Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το κοινοβούλιό της είναι οι τελευταίοι που νομιμοποιούνται να κρίνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα σε άλλες χώρες. Όπως λέμε στη Ελλάδα «Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί».
Στις 16 Σεπτεμβρίου 2021, στην ολομέλεια του ευρωκοινοβουλίου, κατατέθηκε προς συζήτηση και λήψη απόφασης ένα θέμα με τίτλο: «Φυλακίσεις και εξαφανίσεις μετά τις διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου στην Κούβα».
Είναι προφανές, ότι η συγκεκριμένη (όπως και πολλές άλλες ενέργειες) αποσκοπεί και εντάσσεται στη γενικότερη επίθεση στη «Συμφωνία για τον Πολιτικό Διάλογο και τη Συνεργασία μεταξύ της ΕΕ και της Κούβας», αυτής που αντικατέστησε την περιβόητη Κοινή Θέση της ΕΕ για την Κούβα) επιχειρώντας να καλλιεργήσει ότι αποτελεί ένα μη χρήσιμο πλαίσιο για τις σχέσεις της Ε.Ε με την Κούβα.
Επιχειρείται επίσης, για άλλη μια φορά, μια επίθεση στην κουβανική επανάσταση, με νέες εκστρατείες ψεύδους και παραπληροφόρησης και μια κατάφωρη παρέμβαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις εσωτερικές υποθέσεις της Κούβας, σε πλήρη ευθυγράμμιση με την πολιτική των ΗΠΑ.
Είναι σκανδαλώδες ότι δεν γίνεται καν αναφορά στον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας, η οποία συνιστά την πιο κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Κουβανών και το βασικό εμπόδιο για την ανάπτυξη της Κούβας.
Και όλα αυτά, όταν η Κούβα ανταποκρίθηκε με αυτοθυσία στέλνοντας τους γιατρούς της και στην Ευρώπη, τι στιγμή που μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες γονάτιζαν από την πανδημία.
Σήμερα, ο πληθυσμός του νησιού βιώνει μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση που επηρεάζει την ευημερία του, την καθημερινότητά του και την διαβίωσή του, καθώς δυσκολεύει πρόσβασή του σε βασικά προϊόντα, υπηρεσίες και φάρμακα. Μετά από σχεδόν έξι δεκαετίες εγκληματικού οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού των Ηνωμένων Πολιτειών κατά της Κούβας, που εντάθηκε από τη διακυβέρνηση Τραμπ με την πλήρη εφαρμογή του νόμου Helms Burton, την ένταξη της Κούβας στον ψεύτικο κατάλογο των χωρών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία, σε συνδυασμό με 243 μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ κατά της Κούβας, με σκοπό την ολοκλήρωση της οικονομικής πολιορκίας και τον αποκλεισμό όλων των πηγών εισοδήματος για την κουβανική οικονομία.
Έχει ανέλθει σε ακραία επίπεδα τα μέτρα αποκλεισμού της πρόσβασης της Κούβας σε νόμιμα εισοδήματα, σε χρηματοοικονομικές πράξεις για τη διασφάλιση του εμπορίου, των επενδύσεων και των βασικών διαδικασιών παραγωγής Αυτά τα μέτρα δεν συνιστούν απλές ενέργειες για την εντατικοποίηση του αποκλεισμού, αλλά νέες και ακραίες ενέργειες πίεσης, παρεμπόδισης και οικονομικής πειρατείας, που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο και την ελευθερία του εμπορίου και της ναυσιπλοΐας.
Οι πολιτικές δυνάμεις που στο ευρωκοινοβούλιο ανησυχούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κούβα, αλλά και σε κάθε άλλη χώρα που δεν υποτάσσεται άνευ όρων στον ευρωατλαντισμό, το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι ο αυταρχισμός και η άγρια καταστολή, η εκτεταμένη και συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες τους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το κοινοβούλιό της είναι οι τελευταίοι που νομιμοποιούνται να κρίνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα σε άλλες χώρες.
Όπως λέμε στη Ελλάδα «Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου