Η νομοθεσία για “τα δημοκρατικά δικαιώματα” στις ΗΠΑ,

Έχουμε συνηθίσει να ακούμε βορειοαμερικανικές δηλώσεις περί δημοκρατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αυτό αποτελεί – στα περισσότερα σημεία του πλανήτη – ένα ανέκδοτο χωρίς ίχνος χιούμορ, το αντίθετο, με πολύ πόνο και αίμα για τους λαούς του κόσμου. Όταν αυτό περνά στον τομέα των διακρατικών σχέσεων και της διπλωματίας, που επίσης αποτελεί πεδίο σκληρής μάχης, εκτός από τη γλώσσα που χρησιμοποιείται έχουν ενδιαφέρον και σχετικοί νόμοι που υπάρχουν σε κάθε χώρα, καθώς αυτοί καταγράφουν τις αρχές και τις προθέσεις κάθε εκτελεστικής εξουσίας.

Είναι γνωστές σε όλους οι εκατέρωθεν δηλώσεις με αφορμή την επίσκεψη του βορειοαμερικανού προέδρου στην Κούβα. Μεταξύ αυτών, ο Ομπάμα εξέφρασε την ευχή “οι κουβανοί που ζουν στην Κούβα να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους βορειοαμερικανούς”.

Προφανώς, ο βορειοαμερικανός πρόεδρος δεν αναφέρεται στα δικαιώματα του μαύρου πληθυσμού στην Κούβα, αλλά στα δικαιώματα της λεγόμενης αντιπολίτευσης, η οποία χρηματοδοτείται επισήμως από την κυβέρνησή του, όπως γνωρίζει ο κάθε αδαής σε όλο τον κόσμο.

Τι ισχύει λοιπόν στις ίδιες τις ΗΠΑ, όσο αφορά αυτό το “δημοκρατικό δικαίωμα”;

Νόμος των ΗΠΑ αρ.18/1948 , γνωστός και ως Νόμος Logan.

Άρθρο 953: “Kάθε πολίτης των ΗΠΑ, οπουδήποτε και να βρίσκεται, που χωρίς έγκριση από τις ΗΠΑ, ξεκινά ή αναπτύσσει άμεσα ή έμμεσα κάποια ανταπόκριση ή σχέση με οποιανδήποτε ξένη κυβέρνηση ή οποιονδήποτε ξένο αξιωματούχο ή πράκτορα, με πρόθεση να επηρεάσει μέτρα ή την συμπεριφορά οποιασδήποτε κυβέρνησης σε σχέση με οποιαδήποτε αμφισβήτηση ή αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, ή να αντικρούσει τα μέτρα των ΗΠΑ, θα του επιβάλλεται πρόστιμο σύμφωνα με αυτό το άρθρο ή φυλάκιση μέχρι τρία χρόνια ή και τα δύο”.

Πέραν αυτού, οι ΗΠΑ έχουν στην δικαστική τους νομοθεσία τον βασικό Νόμο για την Εσωτερική Ασφάλεια του 1950. Τι θα συνέβαινε αν η Κούβα εφάρμοζε τη νομοθεσία των ΗΠΑ σε εκείνα τα πρόσωπα – που σύμφωνα με τον νόμο των ΗΠΑ – θα μπορούσαν να θεωρηθούν “πράκτορες ξένης δύναμης”; Ειδικότερα, στην περίπτωση που οι κουβανοί που λαμβάνουν οικονομικούς πόρους από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους οργανισμούς τους, θα αντιμετωπίζονταν – όπως στις ΗΠΑ – ως πράκτορες ξένης δύναμης;

Επιπλέον, αν ένα πρόσωπο με κουβανική ιθαγένεια λαμβάνει χρηματικά ποσά από τις ΗΠΑ, αυτό το πρόσωπο είναι υποχρεωμένο να δηλώσει αυτό το εισόδημα στις φορολογικές αρχές των ΗΠΑ, για να φορολογηθεί;

Να τι προβλέπει η σχετική νομοθεσία των ΗΠΑ:

“ Για να αξιολογηθεί η προφανής εξαίρεση από την φορολογική νομοθεσία των ΗΠΑ, η Κρατική Υπηρεσία πρέπει να πιστοποιήσει ότι (αυτό το πρόσωπο) εκτελεί παρόμοια εργασία με τους εργαζόμενους για την κυβέρνηση των ΗΠΑ στο εξωτερικό και ότι ο εργοδότης του συγκεντρώνει εκείνα τα στοιχεία για την ισοδύναμη εξαίρεση με τους εργαζόμενους της κυβέρνησης των ΗΠΑ που παρέχουν παρόμοιες υπηρεσίες στη χώρα του”. Bλέπε:  https://www.irs.gov/Individuals/International-Taxpayers/Employees-of-Foreign-Governments-or-International-Organizations

Και σε αυτό τον τομέα λοιπόν, των “κρατικών ατομικών δικαιωμάτων” το έχει χαμένο το παιχνίδι η αυτοκρατορία. Στην Κούβα, οι λιγοστοί “πολιτικοί κρατούμενοι”, δεν είναι απλά χρηματοδοτούμενοι από τις ΗΠΑ. Έχουν σχεδιάσει να διαπράξουν ή έχουν διαπράξει, συγκεκριμένες ενέργειες (σαμποτάζ,κατασκοπεία κ.α) και έχουν καταδικαστεί γι αυτό ακριβώς, με βάση τη νομοθεσία της χώρας. Εξ άλλου, κάθε χώρα φτιάχνει τους νόμους που της χρειάζονται. Το ερώτημα είναι ποιοι τους χρειάζονται και γιατί, στο εσωτερικό κάθε χώρας.