Η
μόνο βιώσιμη λύση ενάντια στον καπιταλισμό
είναι ο σοσιαλισμός.
Πάνω από 20 κομμουνιστικά και αριστερά κόμματα από 11 χώρες της περιοχής (Αργεντινή, Βολιβία, Βραζιλία, Κούβα, Εκουαδόρ, Ελ Σαλβαδόρ, Μεξικό, Νικαράγουα, Περού, Ουρουγουάη, Βενεζουέλα) συμμετείχαν στην διεθνή (περιφερειακή) συνάντηση που οργανώθηκε στη Λίμα του Περού από το Κομμουνιστικό Κόμμα του Περού και το Περουβιανό Κομμουνιστικό Κόμμα“Κόκκινη Πατρίδα”.
Είναι προφανές ότι το κεντρικό ζήτημα που απασχόλησε ήταν η όξυνση και η αντιμετώπιση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας στην Λατινική Αμερική. “Ο βορειοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός αναπτύσσει έναν πολύπλοκο συνδυασμό στην αντεπίθεσή του ενάντια στην Δική μας Αμερική: Στρατιωτική ισχυροποίηση, διαρκείς απειλές με την εξάπλωση των στρατιωτικών βάσεων σε συνδυασμό με μιντιακή και πολιτιστική επίθεση που προσπαθεί να “νομιμοποιήσει” και να κάνει “φυσικά αποδεκτή” την στρατιωτική διείσδυση και την ιδεολογική κυριαρχία πάνω στους λαούς, τα εδάφη μας και τους στρατηγικούς φυσικούς μας πόρους. Τα πετρελαϊκά, υδάτινα και ορυκτά αποθέματα και η βιοποικιλότητα στα εδάφη μας, αποτελούν το βασικό κίνητρο αυτής της πολιτικής και στρατιωτικής αντεπίθεσης”, αναφέρεται στην ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΛΙΜΑ, που υπογράφουν 19 από τα κόμματα που συμμετείχαν στη συνάντηση:
Περουβιανό ΚΚ (PCP), ΚΚ Περού (Κόκκινη Πατρίδα), ΚΚ Κούβας (PCC), Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα Βενεζουέλας (PSUV), Κίνημα προς τον Σοσιαλισμό Βολιβίας (MAS), Κόμμα των Εργατών της Βραζιλίας (PT), Συμμαχία Χώρα του Εκουαδόρ, Σαντινιστικό Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης Νικαράγουα (FSLN), Mέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης Farabundo Marti Eλ Σαλβαδόρ (FMLN), Ευρύ Μέτωπο Ουρουγουάης, ΚΚ Αργεντινής, Αλληλέγγυο Κόμμα της Αργεντινής, ΚΚ Βολιβίας, ΚΚ Εκουαδόρ, ΚΚ Ουρουγουάης, Φόρουμ του Σαν Πάολο, Επαναστατικό Κόμμα Μεξικό, Δημοκρατικό Κόμμα Μεξικό, Κόμμα Εργασίας Μεξικό.
Στη συνάντηση τονίστηκε ότι σε όλες τις χώρες της ηπείρου το ζήτημα της ενότητας είναι το κομβικό στοιχείο για την προώθηση της οικοδόμησης εναλλακτικών. Σε αυτό το πνεύμα χαιρετίστηκε η διαδικασία ενοποίησης που βρίσκονται τα δύο ΚΚ του Περού, μετά από 50 χρόνια διάσπασης καθώς και άλλες διαδικασίες για την ενότητα σε διάφορες χώρες της ηπείρου. “Απευθύνουμε έκκληση ενότητας προς όλους τους επαναστάτες της Λατινικής Αμερικής, για να οικοδομηθεί η ενότητα όπου δεν υπάρχει και να ενισχυθεί όπου υπάρχει. Για την δημοκρατία, την δικαιοσύνη, την εθνική κυριαρχία και την ισότητα. ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚH ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ”, καταλήγει η Διακήρυξη της Λίμα.
Η συνάντηση χαρακτηρίστηκε ιστορική και για μια σειρά άλλους λόγους. Ένας από αυτούς είναι ότι για πρώτη φορά προσπάθησαν να βρεθούν σε περιφερειακό επίπεδο οι πολιτικοί- κομματικοί φορείς των χωρών της ηπείρου, πράγμα που μέχρι τώρα γινόταν βασικά σε κυβερνητικό και διακυβερνητικό επίπεδο, κυρίως των χωρών με προοδευτικές κυβερνήσεις, στα πλαίσια των αντίστοιχων διακρατικών θεσμών ενοποίησης (ΑLBA κ.α).
Επιπλέον, μετά τα δυσμενή εκλογικά αποτελέσματα, βασικά σε Αργεντινή, και Βενεζουέλα, αναζωπυρώνεται η συζήτηση για την συμμετοχή ή όχι των κομμουνιστών σε προοδευτικές κυβερνήσεις που προέκυψαν με εκλογές και για τη στάση τους στις διακρατικές ενώσεις και διαδικασίες ενοποίησης της ηπείρου.
Παρεμπιπτόντως, εδώ συμμετέχουν περισσότερο (Βενεζουέλα, Βολιβία, Εκουαδόρ κ.α) ενώ στην Ευρώπη συζητούν πιο πολύ γι αυτό, που ως γνωστό δεν έχουμε τέτοια θέματα. Αυτή η συζήτηση επίσης επικεντρώνεται στο δίπολο ένοπλος – ειρηνικός δρόμος κατάληψης της εξουσίας (λες και αυτό είναι στην ημερήσια διάταξη σε Ευρώπη, ΗΠΑ) ξεπερνώντας το γεγονός ότι υπάρχουν προοδευτικές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική (Νικαράγουα, Ελ Σαλβαδόρ) που αρχικά τουλάχιστον δεν πήραν την κυβέρνηση με εκλογές αλλά με επανάσταση.
Ωστόσο αυτή η συζήτηση διεξάγεται και εδώ και ο προβληματισμός είναι πιο πλούσιος και ζωντανός για ευνόητους λόγους. Σε αυτά τα πλαίσια στη συνάντηση παρουσιάστηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας το κείμενο «Συναίνεση για τη Δική μας Αμερική - Προτάσεις για ένα πολιτικό πρόγραμμα της αριστεράς της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής”, μια πρόταση που -σύμφωνα με την εφημερίδα Γκράνμα (29/8)- “θέτει τις βάσεις ενός κοινού προγράμματος δράσης”.
Από την άλλη πλευρά, παρουσιάστηκε και κείμενο στην αντίθετη κατεύθυνση του ΚΚ Μεξικό με τίτλο “Συμβολή του ΚΚ Μεξικό στην συνάντηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων στη Λίμα: Ο προοδευτισμός είναι μια ξένη σημαία για τα ΚΚ και τους εργάτες, που έχουν κάθε στιγμή την ευθύνη να ευαισθητοποιήσουν και να οργανώσουν την εργατική τάξη για την Σοσιαλιστική Επανάσταση”. Το κόμμα αυτό ΜΕ ανακοίνωση που αναρτήθηκε στον ιστότοπό του , διαχωρίζει τη θέση του τόσο από το κουβανικό κείμενο όσο και από τη Διακήρυξη της Λίμα.
Ωστόσο, τα ζητήματα αυτά δεν είναι καινούργια, οι θέσεις αυτές είναι σαφώς εκφρασμένες και γνωστές εκατέρωθεν. Όμως το πρακτικό αποτέλεσμα της συνάντησης, είναι η Διακήρυξη της Λίμα που σκιαγραφεί μια κοινή πορεία και στάση των κομμάτων που την υπέγραψαν, απέναντι στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και τις προκλήσεις που βρίσκεται αντιμέτωπη η Λατινική Αμερική.
Τέλος, ένα ακόμα ζήτημα, που η ανάλυσή του δεν είναι στους σκοπούς αυτού του κειμένου, είναι ο ρόλος των Διεθνών (και Περιφερειακών) Διασκέψεων των Κομμουνιστικών & Εργατικών Κομμάτων και τα κριτήρια πρόσκλησης και συμμετοχής σε αυτές. Με ποια κριτήρια δηλαδή (και από ποιους ?) καλούνται ή αποκλείονται κόμματα. Όσοι ασχολούνται έστω λίγο με τα διεθνή, θα διαπιστώσουν ότι η κατάσταση δεν ευνοεί καθόλου όσους φαντασιώνονται νέες Κομιντέρν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου