«ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ»

«Ένας ψίθυρος για την Carmen»

Αφορμή γι’ αυτή την ανάρτηση, αποτέλεσε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 2/11/2013 στην εφημερίδα της Νεολαίας Juventud Rebelde και που αναδεικνύει την ανθρώπινη πλευρά, αυτό που χάνουν καθημερινά οι Πέντε από την ζωή των οικογενειών τους και τη δική τους, αποδεικνύοντας περίτρανα με τη στάση τους, το ήθος και το υλικό που είναι φτιαγμένος αυτός ο λαός.

Από την νίκη ακόμα της Κουβανικής Επανάστασης, όλη η σαπίλα που αποτελούσε την αστική τάξη του νησιού και που μετακόμισε σύσσωμη στην απέναντι πλευρά, με την ουρά στα σκέλια, δεν παραιτήθηκε ποτέ από την επιθυμία ν’ ανακτήσει την χαμένη εξουσία. Για τον σκοπό αυτό, επιστράτευσε όλα τα μέσα. Με την προστασία της κυβέρνησης των ΗΠΑ, δρούσαν και δρουν στο Μαϊάμι, ένα σωρό οργανώσεις που κατά καιρούς οργάνωναν διάφορες ενέργειες και επιθέσεις μέσα στο έδαφος της Κούβας, με στόχο τον ίδιο τον λαό, αλλά και τον τουρισμό της.

Οι Κουβανοί θρηνούν χιλιάδες θύματα από κάθε είδους επιθέσεις, όπως αεροπορικές επιδρομές με ριπές κατά κτιρίων και ανοιχτών λεωφόρων, βομβιστικές επιθέσεις στις πολιτική αεροπορία, βιολογικό πόλεμο, για να μην αναφέρουμε την ανοικτή επέμβαση με μισθοφόρους στον Κόλπο των Χοίρων, αλλά και τις εκατοντάδες απόπειρες κατά του Φιντέλ. Την περίοδο του 1992 με 1997 έγινε σειρά βομβιστικών επιθέσεων κατά τουριστικών στόχων, με θύμα ένα Ιταλό τουρίστα. Από το 1990 ακόμα οι Κουβανοί είχαν πληροφορίες για τέτοιου είδους επιθέσεις και γι’ αυτό αποφάσισαν να στείλουν ομάδα κουβανών, για να διεισδύσουν σ’ αυτές τις τρομοκρατικές οργανώσεις, με σκοπό να τις αποτρέψουν.

Είναι τον καιρό που οι Πέντε Κουβανοί Ήρωες αναλαμβάνουν δράση. Με τις πληροφορίες τους σώθηκε πολύς κόσμος στο νησί από τα τυφλά χτυπήματα των τρομοκρατών. Η Κυβέρνηση των ΗΠΑ, με υποκριτική και ψευδεπίγραφη διάθεση συνεργασίας για να συλλάβει τους τρομοκράτες, το 1998 αντί να ερευνήσει τα στοιχεία που τους παρείχαν οι κουβανικές αρχές, συλλαμβάνει την ομάδα των Κουβανών αντι-τρομοκρατών. Τους κατηγορεί για πιθανούς μελλοντικούς «κατασκόπους», χωρίς κατασκοπία όμως, και στο πρόσωπό τους καταδικάζει γι’ άλλη μια φορά την Κούβα, που τολμά ακόμα να τους βγάζει την γλώσσα και να τους γελοιοποιεί με την ανυποχώρητη στάση της.   

Αν και η υπόθεση των Πέντε Κουβανών Ηρώων, που βρίσκονται φυλακισμένοι στα κελιά των ΗΠΑ άδικα, εδώ και 15 χρόνια, είναι καθαρά πολιτική υπόθεση, πάντα πίσω από κάθε πολιτική υπόθεση υπάρχει η ανθρώπινη πλευρά των πρωταγωνιστών, που δεν είναι καθόλου αμελητέα, αν σκεφτεί κανείς τι ήταν διατεθειμένοι να χάσουν αυτοί οι άνθρωποι, προκειμένου να υπερασπιστούν την πατρίδα τους. Πολλοί από μας που δηλώνουμε πίστη σε ιδεώδη και αρχές, δεν ξέρω αν, όταν θα έφτανε η στιγμή, θα ήμασταν διατεθειμένοι να κάνουμε αυτό που έκαναν αυτοί οι Πέντε Κουβανοί, χωρίς δεύτερη σκέψη, για να προστατέψουν αυτή την χώρα και τον λαό της, που αντιστέκεται πάνω από πενήντα χρόνια τώρα και μάλιστα μέσα στο στόμα του λύκου.

Αφορμή λοιπόν γι’ αυτή την ανάρτηση, αποτέλεσε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 2/11/2013 στην εφημερίδα της Κομμουνιστικής Νεολαίας και που αναδεικνύει ακριβώς αυτή την ανθρώπινη πλευρά, αυτό που χάνουν καθημερινά οι Πέντε από την ζωή των οικογενειών τους και τη δική τους και παρ’ όλα αυτά κρατάνε, με το κεφάλι ψηλά, σταθεροί, χωρίς να λυγίζουν, αποδεικνύοντας περίτρανα με τη στάση τους, το ήθος και το υλικό που είναι φτιαγμένος αυτός ο λαός. Γιατί αυτό που έκαναν οι Πέντε, το κάνουν καθημερινά χιλιάδες κουβανοί, χωρίς να γίνονται γνωστές οι περιπτώσεις τους στο ευρύ κοινό.

Το άρθρο αυτό αφορά τον Gerardo, την πιο βαριά περίπτωση από τους Πέντε. Ο Gerardo, ουσιαστικά έχει καταδικαστεί να σαπίσει στην φυλακή, να πεθάνει εκεί. Με την ποινή που του έχει επιβληθεί δεν θα βγει ποτέ. Η κουβανική μαφία του Μαϊάμι, με προστάτη της τα Δικαστήρια των ΗΠΑ, έβγαλε στο πρόσωπό του, όλο το μένος που τρέφει χρόνια τώρα ενάντια σ’ ένα λαό που τόλμησε να πει όχι στην αυτοκρατορία.

Με αυτή λοιπόν την ανάρτηση δεν προσπαθούμε να κάνουμε δράμα την υπόθεση αυτή. Πιστεύουμε όμως, ότι η ανθρώπινη πλευρά είναι επίσης και πολιτική στάση ζωής. Μας υπενθυμίζει, γιατί είμαστε ολόψυχα στο πλευρό των Πέντε, γιατί αξίζουν την αλληλεγγύη μας και την ανυποχώρητη πάλη για την απελευθέρωσή τους, χωρίς όρους.