Από το πρόσφατο ταξίδι του συγγραφέα Παναγιώτη Μανιάτη στις ΗΠΑ
Το ταξίδι στην καρδιά του καπιταλισμού είναι ιντριγκαδόρικο.Πριν από κάποια χρόνια, είχα βάλει στόχο να ταξιδέψω σε Ρωσία, Κούβα, ΗΠΑ. Στις πρώτες δύο χώρες, πήγα.
Κάποιο βράδυ, αρκετούς μήνες πριν, έκλεισα φτηνά εισιτήρια και ξενοδοχείο για το Νιου Τζέρσεϊ.
Ο χρόνος κυλά και, έπειτα από μια βαρετή νύχτα στη Γενεύη, προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο του Νιούαρκ περνώντας τον έλεγχο ενός τυπικά βαριεστημένου μπάτσου.
Η Νέα Υόρκη είναι μεγάλη και ακριβή. Ιδανική για τους λάτρεις της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, ορθογωνισμένη στην ταχύτητα ενός διώροφου λεωφορείου· με κυκλώπειους ουρανοξύστες.
Με την ευθυμία ενός φουτουριστή, γύρισα το Αγαλμα της Ελευθερίας, βόλταρα στη γέφυρα του Μπρούκλιν και άραξα στο Σέντραλ Παρκ βλέποντας αεροπλάνα να πετούν. Μαζί κι αυτά της αστυνομίας.
Από την υψηλότερη κορυφή, είδα πόσο μικρός είναι ο κόσμος, ενώ η Τάιμς Σκουέαρ μού φάνηκε μικρή και γεμάτη τουρίστες. Οργανωμένη εμπορευματικά και όχι αισθητικά.
Στο MoMA, ήρθα κοντά με διάσημους πίνακες του 20ού αιώνα και στο μουσείο της πόλης απόρησα όταν είδα ότι έτρεχε έκθεση ακτιβισμού. Για τους τέσσερις τοίχους βέβαια.
Στις οθόνες της τηλεόρασης, με τον δέκτη στο CNN, ενημερώθηκα για το πραξικόπημα στη Βενεζουέλα. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις, διαπίστωσα με έκπληξη ότι το θέμα δεν ήταν κεντρικό, αλλά πίσω απ’ αυτά της έρευνας για ενδεχόμενη ρωσική εμπλοκή στις αμερικανικές εκλογές και της κούρσας για το χρίσμα των Δημοκρατικών.
Μακριά από τις αστραφτερές βιτρίνες, επισκέφθηκα ένα radical βιβλιοπωλείο που θεωρούσε σοβαρό μαρξιστή τον Ζίζεκ. Είχε τουλάχιστον ποίηση και βιβλία για υποκείμενα που καλά κάνουν και αγωνίζονται.
Στη Lower East Side, έστρεψα το βλέμμα μου στο άγαλμα του Λένιν. Βρίσκεται στην ταράτσα ενός κτιρίου, έχοντας φτιαχτεί την περίοδο που υπήρχε ακόμα η Σοβιετική Ενωση. Ο,τι και να έγινε, τα οράματά μας θα δικαιωθούν· κάποτε.
Οταν τελείωσε η αισθητική ανακάλυψη του Νέου Κόσμου, ένιωσα ξένος. Κανένα κίνημα. Γιάπηδες και μια απορία για το τι κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, από όλο τον κόσμο, στην τύρβη της μεγαλούπολης.
Ευτυχώς, το ταξίδι μου είχε τελειώσει. Επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο και γύρισα σπίτι. Τουλάχιστον εδώ, κάτι υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου