Οι σκέψεις αυτές γράφτηκαν τον Δεκέμβρη του 2015 στην Αβάνα (σχετικά μακριά δηλαδή από την ελληνική συζήτηση) και "εκτέθηκαν στη δημοσιότητα" τον Γενάρη του 2016. Επανεκτίθενται σήμερα με τη σημείωση ότι οι τότε βασικές εκτιμήσεις αυτών των κειμένων εξακολουθούν να υιοθετούνται, τουλάχιστον από αυτόν που τις έγραψε, ελπίζοντας να συμβάλουν στη συζήτηση που διεξάγεται ενώ η Βενεζουέλα βρίσκεται κάτω από την απειλή των αεροπλανοφόρων των ΗΠΑ.
Πολύ κουβέντα γίνεται στην Ευρώπη για τη λεγόμενη θεωρία του “Σοσιαλισμού του 21ου αιώνα”, η οποία επικεντρώνεται στα σχετικά έργα κάποιων μαρξιστών, οι οποίοι επιχειρούν να κωδικοποιήσουν θεωρητικά κάποια ζητήματα της σύγχρονης εμπειρίας των χωρών της Λατινικής Αμερικής. Αντίθετα, εδώ όταν όλοι σχεδόν αναφέρονται στον Σοσιαλισμό του 21ου, αναφέρονται στην αναγκαιότητα και στην πάλη γι αυτό. Είναι αυθαίρετο λοιπόν, να ταυτοποιεί κανείς όλα τα κινήματα και όλες της χώρες της Νότιας Αμερικής με τη θεωρία του 21ου. Πρώτο, γιατί η κουβανική Επανάσταση και η θεωρητική της συμβολή είναι πολύ πιο παλιά και σύγχρονη από όλα αυτά. Δεύτερο, γιατί η θεωρία του 21ου δεν προυπήρξε των διαδικασιών στη Λατινική Αμερική, οι οποίες δεν πραγματοποιήθηκαν με βάση κανένα “εγχειρίδιο” του 21ου.
CUBA DE CORAZON: Βενεζουέλα, κάποια δεύτερα συμπεράσματα (2/3)
Από την άλλη πλευρά, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη το αποσταθεροποιητικό σχέδιο των ΗΠΑ σε όλη την ήπειρο, που περιλαμβάνει τη χρήση όλων των μεθόδων. Μέσα στο 2016, υπάρχουν εκλογικές αναμετρήσεις στο Εκουαδόρ και στη Βολιβία και στη Βραζιλία επιχειρείται κοινοβουλευτικό – δικαστικό πραξικόπημα κατά της προέδρου της χώρας. Η Βενεζουέλα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα όλων αυτών. Ενδεχομένως στη Βενεζουέλα επιδιώκεται το άνοιγμα μιας περιφερειακής σύγκρουσης (τμήμα του παγκοσμίου πολέμου, κατά τη λατινοαμερικάνικη ανάλυση) που θα βάλει και τη Λατινική Αμερική στο πολεμικό παιχνίδι.
CUBA DE CORAZON: Βενεζουέλα, κάποια δεύτερα συμπεράσματα (1/3)
Σε αυτό το σκηνικό, οι προοδευτικές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική βρίσκονται και θα βρεθούν αντιμέτωπες με το δίλημμα, ή να ριζοσπαστικοποιήσουν τις διαδικασίες, στηριζόμενες στις εργαζόμενες και φτωχές μάζες ή να υποχωρήσουν επιδιώκοντας τη συμμαχία με την διευρυνόμενη μεσαία τάξη σε κάθε χώρα. Αυτό θα εξαρτηθεί -πέρα από το γενικότερο συσχετισμό δυνάμεων- όχι μόνο από τις προθέσεις των πολιτικών δυνάμεων και ηγεσιών, αλλά και από την ιδεολογική, πολιτική και μαχητική ικανότητα της κάθε τάξης στο εσωτερικό κάθε χώρας, αλλά και της ηπείρου συνολικότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου