Ομιλία του Ραούλ Κάστρο στη Σύνοδο Κορυφής της CELAC

Μετάφραση: Παναγιώτης Γαβάνας

Αναδημοσίευση από orizondas.blogspot.gr

Η εξωτερική πολιτική της κουβανικής επανάστασης θα μείνει πιστή στις αρχές της

Ομιλία του Προέδρου Ραούλ Κάστρο Πρώτου Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας και Προέδρου του Κρατικού και Υπουργικού Συμβουλίου, στην Τρίτη Σύνοδο Κορυφής της CELAC, στην Κόστα Ρίκα, στις 28 Ιανουαρίου 2015, «57ο έτος της επανάστασης».

 (Στενογραφική έκδοση του Συμβουλίου του Κράτους)

Αξιότιμε Πρόεδρε Λουίς Γκιγέρμο Σολίς,

αξιότιμοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων από τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική,

αξιότιμοι επικεφαλείς αντιπροσωπειών και καλεσμένοι, που μάς συνοδεύουν.

Η δική μας Αμερική έχει εισέλθει σε μια νέα εποχή και από τη δημιουργία της Κοινότητας των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής [CELAC] στην προσπάθειά της για ανεξαρτησία, κυριαρχία πάνω στους φυσικούς πόρους, ολοκλήρωση, προχώρησε στην οικοδόμηση μιας νέας παγκόσμιας τάξης, στην κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία του λαού, από το λαό και για το λαό. 

Σήμερα υπάρχει μια υποχρέωση απέναντι στη δικαιοσύνη και στο δίκαιο των λαών, η οποία είναι υψηλότερη απ΄ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ιστορική εποχή.

Μαζί είμαστε παγκοσμίως η τρίτη σε δύναμη οικονομία, η ζώνη με τα δεύτερα σε μέγεθος αποθέματα πετρελαίου, της μεγαλύτερης βιοποικιλότητας του πλανήτη και μιας υψηλής συγκέντρωσης σε παγκόσμιο ορυκτό πλούτο.

Η ενότητα στην πολυμορφία, η συντονισμένη δράση και ο σεβασμός των διαφορών, θα συνεχίσει να είναι ο πρώτος στόχος μας και μια αναπόφευκτη αναγκαιότητα, επειδή τα προβλήματα του κόσμου οξύνονται και οι μεγάλοι κίνδυνοι και οι δύσκολες προκλήσεις διαρκούν, βγαίνοντας έξω από τις εθνικές, ακόμη και τις υπο-περιφερειακές δυνατότητες.

Την τελευταία δεκαετία η οικονομική και κοινωνική πολιτική και η διαρκής ανάπτυξη, μάς επέτρεψαν να ξεπεράσουμε την κρίση της παγκόσμιας οικονομίας και μάς έδωσαν τη δυνατότητα να μειώσουμε τη φτώχεια, την ανεργία και την άνιση κατανομή των εισοδημάτων.

ΟΙ ΒΑΘΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΕΔΩΣΑΝ ΠΙΣΩ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΞΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ

Οι βαθιές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές έδωσαν πίσω σε διάφορες χώρες της περιοχής την αξιοπρέπεια σε οικογένειες που ξέφυγαν από τη φτώχεια.

Ωστόσο, η περιοχή της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής εξακολουθεί να είναι αυτή με τη μεγαλύτερη ανισότητα στον πλανήτη. Κατά μέσο όρο το 20% των νοικοκυριών με χαμηλά εισοδήματα έλαβαν το 5% του συνολικού εισοδήματος. 167 εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια, ένας στους πέντε ανηλίκους κάτω των 15 ετών ζει στην ανέχεια και ο αριθμός των αναλφάβητων υπερβαίνει τα 35 εκατομμύρια.

Οι μισοί από τους νέους μας δεν έχουν αποκτήσει δευτεροβάθμια σχολική εκπαίδευση ή δεν ολοκλήρωσαν την 9η τάξη, στον τομέα όμως των χαμηλόμισθων το ποσοστό αυτό φτάνει στο 78%. Τα δυό τρίτα της νέας γενιάς δεν φτάνει στο πανεπιστήμιο.

Αυξάνει ο αριθμός των θυμάτων του οργανωμένου εγκλήματος και της βίας που απειλούν τη σταθερότητα και την πρόοδο των εθνών.

Τι θα σκέφτονται τα δεκάδες εκατομμύρια των περιθωριοποιημένων ανθρώπων για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Πως θα κρίνουν τα πολιτικά μοντέλα; Πως θα εκτιμούν τους εκλογικούς νόμους; Είναι η κοινωνία των ιδιωτών αυτή που σκέφτονται οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανώσεις; Τι θα απαντούσαν αν τους ρωτούσαν για την οικονομική και χρηματοπιστωτική πολιτική;

Από αυτή τη σκοπιά πολλές από τις βιομηχανικές χώρες της περιοχής μας έχουν πολύ λίγα να παρουσιάσουν, στις οποίες οι μισοί νέοι είναι άνεργοι, η κρίση φορτώνεται στους εργάτες και στους φοιτητές, τους οποίους καταπιέζουν, ενόσω προστατεύουν τους τραπεζίτες, εμποδίζουν την ίδρυση συνδικάτων, πληρώνουν τις γυναίκες με λιγότερα χρήματα για την ίδια εργασία, εφαρμόζουν απάνθρωπη πολιτική απέναντι στους μετανάστες, όπου ο ρατσισμός, η εχθρότητα απέναντι στους ξένους, ο βίαιος εξτρεμισμός και οι νεοφασιστικές τάσεις αυξάνουν και όπου οι πολίτες δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν, διότι δεν βλέπουν εναλλακτική λύση για τη διαφθορά στη πολιτική ή επειδή ξέρουν ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις σύντομα θα ξεχαστούν.

Προκειμένου να επιτευχθεί η λεγόμενη κοινωνική ένταξη και η περιβαλλοντική συμβατότητα, πρέπει να δημιουργήσουμε ένα δικό μας όραμα απέναντι στα οικονομικά συστήματα, στα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης, στη σχέση ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και την ανάπτυξη [γενικά] καθώς και απέναντι στην αποτελεσματικότητα των πολιτικών μοντέλων.

ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ ΑΝΑΓΚΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΡΑΪΒΙΚΗΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΕΚΕΙΝΩΝ ΤΗΣ ΑΪΤΗΣ

Πρέπει να ξεπεράσουμε διαρθρωτικά κενά, δωρεάν εκπαίδευση υψηλής ποιότητας, καθολική και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κοινωνική ασφάλιση για όλους και να διασφαλίσουμε ίσες ευκαιρίες, καθώς και την επίτευξη για όλους της πλήρους διατήρησης όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Εν μέσω τέτοιου είδους προσπαθειών θα είναι στοιχειώδης ανάγκη η αλληλεγγύη και η υπεράσπιση των συμφερόντων της Καραϊβικής , ιδιαίτερα αυτών της Αϊτής.

Θα είναι απαραίτητη μια νέα διεθνής οικονομική, χρηματοπιστωτική και νομισματική τάξη, στην οποία τα συμφέροντα και οι ανάγκες των χωρών του Νότου και των πλειονοτήτων θα έχουν χώρο και προτεραιότητα και όπου δε θα κυριαρχούν εκείνοι που μας επιβάλλουν τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και του νεοφιλελευθερισμού.

Η ατζέντα για την ανάπτυξη μετά το 2015 πρέπει να προσφέρει λύσεις για τα δομικά οικονομικά προβλήματα της περιοχής και να θέσει σε κίνηση αλλαγές που θα οδηγούν στη βιώσιμη ανάπτυξη.

Επίσης, είναι απαραίτητο να οικοδομήσουμε έναν ειρηνικό κόσμο, χωρίς τον οποίο δε θα είναι δυνατή η ανάπτυξη και η οποία ρυθμίζεται από τις αρχές της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών και του Διεθνούς Δικαίου.

Η υπογραφή διακήρυξης της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής ως Ζώνης Ειρήνης από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, είναι ένα ιστορικό βήμα και προσφέρει μια αναφορά για τις σχέσεις ανάμεσα στα κράτη μας και τον υπόλοιπο κόσμο.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΕΣ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΒΟΛΙΒΑΡΙΑΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ

Η αλληλεγγύη στη δική μας Αμερική είναι αποφασιστικής [σημασίας] για την προώθηση των κοινών συμφερόντων. Καταδικάζουμε αποφασιστικά τις απαράδεκτες και αδικαιολόγητες επιβαλλόμενες κυρώσεις στη Βολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας και την διαρκή ανάμειξη από έξω, η οποία προσανατολίζεται στη δημιουργία ενός κλίματος αστάθειας σ΄ αυτό το αδελφό έθνος. Η Κούβα, η οποία γνωρίζει ακριβώς όλες αυτές τις ιστορίες επειδή τα τελευταία 50 χρόνια τίς έχει υποστεί στο ίδιο της το σώμα, ανανεώνει την σταθερή υποστήριξή της προς την Βολιβαριανή Επανάσταση και την νόμιμη κυβέρνηση στην οποία ηγείται ο Πρόεδρος Νικολά Μαδούρο Μόρος.

Υποστηρίζουμε τη Δημοκρατία της Αργεντινής στην αξίωσή της για τα νησιά Φώκλαντ, Νότια Γεωργία και Νότιοι Σάντουιτς και τον γύρο από αυτά θαλάσσιο χώρο συγκοινωνιών. Υποστηρίζουμε το νοτιοαμερικανικό έθνος και την Πρόεδρό του Κριστίνα Φερνάντες, η οποία είναι εκτεθειμένη στις επιθέσεις των κερδοσκοπικών κεφαλαίων και στις αποφάσεις των εξαγοράσιμων δικαστηρίων, τα οποία προσβάλλουν την εθνική κυριαρχία αυτής της χώρας.

Επιβεβαιώνουμε την αλληλεγγύη μας προς το λαό και την κυβέρνηση του Ισημερινού στον οποίο ηγείται ο Ραφαέλ Κορέα και υποστηρίζουμε τις απαιτήσεις τους για αποζημιώσεις, για τις περιβαλλοντικές ζημιές που προκλήθηκαν από την υπερεθνική εταιρεία Chevron στη περιοχή του Αμαζονίου του Ισημερινού.

Όπως έχουμε ήδη πει και σε άλλες περιπτώσεις, η Κοινότητα δεν είναι πλήρης όσο διάστημα λείπει το Πουέρτο Ρίκο, η αποικιακή κατάσταση του οποίου είναι απαράδεκτη, και το ότι ανήκει στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική δεν αφήνει καμιά αμφιβολία.

Κατά την ειρηνευτική διαδικασία στη Κολομβία, κατά τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις Επαναστατικές ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας – Λαϊκός Στρατός, οι οποίες έλαβαν χώρα στην Αβάνα, επιτεύχθηκαν σημαντικές συμφωνίες. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει σημειωθεί τόση πρόοδος στο δρόμο προς την ειρήνη. Η Κούβα θα συνεχίσει τη δραστηριότητά της ως εγγυητής και έδρα αυτών των συνομιλιών, διαθέτοντας όλα τα αναγκαία, και συμβάλλοντας όσο είναι δυνατό για το τέλος αυτής της σύγκρουσης και την οικοδόμηση μιας δίκαιης και διαρκούς ειρήνης στην Κολομβία.

Εμείς, όπως έχουμε κάνει μέχρι τώρα, θα υποστηρίξουμε αποφασιστικά το δίκαιο αίτημα των χωρών της Καραϊβικής για την πληρωμή των αποζημιώσεων που προκλήθηκαν σε αυτές εξαιτίας της σκλαβιάς και της αποικιοκρατίας και στρεφόμαστε αποφασιστικά ενάντια στην απόφαση να τους αφαιρεθούν οι απαραίτητοι οικονομικοί πόροι, με την τεχνοκρατική πρόφαση ότι πρέπει να καταταχτούν στις χώρες με μέσο εισόδημα.

Χαιρετίζουμε τις εξαιρετικές προόδους που επιτεύχθηκαν στο φόρουμ CELAC-Κίνα και στις σχέσεις της περιοχής με την ομάδα BRICS.

Επαναλαμβάνουμε την ανησυχία μας εξαιτίας των τεράστιων και αυξανόμενων στρατιωτικών δαπανών που έχουν επιβληθεί στον κόσμο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ καθώς και εξαιτίας της προσπάθειας να επεκταθεί η επιθετική παρουσία του τελευταίου μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας με την οποία έχουμε ιστορικές, αδελφικές και αμοιβαία συμφέρουσες σχέσεις. Στρεφόμαστε αποφασιστικά ενάντια στις μονόπλευρες και άδικες κυρώσεις που επιβλήθηκαν ενάντια σ΄ αυτή τη χώρα.

Η αυξανόμενη επιθετικότητα του στρατιωτικού δόγματος του ΝΑΤΟ και η ανάπτυξη μη-συμβατικών πολέμων άφησε πίσω καταστροφικές συνέπειες και έντονα ίχνη, που απειλούν την ειρήνη και τη διεθνή ασφάλεια.

Για την Κούβα η αρχή της κυρίαρχης ισότητας των κρατών και της αυτοδιάθεσης των λαών είναι αναφαίρετη.

Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών πρέπει να κάνει χρήση των αρμοδιοτήτων της, ώστε να διατηρήσει την ειρήνη και τη διεθνή ασφάλεια εν όψει της διπλής ηθικής, των υπερβολών και των παραλείψεων του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Η ιδιότητα του πλήρους μέλους της Παλαιστίνης, στην οποία εκφράζουν την αλληλεγγύη τους η κυβέρνηση και ο λαός της Κούβας, δεν πρέπει να αναβάλλεται. Το βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας με σκοπό να εγγυηθεί στο Ισραήλ ατιμωρησία για τα εγκλήματά του, πρέπει να πάρει τέλος.

Η Αφρική, όπου βρίσκονται οι ρίζες μας, δεν χρειάζεται ούτε συμβουλές ούτε ανάμιξη [στα εσωτερικά της], αλλά την μεταβίβαση οικονομικών πόρων, τεχνολογία και μια δίκαιη μεταχείριση. Θα υπερασπιζόμαστε πάντα τα νόμιμα συμφέροντα αυτών των χωρών, με τις οποίες αγωνιστήκαμε μαζί ενάντια στη νεοαποικιοκρατία και το απαρτχάιντ και με τις οποίες καλλιεργούμε αδελφικές σχέσεις και συνεργασία. Θα θυμόμαστε πάντα την αναλλοίωτη αλληλεγγύη και υποστήριξή τους.

Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ

Η φωνή της Κούβας θα υπερασπιστεί ακούραστα τη δίκαιη υπόθεση και τα συμφέροντα των χωρών του Νότου και θα είναι πιστή στους κοινούς στόχους και θέσεις τους, γνωρίζοντας ότι πατρίδα είναι η ίδια η ανθρωπότητα. Η εξωτερική πολιτική της κουβανικής επανάστασης θα συνεχίσει να παραμένει πιστή στις αρχές της.

Αξιότιμες/μοι κυρίες και κύριοι,

Στις 17 Δεκεμβρίου επέστρεψαν στην πατρίδα τους οι κουβανοί αντιτρομοκράτες μαχητές Χεράρδο Ερνάντες, Ραμόν Λαμπανίνιο και Αντόνιο Γκερέρο, οι οποίοι μαζί με τους Φερνάντο Γκονσάλες και Ρενέ Γκονσάλες, αποτελούν για μάς μια πηγή υπερηφάνειας και ένα παράδειγμα αποφασιστικότητας.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ επιβεβαίωσε την αποτυχία της πολιτικής που εφαρμόστηκε ενάντια στην Κούβα για πάνω από πενήντα χρόνια και την πλήρη απομόνωση που προκάλεσε αυτή για τη χώρα του, τη ζημιά που προκάλεσε ο αποκλεισμός στο λαό μας και έδωσε εντολή για την επανεξέταση τής προφανώς αδικαιολόγητης ένταξης του νησιού στη λίστα των χωρών οι οποίες υποστηρίζουν τη διεθνή τρομοκρατία.

Οι αλλαγές αυτές είναι το αποτέλεσμα ενός σχεδόν ενάμιση αιώνα ηρωικής πάλης και πίστης του κουβανικού λαού στις αρχές του. Αυτές έγιναν επίσης δυνατές χάρη στη νέα εποχή που βιώνει η περιοχή μας, και των ισχυρών και θαρραλέων αιτημάτων των κυβερνήσεων και των λαών της CELAC.

Αποτελούν μια επιβεβαίωση για τη δική μας Αμερική, η οποία με σταθερή ενότητα στα Ηνωμένα Έθνη και σε όλους τους τομείς, έκανε ό,τι μπορούσε για την επίτευξη αυτών των στόχων.

Μετά την Σύνοδο Κορυφής της ALBA στην [πόλη] Κουμάνα της Βενεζουέλας, οι συζητήσεις οδήγησαν στη Σύνοδο Κορυφής των Αμερικανικών Κρατών το 2009 στο Πορτ-οφ-Σπέιν του Τρινιντάντ και Τομπάγκο, και στο γεγονός ότι ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Ομπάμα έλαβε υπόψη κάνοντας μια νέα αρχή με την Κούβα.

Στην Καρταχένα της Κολομβίας το 2012, υπήρξε μια έντονη συζήτηση με μια ομόφωνη και σαφή θέση κατά του αποκλεισμού, κάτι που παρακίνησε μια σημαντική προσωπικότητα των ΗΠΑ να χαρακτηρίσει τη Συνέλευση ως τη μεγαλύτερη αποτυχία της Καρταχένας ή ως καταστροφή –αυτός ήταν ακριβώς ο όρος-, και συζητήθηκε για τον αποκλεισμό της Κούβας από διοργανώσεις αυτού του είδους.

Ο Ισημερινός για διαμαρτυρία αποφάσισε να μη συμμετέχει. Η Βενεζουέλα, η Νικαράγουα και η Βολιβία δήλωσαν ότι δεν θα συμμετείχαν σε οποιαδήποτε περαιτέρω σύνοδο κορυφής χωρίς την Κούβα, και υποστηρίχτηκαν από τη Βραζιλία, την Αργεντινή και την Ουρουγουάη. Η Καραϊβική Κοινότητα [CARICOM] κράτησε την ίδια στάση. Το Μεξικό και άλλα έθνη εκφράστηκαν με το ίδιο νόημα.

Ο Πρόεδρος του Παναμά Χουάν Κάρλος Βαρέλα, άφησε να εννοηθεί πριν από την ορκωμοσία του, ότι θα προσκαλέσει την Κούβα με πλήρη δικαιώματα και με τους ίδιους όρους στην VII Σύνοδο Κορυφής των Αμερικανικών Κρατών, και έτσι έκανε. Η Κούβα δήλωσε αμέσως ότι θα είναι παρούσα!

Αποδεικνύεται ότι ο Μαρτί είχε δίκιο όταν έγραψε ότι, «μια δίκαιη αρχή που έρχεται από τα βάθη μιας σπηλιάς είναι σε θέση να κάνει περισσότερα απ΄ ό,τι ένας στρατός» (Χειροκροτήματα).

Σε όλους τους παρόντες εκφράζω τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη της Κούβας.

Στα 188 κράτη που ψηφίζουν στα Ηνωμένα Έθνη κατά του αποκλεισμού, τα παρόμοια αιτήματα που έθεσαν στη Γενική Συνέλευση, στις συνόδους κορυφής και στις διεθνείς διασκέψεις, και όλα τα λαϊκά κινήματα, τις πολιτικές δυνάμεις, τα κοινοβούλια και τις προσωπικότητες, που ακούραστα κινητοποιήθηκαν για το σκοπό αυτό, τους ευχαριστώ ειλικρινά στο όνομα του έθνους.

Στο λαό των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος εξέφρασε μια αυξανόμενη αντίθεση ενάντια στην πολιτική του αποκλεισμού και της εχθρότητας για περισσότερα από πενήντα χρόνια, εκφράζω επίσης τις ευχαριστίες μας και τα φιλικά μας αισθήματα.

Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν, ότι κυβερνήσεις οι οποίες έχουν βαθιές διαφορές, μπορούν να βρουν λύσεις για τα προβλήματα μέσω ενός διαλόγου πλήρους σεβασμού και ανταλλαγής [απόψεων] στη βάση της κυρίαρχης ισότητας και αμοιβαιότητας προς όφελος των εκάστοτε εθνών τους.

Όπως έχω δηλώσει πολλές φορές, πρέπει εμείς, η Κούβα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, να μάθουμε την τέχνη της πολιτισμένης συνύπαρξης, βασισμένης πάνω στο σεβασμό των διαφορών ανάμεσα στις δυό κυβερνήσεις και στη συνεργασία στα θέματα κοινού ενδιαφέροντος, που συνεισφέρει στην αντιμετώπιση των προκλήσεων του ημισφαιρίου και του κόσμου.

Δεν πρέπει όμως να τίθεται η αξίωση, να παραιτηθεί η Κούβα για αυτό από τα ιδανικά της για ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη, να αποκλίνει έστω ακόμη και από μια αρχή της ή να κάνει πίσω ακόμη και κατά ένα χιλιοστό από την υπεράσπιση της εθνικής της κυριαρχίας.

Δεν θα αφεθούμε να μας προκαλούν, αλλά δε θα αποδεχτούμε και καμιά απαίτηση για συμβουλές ή πίεση σε ζητήματα [που αφορούν] τις εσωτερικές μας υποθέσεις. Αυτό το κυρίαρχο δικαίωμα το έχουμε κερδίσει με μεγάλες θυσίες και κινδύνους.

Θα μπορούσαν για παράδειγμα να συνεχιστούν οι διπλωματικές σχέσεις χωρίς να αποκατασταθούν οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες για την εκπροσώπηση συμφερόντων της Κούβας και το Προξενείο της στην Ουάσιγκτον, που είχαν διακοπεί ως συνέπεια του οικονομικού αποκλεισμού; Πως θα μπορούσε να εξηγηθεί μια συνέχιση των διπλωματικών σχέσεων χωρίς να έχει αφαιρεθεί η Κούβα από τον κατάλογο των κρατών τα οποία υποστηρίζουν τη διεθνή τρομοκρατία; Πως θα είναι από τώρα και στο εξής η συμπεριφορά των διπλωματών στην Αβάνα σε σχέση με την τήρηση των κανόνων που έχουν καθοριστεί στη Διεθνή Σύμβαση για τις διπλωματικές και προξενικές σχέσεις; 

Αυτό είναι που είπε η αντιπροσωπεία μας στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ στις διμερείς συνομιλίες την περασμένη βδομάδα, και έτσι θα είναι αναγκαίες περισσότερες συναντήσεις για να εξεταστούν αυτά τα θέματα.

Με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ μοιραστήκαμε τη διάθεση για προώθηση της εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων, αμέσως μόλις θα έχουν ξαναρχίσει οι διπλωματικές σχέσεις, πράγμα που σημαίνει τη λήψη αμοιβαίων μέτρων για τη βελτίωση του κλίματος ανάμεσα στις δυό χώρες, την επίλυση άλλων εκκρεμών ζητημάτων και την προώθηση της συνεργασίας.

Η σημερινή κατάσταση ανοίγει σ΄ ένα ελάχιστο βαθμό μια δυνατότητα για το ημισφαίριο, να βρεθούν νέες και ανώτερες μορφές συνεργασίας, οι οποίες θα είναι προς όφελος και των δυό [τμημάτων] της Αμερικής. Αυτό θα έκανε δυνατό να λυθούν πιεστικά προβλήματα και να ανοιχτούν νέοι δρόμοι.

Το κείμενο της διακήρυξης της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής ως Ζώνης Ειρήνης, είναι μια απαραίτητη πλατφόρμα, συμπεριλαμβανομένου της αναγνώρισης, ότι κάθε κράτος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να επιλέγει το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό του σύστημα, χωρίς ανάμιξη με οποιαδήποτε μορφή από ένα άλλο κράτος, κάτι που αποτελεί απαραίτητη βασική αρχή του Διεθνούς Δικαίου.

Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ, ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΖΗΜΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ

Το κύριο πρόβλημα δεν έχει επιλυθεί. Ο οικονομικός, εμπορικός και χρηματοπιστωτικός αποκλεισμός, ο οποίος προκαλεί τεράστιες ανθρώπινες και οικονομικές ζημιές και αποτελεί μια παραβίαση του Διεθνούς Διακαίου, πρέπει να σταματήσει.

Θυμάμαι το Μνημόνιο του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Mallory τον Απρίλιο του 1960, στο οποίο, εξαιτίας της απουσίας μιας αποτελεσματικής πολιτικής αντιπολίτευσης, προτάθηκε να προξενηθεί στην Κούβα πείνα, απελπισία και δυστυχία, ώστε έτσι να προκληθεί η ανατροπή της επαναστατικής κυβέρνησης. Τώρα όλα δείχνουν, ότι ο στόχος βρίσκεται στο να οικοδομηθεί μια τεχνητή πολιτική αντιπολίτευση με οικονομικά, πολιτικά και με επικοινωνιακά μέσα.

Η επανέναρξη των διπλωματικών σχέσεων είναι η αρχή μιας διαδικασίας εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων, όμως αυτή δε θα είναι δυνατή όσο διαρκεί ο αποκλεισμός και δεν επιστρέφεται η παράνομα μέσω της ναυτικής βάσης του Γκουαντάναμο κατεχόμενης περιοχής (χειροκροτήματα), όσο δεν σταματούν οι ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, οι οποίες παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο και όσο δεν υπάρχει για το λαό μας μια δίκαιη αποζημίωση για τις υφιστάμενες ανθρώπινες και οικονομικές ζημιές.

Δε θα ήταν ούτε ηθικό, ούτε δίκαιο ή αποδεκτό αν κάποιος απαιτούσε κάτι από την Κούβα κατά την ανταλλαγή. Όσο διάστημα τα προβλήματα αυτά δεν είναι λυμένα, δε θα είχε νόημα μια διπλωματική προσέγγιση μεταξύ Κούβας και Ηνωμένων Πολιτειών.

Δε μπορεί επίσης να αναμένεται ότι η Κούβα θα συμφωνήσει για τα ζητήματα που αναφέρθηκαν, να τα διαπραγματευθεί σε σχέση με τις εσωτερικές απόλυτα κυρίαρχες υποθέσεις μας.

Στις διαπραγματεύσεις που έλαβαν χώρα πρόσφατα, έγινε δυνατό να προχωρήσουμε επειδή συναντηθήκαμε με σεβασμό και ως ίσοι μεταξύ μας. Για να πάμε παραπέρα, πρέπει να παραμείνουμε έτσι.

Παρακολουθήσαμε προσεκτικά την ανακοίνωση του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, να τροποποιηθούν μέσω αποφάσεων της εκτελεστικής εξουσίας συγκεκριμένες πλευρές της εφαρμογής του αποκλεισμού.

Τα μέτρα που δημοσιεύτηκαν είναι πολύ περιορισμένα. Η απαγόρευση των πιστώσεων και της χρήσης του δολαρίου στις διεθνείς μας συναλλαγές παραμένει. Τα ατομικά ταξίδια των πολιτών των ΗΠΑ με την άδεια, για τη λεγόμενη ανταλλαγή «λαό προς λαό», εμποδίζεται, συνδέονται με υπονομευτικούς σκοπούς και το ταξίδι διά θαλάσσης επίσης εμποδίζεται.

Η απόκτηση εξοπλισμού και τεχνολογίας, που αποτελείται με περισσότερα από 10% συστατικά των ΗΠΑ σε άλλες αγορές και η εισαγωγή εμπορευμάτων με περισσότερες από 10% κουβανικές πρώτες ύλες από τις Ηνωμένες Πολιτείες και πολλά άλλα, εξακολουθούν να απαγορεύονται.

Ο Πρόεδρος Ομπάμα θα μπορούσε με αποφασιστικότητα να κάνει χρήση των εκτεταμένων εκτελεστικών εξουσιών, οι οποίες βρίσκονται στα χέρια του, τροποποιώντας ουσιαστικά την εφαρμογή του αποκλεισμού, ακόμη και χωρίς τη συγκατάθεση του Κογκρέσου.

Αυτό που ενέκρινε στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, με προφανή στόχο να επηρεάσει την πολιτική της Κούβας, θα μπορούσε να το επιτρέψει και σε άλλους οικονομικούς τομείς.

Η απόφασή του να κάνει στο Κογκρέσο μια συζήτηση με στόχο την άρση του αποκλεισμού, υπήρξε σημαντική.

Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης των ΗΠΑ έχουν δηλώσει ξεκάθαρα, ότι τώρα άλλαξαν τις μεθόδους, όχι όμως τους στόχους της πολιτικής τους και επιμένουν να αναμιγνύονται στις υποθέσεις μας, κάτι που δεν πρόκειται να αποδεχτούμε. Η αντίθετη πλευρά θα έπρεπε να εγκαταλείψει τα σχέδιά της, θέλοντας να επικοινωνήσει με την κουβανική κοινωνία, σαν να μην υπήρχε εκεί κυρίαρχη κυβέρνηση (χειροκροτήματα).

Κανείς δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες ότι η νέα πολιτική, η οποία γνωστοποιήθηκε, θα αποδεχτεί την ύπαρξη μιας σοσιαλιστικής επανάστασης 90 μίλια μακριά από τη Φλόριντα.

Θέλουν, στη σύνοδο κορυφής των Αμερικανικών Κρατών στον Παναμά, όπου είναι παρούσα η λεγόμενη κοινωνία των ιδιωτών, μια γνώμη, την οποία η Κούβα είχε πάντα. Έχουμε διαμαρτυρηθεί ενάντια σ΄ αυτό που συνέβη στη διάσκεψη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου στο Σηάτλ, στις αμερικανικές συνόδους κορυφής στο Μαϊάμι και στο Κεμπέκ, ή στη σύνοδο κορυφής για το κλίμα στη Κοπεγχάγη, ή όταν συγκεντρώνονταν οι G7 ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπου σπρώχνονται μακριά κάτω από βίαιη αστυνομική καταστολή πίσω απ΄ τα συρματοπλέγματα και δεκάδες χιλιόμετρα από τα γεγονότα.

Ασφαλώς, η κουβανική κοινωνία των ιδιωτών θα είναι παρούσα και ελπίζω ότι δε θα υπάρξουν περιορισμοί για τις μη κυβερνητικές οργανώσεις της χώρας μας, οι οποίες προφανώς δεν έχουν κανένα status στον ΟΑΚ [Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών] και δεν ενδιαφέρονται, αναγνωρίζονται όμως φυσικά από τα Ηνωμένα Έθνη.

Αναμένω, ότι θα μπορώ να δω στον Παναμά τα λαϊκά κινήματα και τις ΜΚΟ που υποστηρίζουν τον πυρηνικό αφοπλισμό, την προστασία του περιβάλλοντος και είναι ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, την Occupy Wall Street και τους αγανακτισμένους αυτής της περιοχής, τους φοιτητές και τους μαθητές, τους αγρότες, τα συνδικάτα, τις αυτόχθονες κοινότητες, τις οργανώσεις που αντιτάσσονται στην καταστροφή του περιβάλλοντος από το σχιστολιθικό αέριο – υδραυλική ρωγμάτωση, τάσσονται υπέρ των δικαιωμάτων των μεταναστών, καταγγέλλουν τα βασανιστήρια, τις εκτελέσεις χωρίς δίκη, την αστυνομική βία και τις ρατσιστικές πρακτικές, απαιτούν για τις γυναίκες ίση αμοιβή για ίση εργασία ή ζητούν αποζημίωση για τις περιβαλλοντικές καταστροφές από τα υπερεθνικά κοντσέρν.

Ωστόσο, οι ανακοινώσεις που έγιναν στις 17 Δεκεμβρίου προκάλεσαν παγκόσμια αναγνώριση και ο Πρόεδρος Ομπάμα έλαβε για αυτό μια ευρεία υποστήριξη στη χώρα του.

Ορισμένες δυνάμεις στις ΗΠΑ θα προσπαθήσουν να διακόψουν αυτή τη διαδικασία που έχει αρχίσει. Είναι οι ίδιοι εχθροί μιας δίκαιης σχέσης των ΗΠΑ με τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, είναι αυτοί που εμποδίζουν τις διμερείς σχέσεις πολλών χωρών της περιοχής μας με αυτή τη χώρα. Είναι αυτοί που πάντα εκβιάζουν και ασκούν πίεση.

Ξέρουμε ότι η άρση του αποκλεισμού θα είναι ένας μακρύς και δύσκολος δρόμος, ο οποίος απαιτεί υποστήριξη, κινητοποίηση και αποφασιστική δράση απ΄ όλους τους ανθρώπους καλής θέλησης στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον κόσμο, ο οποίος απαιτεί την έγκριση του ψηφίσματος από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στην επόμενή της Σύνοδο, απαιτώντας τον τερματισμό του, και ιδιαίτερα τη συντονισμένη δράση της δικής μας Αμερικής.

Αξιότιμοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων,

Αγαπητοί φίλοι,

συγχαίρουμε την Κόστα Ρίκα, τον Πρόεδρο Σολίς και την κυβέρνησή του για το έργο του στην κορυφή της CELAC. Καλωσορίζουμε και τον Πρόεδρο Κορρέα, ο οποίος θα αναλάβει το 2015 την προεδρεία της Κοινότητας, και τού εκφράζουμε την πλήρη υποστήριξή μας.

Σας ευχαριστώ πολύ! (χειροκροτήματα)

Πηγή: Granma, 29/01/2015