José Antonio Echeverría: Ηγέτης – Σύμβολο των φοιτητών της Κούβας

Στις 13 Μάρτη 1957, ο  José  Antonio Echeverría   Πρόεδρος της Ομοσπονδίας  Φοιτητών της Κούβας (FEU) έπεσε στη μάχη (μαζί με άλλους 24 συντρόφους του) έξω από το Πανεπιστήμιο της Αβάνας σε μια στρατιωτική επιχείρηση αντάρτικου πόλης. Οι σύντροφοί του  προσέθεσαν από τότε αυτή την ημερομηνία στο όνομα της οργάνωσής του, Directorio Revolucionario 13 de Marzo  (Επαναστατικό Διευθυντήριο 13 Μάρτη), οργάνωση που ήταν ο ένοπλος βραχίονας της Ομοσπονδίας Φοιτητών της Κούβας.

Έξω από το Πανεπιστήμιο της Αβάνας 

σκοτώθηκε ο José Antοnio Echeveria

Η επιχείρηση που οργανώθηκε στις 13 Μάρτη 1957 στην πρωτεύουσα Αβάνα, είχε δύο σκέλη.  Μια ομάδα 50 μαχητών (με 100 μαχητές εφεδρεία) με επικεφαλής τον Faure  Chomón  θα πραγματοποιούσε επίθεση στο Προεδρικό Μέγαρο, (κτίριο που σήμερα στεγάζεται το Μουσείο της Επανάστασης) με στόχο να εκτελέσει τον δικτάτορα, ενώ μια άλλη  ομάδα 15 μαχητών με επικεφαλής τον Echeverría  θα πραγματοποιούσε επίθεση και θα καταλάμβανε τον ραδιοφωνικό σταθμό Radio Reloj  και θα μετέδιδε  το μήνυμα της εξέγερσης  και του θανάτου του Μπατίστα. Κέντρο των επιχειρήσεων είχε οριστεί το Πανεπιστήμιο της Αβάνας.



13/3/2015, λουλούδια στο σημείο που έπεσε ο Echeveria.

Ανάμεσά τους τα στεφάνια του Φιντέλ και του Ραούλ   

" Η επίθεση στο Προεδρικό Μέγαρο δεν πέτυχε τον αναμενόμενο  στόχο , αλλά προσέφερε  άλλη μεγάλη εμπειρία, ως μια συσσώρευση της δύναμης, πού ήδη είχε ο λαός. Αυτά τα διδάγματα έθεσαν νέα καθήκοντα στην εξέγερση και αυτό ήταν που έφερε τη νίκη “ εξηγεί ο Κομαντάντε Faure  Chomón σε συνέντευξή του στο Radio Reloj στις 11 Μαρτίου 2015.

Comandante Faure Chomón

Τίποτα δε θα ήταν ίδιο από εκείνη την ημέρα στην Κούβα και την επανάστασή της. Η επιτυχία αυτής της αποτυχίας ήταν τεράστια, η ένοπλη εξέγερση ήταν πια στην ημερήσια διάταξη σε όλη την χώρα, αλλά και στα αστικά κέντρα, δείχνοντας σε όλους τους κουβανούς ότι η Μονκάδα είναι ζωντανή. Λίγο μετά, στις 30 Ιουλίου 1957, θα έπεφτε δολοφονημένος από την αστυνομία του Σαντιάγκο  ο  Frank País, και μόλις μετά 17 μήνες οι μπαρμπούδος θα κέρδιζαν το αντάρτικο που είχε μετεξελιχθεί πια, σε καθολικό επαναστατικό πόλεμο.

Η διπλή ενέργεια της 13 Μάρτη 1957 του Επαναστατικού Διευθυντηρίου ήταν ένα πολλαπλό σημείο καμπής της ένοπλης πάλης και της Κουβανικής Επανάστασης γενικότερα. Ο José  Antonio Echeverría, ήταν ο αναμφισβήτητος ηγέτης του φοιτητικού κινήματος. Γεννήθηκε στις 16 Ιούλη του 1932 στο Cardenas  της επαρχίας  Matanzas και ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας. Παρά το γεγονός ότι πάσχει από άσθμα (και αυτός όπως ο Τσε) ζει μια φυσιολογική ζωή , ασκείται  στην κωπηλασία, την κολύμβηση και το μπάσκετ. Ασχολείται με τη ζωγραφική , τη μουσική , το θέατρο  και το χορό.

José Antonio Echeverría

Στις 22 Αυγούστου του 19590 εγγράφεται στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αβάνας, όπου συμμετέχει δραστήρια σε όλες τις αντιδικτατορικές εκδηλώσεις των φοιτητών. Συλλαμβάνεται και τραυματίζεται πολλές φορές από την αστυνομία της δικτατορίας. Γρήγορα εκλέγεται γενικός γραμματέας, αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Συλλόγου της σχολής του και το 1954 φτάνει στην ηγεσία (Πρόεδρος) της Φοιτητικής Ομοσπονδίας (FEU) της Κούβας και το 1956  επανεκλέγεται σχεδόν με απόλυτη πλειοψηφία.

Το 1955 ιδρύει μαζί με τους Fructuoso Rodriguez, Faure Chomón, Julio Garcia Olivera κ.α  το Επαναστατικό Διευθυντήριο, τον ένοπλο βραχίονα της FEU με πανεθνική εμβέλεια και αξιόλογη δράση και παραμένει ηγέτης της μέχρι το 1957.

José Antonio Echeverría, René Anillo

και Fidel Castro, στο Μεξικό

Με την ιδιότητα του Προέδρου της FEU ταξιδεύει πολλές φορές στο εξωτερικό σε διάφορα φοιτητικά συνέδρια και εκδηλώσεις. 

Στις 28 του Ιούλη 1956 ταξιδεύει στη Χιλή για να εκπροσωπήσει την Κούβα σε ένα συνέδριο  φοιτητών και επισκέπτεται διάφορες χώρες της Λατινικής Αμερικής. 

Το 29 Αυγούστου φτάνει στο Μεξικό και συναντά  τον Φιντέλ Κάστρο , που ζει εξόριστος σε αυτή τη χώρα  προετοιμάζοντας  την εκστρατεία επιστροφής στην Κούβα, για να συνεχίσει τον ένοπλο αγώνα που ξεκίνησε με την επίθεση στο Στρατόπεδο Μονκάδα . 

Την επόμενη μέρα, ο José Antonio Echeverría  υπογράφει με τον ηγέτη του “Κινήματος 26 Ιουλίου”  Φιντέλ Κάστρο, ένα έγγραφο γνωστό ως Χάρτα του Μεξικού το οποίο  κήρυττε τον  πόλεμο της κουβανικής νεολαίας ενάντια στη δικτατορία και  διατύπωνε τη δέσμευση  να ενώσουν τις προσπάθειές τους για να ανατρέψουν την τυρανία και να πραγματοποιήσουν την Επανάσταση.

Οι διαφορές αντίληψης  των δύο οργανώσεων  για το βάρος του ένοπλου αγώνα στις πόλεις (το Επαναστατικό Διευθυντήριο) και στο βουνό (το Κίνημα 26 Ιούλη) παρέμειναν. Συμφωνήθηκε ότι κάθε οργάνωση θα τρέξει το δικό της σχεδιασμό, επιδιώκοντας μόνο  να συμπίπτουν χρονικά. Γυρίζοντας στην Κούβα ο Echeverría έδωσε εντολή να υλοποιηθεί το πρώτο  μέρος του σχεδίου δράσης του Επαναστατικού Διευθυντηρίου, που ήταν να αυξηθεί το επίπεδο των ένοπλων ενεργειών.

Στις 8 Σεπτεμβρίου ο Echeverría ταξιδεύει στην Κεϋλάνη (τώρα Σρι Λάνκα )  για να συμμετάσχει στο VI Διεθνές Συνέδριο Φοιτητών. Επιστρέφει στην Κούβα στις 24 Οκτώβρη, αφού έχει συναντήσει και πάλι  τον Φιντέλ Κάστρο και μεταφέρει στον Τύπο τα αποτελέσματα του Συνεδρίου δηλώνοντας την αλληλεγγύη των σπουδαστικών συλλόγων διαφόρων χωρών στον αγώνα του λαού της Κούβας ενάντια στον Μπατίστα.

Υπάρχουν περιπτώσεις στην ιστορία που ο πολιτικός χρόνος είναι πολύ συμπυκνωμένος και μεστός.  Σε αυτές τις περιπτώσεις συγκαταλέγονται αναμφισβήτητα οι επαναστάσεις. Θα διανύσουμε  λοιπόν αρκετό τέτοιο χρόνο και θα πάμε στην 1^η Δεκεμβρίου 1958, όπου ολοκληρώνεται η συμφωνία της Χάρτας του Μεξικού στη Σιέρα Μαέστρα.

1 Δεκέμβρη 1958, υπογραφή του 

Συμφώνου Pacto del Pedrero

Μετά από αρκετές επαφές μεταξύ του Tσε και του  Chomón υπογράφεται από το “Κίνημα 26 Ιούλη” και το “Επαναστατικό Διευθυντήριο” η συμφωνία “Pacto del Pedrero” με την οποία  γίνεται έκκληση για την ένωση όλων των επαναστατικών δυνάμεων για τον ιδανικό συντονισμό των στρατιωτικών τους ενεργειών.  Στις 9 του ίδιου μήνα, το “Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα” (πρώτο Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας) το οποίο είχε ήδη συνεργαστεί με τις δυνάμεις των ανταρτών δηλώνει δημόσια ότι αποδέχεται τη Συμφωνία και εντάσσεται στην εκστρατεία.

Το 1961 το “Κίνημα 26 Ιούλη”, το “Επαναστατικό Διευθυντήριο” και το “Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα” συγχωνεύονται στις “Eνοποιημένες Επαναστατικές Οργανώσεις” (Organizaciones Revolucionarias Integradas) , σχήμα που οδήγησε στην ίδρυση του σημερινού Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας.

  Οι σημαίες των τριών οργανώσεων

Όπως είπαμε ήδη,  πρόκειται για πολιτικό  χρόνο συμπυκνωμένο  και μεστό. Μεγάλα πράγματα που έγιναν σε λίγο χρόνο και αναφέρονται επιγραμματικά.  Που αξίζουν όμως, εκτός από την αλληλεγγύη , την προσοχή και τη μελέτη μας.

atexnos.gr