, στη Χιλή, στην Κολομβία, στο Εκουαδόρ και στη Βραζιλία, οφείλονται στη φτώχεια και στην αυξανόμενη ανισότητα στη διανομή του πλούτου. Στην πεποίθηση ότι οι νεοφιλελεύθερες  φόρμουλες του αποκλεισμού επιδεινώνουν την μη βιώσιμη κοινωνική κατάσταση.  Στην απουσία ή επισφάλεια των υπηρεσιών υγείας, εκπαίδευσης και κοινωνικής ασφάλισης. Στις καταχρήσεις κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στην ανεργία, στην περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων, στις ιδιωτικοποιήσεις, στο υψηλό κόστος και στον περιορισμό των κοινωφελών υπηρεσιών και στην αύξηση της ανασφάλειας των πολιτών.

Όλα αυτά αποκαλύπτουν την κρίση των πολιτικών συστημάτων, την έλλειψη πραγματικής δημοκρατίας, τη δυσπιστία απέναντι στα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα, τη διαμαρτυρία ενάντια στην τυπική ιστορική διαφθορά που είναι χαρακτηριστικό των στρατιωτικών δικτατοριών και των δεξιών κυβερνήσεων, την μείωση της λαϊκής υποστήριξης προς τις επίσημες αρχές και τη δυσπιστία στα θεσμικά όργανα και στο δικαστικό σύστημα.

Κατά τον ίδιο τρόπο, διαδηλώνουν ενάντια στην βίαιη αστυνομική καταστολή και την στρατιωτικοποίησή της με το πρόσχημα της προστασίας των υποδομών ζωτικής σημασίας, ενάντια στην απαλλαγή από ποινικές ευθύνες των οργάνων καταστολής, στην χρήση πολεμικών όπλων και μονάδων αντιμετώπισης ταραχών, που προκαλούν θανάτους, σοβαρούς τραυματισμούς, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων νέων με μη ανατρέψιμες βλάβες στα μάτια από τη χρήση πλαστικών σφαιρών. Ενάντια στην ποινικοποίηση των διαδηλώσεων,  στους βιασμούς, ξυλοδαρμούς και της βίας κατά των κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένων και των ανηλίκων· και ακόμη τη δολοφονία κοινωνικών ηγετών, αποστρατευμένων ανταρτών και δημοσιογράφων. 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες υπερασπίζονται και υποστηρίζουν την καταπίεση κατά των διαδηλωτών υπό το πρόσχημα της διαφύλαξης της δήθεν «δημοκρατικής τάξης». Η σιωπή συγκάλυψης από πολλές κυβερνήσεις, θεσμούς και προσωπικότητες, που έχουν εμφανιστεί πολύ κριτικοί και δραστήριοι εναντίον της αριστεράς είναι ντροπή. Η συνενοχή των μεγάλων ΜΜΕ είναι επαίσχυντη.

Οι λαοί βάσιμα αναρωτιούνται πού είναι η δημοκρατία και το κράτος δικαίου, που είναι οι οργανισμοί που υποτίθεται ότι υπάρχουν για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Πού είναι το σύστημα δικαιοσύνης, η ανεξαρτησία του οποίου διακηρύσσεται; 

Ας εξετάσουμε ορισμένα γεγονότα:  Τα 20 γεγονότα που έβαλαν φωτιά στη Λατινική Λατινική 

πηγή