Όσο υπάρχει έστω κι ένας τσαβίστα ζωντανός και μάχεται, η επανάσταση θα είναι στις επάλξεις

Ομιλία του Πρώτου Αντιπροέδρου των Συμβουλίων του Κράτους και των Υπουργών της Δημοκρατίας της Κούβας, του συντρόφου Μιγκέλ Ντίας-Κανέλ Μπερμούντες, στην τελετή μνήμης της ΙΙΙ Επετείου της ταφής του Κομαντάντε Προέδρου Ούγκο Ραφαέλ Τσάβες Φρίας, στο Θέατρο Τερέσα Καρένιο. Καράκας, Βενεζουέλα, 5 Μάρτη 2016.

Αγαπητέ Πρόεδρε, σύντροφε Νικολάς Μαδούρο,
Εξοχότατοι καλεσμένοι,
Αγαπητά αδέρφια, βενεζολάνοι

Με βαθιά συγκίνηση και επαναστατικό αίσθημα θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας μερικές σκέψεις. Σκέψεις που εκφράζουν το αίσθημα της επαναστατικής Κούβας, της Κούβας του Φιντέλ και του Ραούλ με την αδερφή Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, με τον λαό της, με την νόμιμη κυβέρνησή της και ιδιαιτέρως, με τον Τσάβες, γιατί για μας ο Τσάβες ζει (χειροκροτήματα).

Σαν προσβολή προς τη μνήμη του αιώνιου και ανίκητου Κομαντάντε Προέδρου Ούγκο Ραφαέλ Τσάβες Φρίας, αλλά και προς τους λαούς της Δικής μας Αμερικής και του κόσμου, πριν λίγες ώρες ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής αποφάσισε να παρατείνει για ένα ακόμη έτος την αδικαιολόγητη, ανεκδιήγητη και επικίνδυνη Εκτελεστική Απόφαση που κηρύσσει «εθνική κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», θεωρώντας ότι η Βενεζουέλα αποτελεί «ασυνήθιστη και εξαιρετική απειλή για την εθνική ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών».

Για άλλη μια φορά, η αυτοκρατορία αποδεικνύει ότι δεν έχει αλλάξει την ουσία της επιθετικής της πολιτικής, αλλά ούτε και την υποτίμηση που δείχνει προς τους λαούς μας. Επαναλαμβάνει τις απειλές της ενάντια σε ένα αδελφό έθνος, ειρηνικό και αλληλέγγυο, και αγνοεί την αγανάκτηση και την ομόφωνη απόρριψη που ξεσήκωσε η δημοσίευση αυτού του αισχρού Διατάγματος, πριν μόλις ένα χρόνο.

Θέλω να επαναλάβω και συγχρόνως να επιβεβαιώσω, αυτό που εξέφρασε ο Αρχηγός του Στρατού, Ραούλ Κάστρο Ρους, στην VII Σύνοδο της Αμερικής, στον Παναμά, στις 11 Απρίλη του 2015, όταν είπε: «Η Βενεζουέλα δεν αποτελεί, ούτε μπορεί να αποτελεί απειλή για την εθνική ασφάλεια μιας υπερδύναμης, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες». Και πρόσθεσε: «Θέλω να επιβεβαιώσω όλη μας την υποστήριξη, με αποφασιστικό και κατηγορηματικό τρόπο, προς την αδερφή Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας (χειροκροτήματα), προς την νόμιμη κυβέρνησή της και προς την στρατιωτικό-πολιτική ένωση, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο (χειροκροτήματα), προς τον λαό του Μπολίβαρ και του Τσάβες, που αγωνίζεται ακολουθώντας τον δικό του δρόμο και αντιμετωπίζει απόπειρες αποσταθεροποίησης και μονομερείς κυρώσεις, τις οποίες και απαιτούμε να αρθούν. Απαιτούμε την ακύρωση της Εκτελεστικής Απόφασης! (χειροκροτήματα).

Όταν ο Πρόεδρος Ούγκο Τσάβες δεν βρισκόταν πια κοντά μας, θεωρήθηκε τυχοδιωκτικά, και μερικοί συνεχίζουν ακόμα λανθασμένα να θεωρούν, ότι αυτοί που θα τον διαδέχονταν δεν θα μπορούσαν να υπερασπιστούν την κληρονομιά του και ότι είχε έρθει η στιγμή να βγάλουν το λογαριασμό στην Μπολιβαριανή Επανάσταση. Δεν έλειψαν ακόμα και απόπειρες να φέρουν σε αντίθεση την Βενεζουέλα και την Κούβα, εφαρμόζοντας την πολιτική του μαστίγιου στην μία και του καρότου στην άλλη.

Ο Τσάβες, σε μια από τις πιο βαθιές εξομολογήσεις του, όταν πια είχε την πλήρη συνείδηση του ιστορικού του προορισμού, επικαλέστηκε την πασίγνωστη φράση με την οποία ο Φιντέλ είχε κλείσει την απολογία της υπεράσπισής του [“La historia me absolverá”]. Την οικειοποιήθηκε, παραφράζοντάς την, με βάση την τροπή που είχε πάρει η ζωή του, λέγοντας: «η ιστορία θα με απορροφήσει» [“La historia me absorberá”].

Έτσι λοιπόν, απορροφημένος από τον στρόβιλο της επανάστασης που ξεχύθηκε από τότε που πήρε την εξουσία, ο Τσάβες εγκαταστάθηκε για πάντα στην καρδιά του λαού του και στην καρδιά ολόκληρης της Αμερικής (χειροκροτήματα). Γι’ αυτό και βρισκόμαστε σήμερα εδώ, εξ ονόματος του Φιντέλ, του Ραούλ, αλλά και όλων των κουβανών, για να του αποδώσουμε φόρο τιμής με αφορμή την τρίτη επέτειο της ταφής του.

Στον Τσάβες συνυπήρχαν εξαίρετα χαρίσματα, όπως αυτό του βαθιά σκεπτόμενου και με εξαιρετική στρατηγική επαναστάτη, συνδυασμένα με την τεράστια ευαισθησία, την ενέργεια και την ικανότητα να πείθει και να βάζει σε πρακτική εφαρμογή τις προχωρημένες ιδέες του.

Εξαίρετος ρήτορας, με πάθος και αισιοδοξία, πίστευε στο αήττητο του ανθρώπινου πνεύματος. Εξέφραζε και συγκέντρωνε στο πρόσωπό του τα πιο αυθεντικά στοιχεία της λαϊκής βενεζολάνικης κουλτούρας. Αγάπησε όσο κανείς άλλος την πατρίδα του, την πίστη του και τον λαό του. Ήταν γεννημένος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης. Τον υποτίμησαν οι αντίπαλοί του, όντας ανίκανοι να υπολογίσουν την εφυία του και το όραμά του. Και ήταν, πάνω από όλα, ένας άνθρωπος με απεριόριστη αλληλεγγύη.

Όλοι εμείς, στην Λατινική Αμερική και την Καραϊβική δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ, ενώνοντας τις διαφορετικές μας προθέσεις, αμβλύνοντας τις ανομοιομορφίες μας, για να ανακτήσουμε το όνειρο της περιφερειακής ενοποίησης. Όσοι θεώρησαν την γενναιοδωρία του ως σπατάλη του πλούτου της Βενεζουέλας, είναι οι ίδιοι που κατά τη διάρκεια πολλών ετών εξαπάτησαν τον πραγματικό ιδιοκτήτη του πλούτου αυτού, είναι οι ίδιοι που του τον αρνήθηκαν (χειροκροτήματα).

Σήμερα, που η οικονομική κρίση, η κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου και το οικονομικό σαμποτάζ τραντάζουν την χώρα, υπάρχουν αυτοί οι οποίοι έχουν την τάση να ξεχνούν και παραλείπουν να θυμηθούν πως, χάρις την γενναιόδωρη και δίκαιη επανάσταση που ο Τσάβες ξεδίπλωσε, εκατομμύρια βενεζολάνοι βγήκαν από την ακραία φτώχεια και την πείνα, απέκτησαν πρόσβαση στις υπηρεσίες της υγείας, της εκπαίδευσης και του πολιτισμού και απέκτησαν εργασία και κατοικία (χειροκροτήματα).

Σήμερα, ο Πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο και η ομάδα του αναλαμβάνουν το καθήκον να συνεχίσουν και να σταθεροποιήσουν όλα όσα ο Τσάβες ξεκίνησε με την υποστήριξη της πλειοψηφίας του λαού, συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις τους ώστε να βάλουν τέλος στο εισοδηματικό μοντέλο, να διαφοροποιήσουν την παραγωγή, να εγγυηθούν τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες προς τους πολίτες και να δημιουργήσουν ένα καλύτερο περιβάλλον ασφάλειας.

Πόσα περισσότερα θα είχαν επιτευχθεί αν επιδεικνυόταν από κάποιους μεγαλύτερη πατριωτική συμπεριφορά και σεβασμός στην κυριαρχία της Βενεζουέλας, αν υπήρχαν λιγότερα εσωτερικά μποϊκοτάζ και λιγότερες εξωτερικές παρεμβάσεις και επιθέσεις.

Από την δική μας εμπειρία γνωρίζουμε πως η επιτυχία εξαρτάται από τέσσερεις ουσιαστικούς παράγοντες: την χωρίς όρια πίστη στις ιδέες και την δίκαιη υπόθεση, που στην περίπτωση αυτή είναι οι ιδέες του Τσάβες και του Μπολίβαρ. Την αδιάρρηκτη ενότητα όλων των επαναστατών. Την από κοινού και ακατάπαυστη δουλειά όλων και την αστείρευτη πίστη για την νίκη (χειροκροτήματα).

Αδέρφια βενεζολάνοι,

Δεν μιλάω μόνο σαν εκπρόσωπος του Κράτους, του Κόμματος και του λαού της Κούβας. Μιλάω επίσης, και σαν ένας απλός κουβανός, που γεννήθηκε με την Επανάστασή του, μεγάλωσε και έζησε όλο αυτόν τον καιρό με τις επιθέσεις και τον εγκληματικό εμπορικό, οικονομικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό (εμπάργκο) που του επέβαλλαν και ο οποίος επέλεξε την ίδια μοίρα με την τεράστια πλειοψηφία των συμπατριωτών του και που εξαιτίας αυτού, είχε το προνόμιο να ζήσει την στιγμή της αναγνώρισης της ύπαρξης της Κουβανικής Επανάστασης και του σοσιαλιστικού Κράτους στην Κούβα.

Μακρά και ηρωική ήταν η πορεία που διένυσε ο λαός μας για να φτάσουμε ως τη στιγμή των ταυτόχρονων ανακοινώσεων μεταξύ των προέδρων της Κούβας και των Ηνωμένων Πολιτειών, στις 17 Δεκέμβρη του 2014. Με βάση τον σεβασμό στη κυριαρχική ισότητα και χωρίς τη μείωση του κύρους της εθνικής ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης του λαού μας, είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε τα πιο διαφορετικά θέματα πάνω στην αρχή της αμοιβαιότητας και να συνεχίσουμε τον διάλογο, πεπεισμένοι ότι είναι δυνατή η πολιτισμένη συμβίωση παρά τις βαθιές διαφορές μας.

Η ομαλοποίηση των διμερών σχέσεων είναι μια πρόκληση, που περνά αναγκαστικά από την άρση του αποκλεισμού και την επιστροφή του παράνομα κατεχόμενου εδάφους από την Βορειοαμερικανική Ναυτική Βάση στην κουβανική επαρχία του Γκουαντάναμο (χειροκροτήματα).

Όμως η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν το ότι φτάσαμε μέχρι αυτό το σημείο. Ναι, η επανάσταση είναι μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή των ανθρώπων, η επανάσταση πρέπει να είναι κίνηση, αντίσταση, εξέγερση, κίνδυνοι και θέληση να τους αντιμετωπίσεις με πολύ λίγους πόρους και πάρα πολύ δημιουργικότητα, αλληλεγγύη, ηθικό και αρχές (χειροκροτήματα).

Οι επαναστάτες ποτέ δεν ήμασταν μόνοι μας. Ποτέ δεν ήταν μόνη της η Κουβανική Επανάσταση, όπως δεν είναι μόνη της αυτή την κρίσιμη στιγμή και η Μπολιβαριανή Επανάσταση (χειροκροτήματα), η οποία δεν αποτελεί απειλή για κανέναν, αλλά είναι ελπίδα και προμαχώνας αλληλεγγύης (συνθήματα: «ευχαριστούμε Κούβα!»). Ευχαριστούμε Βενεζουέλα! (χειροκροτήματα). Δεν έχει σημασία που ο ιμπεριαλισμός και οι ολιγαρχίες εξαπολύουν επιθέσεις ενάντια στις επαναστατικές και προοδευτικές διαδικασίες. Δεν πρόκειται να μας αφαιρέσουν το όνειρο. Μην ανησυχείτε για τους επικήδειους που αναγγέλλουν. Ήδη έχετε αποδείξει ότι όσο υπάρχει έστω και ένας τσαβίστα ζωντανός και μάχεται, η επανάσταση θα είναι στις επάλξεις. Και εσείς είστε εκατομμύρια (συνθήματα και χειροκροτήματα).

Όταν ο Κομαντάντε, κατά την τελευταία του εκλογική εκστρατεία, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι το νήμα της ζωής του ήταν μικρό πια, καλούσε όλους τους βενεζολάνους, αλλά και όλους τους λατινοαμερικάνους να γίνουμε Τσάβες, με εκείνο το κάλεσμα «Τσάβες είμαστε όλοι!» [¡Chávez somos todos!], μας παρέδιδε πια το τελευταίο που του είχε απομείνει, την ίδια του την ταυτότητα, για να την κάνουμε δική μας, για να πολλαπλασιαστεί μέσα από τον καθένα μας σαν φόρμουλα λύτρωσης και πίστης για την νίκη.

Αυτός είναι ο άνθρωπος τον οποίο ήρθαμε να τιμήσουμε σήμερα στο Καράκας. Τον καλύτερο φίλο της Κούβας (χειροκροτήματα). Αυτός, ο οποίος δήλωνε ότι δεν αποτελούσαν θυσία όλα όσα είχε κάνει, ο οποίος παράλληλα παραπονιόταν για τον χρόνο, διότι δεν του έφτανε για όλα όσα έπρεπε να γίνουν ακόμα. «Ο λαός», διαβεβαίωνε ο Τσάβες, «περιμένει πολλά από εμάς και δεν πρέπει να τον απογοητεύσουμε. Έχει περάσει αιώνες, υπομένοντας».

Εμπνευσμένοι από τις ιδέες των μεγάλων ανδρών, όπως ο Μπολίβαρ και ο Μαρτί, ο Τσε, ο Φιντέλ και ο Τσάβες, όλοι μας έχουμε ονειρευτεί έναν κόσμο καλύτερο και εφικτό και αρχίσαμε να τον χτίζουμε. Ποτέ δεν θα το απαρνηθούμε αυτό (χειροκροτήματα).

Δεν θέλουμε πολέμους. Δεν θέλουμε αποκλεισμούς (εμπάργκο). Δεν θέλουμε παρεμβάσεις. Δεν θέλουμε επεμβάσεις. Δεν θέλουμε σαμποτάζ. Δεν θέλουμε να μας επιβάλουν τα μοντέλα της εγωιστικής συσσώρευσης πλούτου για τους λίγους. Θέλουμε ειρήνη. Θέλουμε κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα. Θέλουμε βιώσιμη ανάπτυξη. Θέλουμε ασφάλεια και σεβασμό στη κυριαρχία και την ανεξαρτησία μας. Θέλουμε να μοιραστούμε αυτό που έχουμε. Θέλουμε ευτυχία και ευημερία για όλους. Και θέλουμε πλήρη ενοποίηση της Δικής μας Αμερικής (χειροκροτήματα και συνθήματα: «λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος!»).

Για αυτό το λόγο απαιτούμε ενεργητικά την ακύρωση της Εκτελεστικής Απόφασης ενάντια στην Βενεζουέλα, καλούμε τη διεθνή κοινότητα να συνταχθεί με αυτό το δίκαιο αίτημα και επαναλαμβάνουμε εκ νέου, με αποφασιστικό και αξιόπιστο τρόπο, την χωρίς όρους υποστήριξή μας προς την Μπολιβαριανή Επανάσταση, την νόμιμη κυβέρνηση του Προέδρου Νικολάς Μαδούρο και τον λαό της Βενεζουέλας που αγωνίζεται για την διατήρηση της ειρήνης, της συνταγματικής τάξης, των κατακτήσεων της επανάστασής του και την κληρονομιά του Κομαντάντε Προέδρου Ούγκο Τσάβες (χειροκροτήματα), μπροστά στις απόπειρες αποσταθεροποίησης της εσωτερικής αντιπολίτευσης, που υποκινείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους.

Για άλλη μια φορά, καταδικάζουμε τις αυθαίρετες, παρατεταμένες και βάναυσες εκστρατείες οικονομικού και ψυχολογικού πολέμου ενάντια στην μπολιβαριανή κυβέρνηση και το λαό. Δεν θα απαρνηθούμε τις ιδέες χειραφέτησης και ενοποίησης που μας εμφύσησαν ο Φιντέλ και ο Τσάβες.

Σήμερα, ενώ θυμόμαστε τον Τσάβες, φέρνω στη μνήμη μου τους συμπατριώτες μου, τα θύματα του σαμποτάζ στο πλοίο Λα Κουμπρ πριν 56 χρόνια στο λιμάνι της Αβάνας και το κάλεσμα του Φιντέλ εκείνη την εποχή για αντίσταση και νίκη, με εκείνο το ιστορικό σύνθημα «Πατρίδα ή θάνατος!» [¡Patria o muerte!] (χειροκροτήματα).

Αδέρφια βενεζολάνοι: η βενεζολάνικη Επανάσταση θα νικήσει!
Ο Τσάβες ζει! [¡Chávez vive!]
 (χειροκροτήματα και συνθήματα: «Ο Τσάβες ζει!»)