Η έκθεση των έργων του Αντόνιο Γκερέρο στην Ελευσίνα

Περισσότερες φωτογραφίες

Στα πλαίσια της επιτυχημένης εκδήλωσης στην Ελευσίνα, οι παρεμβάσεις των οργανωτών, τόσο του Αντώνη Αλεξανδρόπουλου, Προέδρου της Επιτροπής Ειρήνης Ελευσίνας, όσο και της Σοφίας Ροδίτη, μέλους της απεργιακής επιτροπής γυναικών στον αγώνα της Χαλυβουργίας και μέλος του Συλλόγου Γυναικών Ελευσίνας παραθέτονται αυτούσιες:

Σοφία Ροδίτη, μέλος της απεργιακής επιτροπής γυναικών της Χαλυβουργίας και μέλος του Συλλόγου Γυναικών της Ελευσίνας.

Πριν προχωρήσω στην ομιλία μου, θα ήθελα να πω ότι η εκδήλωση αυτή είναι αφιερωμένη στον αείμνηστο Δημήτρη Λιάκο, έναν από τους 5 εργάτες που συνελήφθησαν από τα ΜΑΤ το πρωί της 20^ης Ιουλίου και ταμία του απεργιακού Σωματείου της Ελληνικής Χαλυβουργίας, που μετά από 105 μέρες στην εντατική, άφησε την τελευταία του πνοή πριν λίγες μέρες. Και επίσης, στους αγωνιστές χαλυβουργούς, που με την υπογραφή της κυβέρνησης, απολύθηκαν και μέχρι την τελευταία στιγμή υπερασπίστηκαν την εργασία τους και τα δικαιώματά τους και συνεχίζουν ν’ αγωνίζονται.

Κάποια περιστατικά στην ροή της ιστορίας επεκτείνονται στον Χρόνο. Στον παρόντα χρόνο, αυτόν που ζούμε σήμερα εξελίσσονται ιστορικά περιστατικά που αργότερα θα γίνουν αντικείμενο μελέτης από τους ιστορικούς του μέλλοντος. Ένα συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι οι δικές μας γενιές ζουν την Ιστορία, άρα μπορούν να την επηρεάσουν, ν’ αλλάξουν την πορεία της. Εδώ σήμερα, σε αυτήν την έκθεση, οι διοργανωτές της θέλουν να επηρεάσουν μια στιγμή της Ιστορίας. Να γίνουν κοινωνοί μιας μεγάλης προσπάθειας για ενημέρωση και επαγρύπνηση γι’ αυτά που γίνονται και γι’ αυτά που θα έρθουν.

Φερνάντο Γκονζάλες, Ρενέ Γκονζάλες, Χεράρδο Ερνάντες, Ραμόν Λαμπανίνο και Αντόνιο Γκερέρο είναι οι πέντε Κουβανοί άνδρες που νόμιμα παρακολουθούσαν για λογαριασμό της Κούβας, τις τρομοκρατικές ομάδες στο Μαϊάμι και είχαν διεισδύσει στους κόλπους της Μαφίας, προκειμένου ν’ αναφέρουν τα σχέδια αυτών για τρομοκρατικές επιθέσεις στην Κούβα. Συνελήφθησαν από το FBI στο Μαϊάμι. Δικάστηκαν, καταδικάστηκαν με ποινές που κυμαίνονται από 15 χρόνια, μέχρι σε διπλή ποινή ισόβιας κάθειρξης.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και μέσα στην φυλακή, σε αυτές τις συνθήκες διαβίωσης, ο ένας από αυτούς, ο Αντόνιο Γκερέρο έμαθε την τέχνη της ζωγραφικής και δημιούργησε έργα που απεικονίζουν την ζωή εκεί. Κάθε πίνακας έχει μια ιστορία από κει, μια ιστορία που ο καλλιτέχνης βίωσε. Στα έργα αυτά αποτυπώνεται η ελευθερία της ψυχής. Εδώ εκφράζεται η Επανάσταση. Όχι η επανάσταση με σφαίρες και κανόνια, αλλά η επανάσταση της ψυχής. Ο καλλιτέχνης βρίσκεται στην φυλακή, υπό περιορισμό, αλλά μόνο το σώμα. Η ψυχή εξακολουθεί να είναι επαναστατική, ακόμα και μέσα από τα σίδερα, την απομόνωση, την ψυχολογική βία. Η τέχνη είναι από μόνη της μια επανάσταση. Κι εδώ έχουμε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα. Τα έργα αυτά βγαίνουν για πρώτη φορά από τα σύνορα των ΗΠΑ, πρώτος σταθμός η Ελλάδα, η Ελλάδα της κρίσης.

Εδώ και 4 χρόνια περίπου η Ελλάδα στους δρόμους. Εργασιακός μεσαίωνας, ανεργία, διαλυμένα σχολεία, νοσοκομεία, αυτοκτονίες, μετανάστευση νέων ανθρώπων, ερήμωση της χώρας. Αλλά και αγώνες, Χαλυβουργία, ΕΡΤ, καθαρίστριες, αγρότες, δάσκαλοι, υπάλληλοι. Αγώνες επιβίωσης και αξιοπρέπειας. Όλοι οι αγώνες των λαών για μια καλύτερη ζωή είναι δίκαιοι. Κάθε μορφή κινητοποίησης και αντίστασης. Αντίσταση απέναντι στην εκμετάλλευση, στην υποδούλωση, στον καπιταλισμό. Το κεφάλαιο, κάθε φορά που γίνεται μια τέτοια πράξη θέτει σε λειτουργία τους μηχανισμούς καταστολής (ΜΜΕ, νόμους, Αστυνομία), ονομάζει την αντίσταση τρομοκρατία και κάνει ότι μπορεί για να διαστρεβλώσει και να συκοφαντήσει έναν αγώνα.

Αλλά δεν σταματάμε. Παρ’ όλα τα παραπάνω βρίσκουμε τρόπους να μιλήσουμε, να φωνάξουμε για τα δικαιώματά μας και την Ελευθερία. Η τέχνη είναι ίσως ο μόνος τρόπος ελεύθερης έκφρασης των συναισθημάτων και των προσωπικών βιωμάτων των ανθρώπων. Οι ζωγραφιές των παιδιών στην πύλη της Χαλυβουργίας, τα πανό, τα συνθήματα στις διαδηλώσεις, οι σημαίες, τα γλυπτά, τα τραγούδια, οι θεατρικές παραστάσεις, τα ντοκιμαντέρ, οι φωτογραφίες. Όλα στην υπηρεσία της Ελεύθερης έκφρασης, της διαμαρτυρίας. Υπάρχουν χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι που έγιναν καλλιτέχνες σε συνθήκες κράτησης και πολιτικής καταπίεσης. Ένα χαρτί, ένα μολύβι, ένα πινέλο εξέφρασαν την επανάσταση της Ψυχής. Για να λάβουμε το μήνυμα.

Το μήνυμα είναι ότι ο κάθε αγώνας μας αφορά και το βασικότερο απ’ όλα είναι να είμαστε αλληλέγγυοι. Έτσι θα είμαστε πιο δυνατοί και θα πετύχουμε πολλά. Και κάποια στιγμή θα γίνουμε εμείς, όλοι, δημιουργοί μιας πιο δίκαιης κοινωνίας, με ισότιμη συνεργασία των λαών, με Ειρήνη και Δικαιοσύνη.

Αντώνης Αλεξανδρόπουλος, Πρόεδρος Επιτροπής Ειρήνης Ελευσίνας

Αγαπητές φίλες και φίλοι, Σήμερα κάνουμε μια ιδιαίτερη εκδήλωση.

Μια εκδήλωση αλληλεγγύης όχι μόνο στους λαούς που πάνε κόντρα στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, κάνουμε μια εκδήλωση αλληλεγγύης στην σοσιαλιστική Κούβα και ιδικά στους πέντε κουβανούς πατριώτες που οι τρεις από αυτούς βρίσκονται ακόμα στις φυλακές των ΗΠΑ, εδώ και δέκα έξι σχεδόν χρόνια. Παράλληλα εκθέτουμε τα έργα ζωγραφικής του Αντόνιο Γκερέρο (ενός εκ των 5 Κουβανών φυλακισμένων πατριωτών).

Οι Φερνάντο Γκονσάλες, Ρενέ Γκονσάλες, Χεράρδο Ερνάντες, Ραμόν Λαμπανίνιο και Αντόνιο Γκερέρο είναι οι πέντε Κουβανοί που νόμιμα παρακολουθούσαν για λογαριασμό της Κούβας τις τρομοκρατικές ομάδες στο Μαϊάμι και είχαν διεισδύσει στους κόλπους της Μαφίας, προκειμένου να αναφέρουν τα σχέδια αυτών για τρομοκρατικές επιθέσεις στη Κούβα. Από τους πέντε οι τρεις παραμένουν ακόμα σε φυλακές των ΗΠΑ.

Μέσα απ αυτή τη εκδήλωση τιμάμε τους ήρωες επαναστάτες στην Κούβα που πριν 55 χρόνια, με τον αγώνα τους δεν στόχευσαν μόνο το καθεστώς του Μπατίστα, αλλά την πηγή της καταπίεσης τους, της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Με τον αγώνα τους κατάφεραν όχι μόνο να διώξουν τον δικτάτορα Μπατίστα, αλλά να αμφισβητήσουν συνολικά την εξουσία που ο τελευταίος υπηρετούσε.

Εμπνεόμαστε από το απαράμιλλο επαναστατικό τους θάρρος και ήθος, δίνουμε υπόσχεση ότι συνεχίζουμε στα βήματά τους και βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο του ταξικού ανυποχώρητου αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Τιμάμε όμως και τους σύγχρονους επαναστάτες που αγωνίζονται κι αυτοί για τα ίδια ιδανικά αλλά από άλλο μετερίζι. Αντλούμε πείρα και διδάγματα, βγάλουμε συμπεράσματα για τον αγώνα που συνεχίζεται.

Αλληλεγγύη και διεθνισμός στην πράξη είναι να δημιουργήσουμε με την πάλη μας τις προϋποθέσεις για να προχωρήσει η κοινωνική εξέλιξη, να επικρατήσει το νέο ανατρέποντας το παλιό, αξιοποιώντας και το παράδειγμα της Κουβανικής Επανάστασης.

Ο ελληνικός λαός και οι λαοί σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο δοκιμάζονται σκληρά από τις συνέπειες της βαθιάς, πρωτόγνωρης συγχρονισμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, που ξεθεμελιώνει κατακτημένες με αίμα κατακτήσεις και δικαιώματα.

Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για το μοίρασμα των αγορών και των δρόμων ενέργειας οξύνονται, η περιοχή μας βρίσκεται στη δίνη τους και υπό τη συνεχή απειλή ενός ευρύτερου ιμπεριαλιστικού πολέμου για τη βίαιη λύση των ανταγωνισμών αυτών.

Σήμερα, αποδεικνύεται ακόμα περισσότερο ότι η όλη υπόθεση είναι μέρος και κλιμάκωση της εγκληματικής πολιτικής των ΗΠΑ, ενάντια στη Σοσιαλιστική Κούβα με τον εδώ και πάνω από 50 χρόνια πολύμορφο αποκλεισμό, έχοντας επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο του Κουβανικού λαού. Μέρος της επίθεσης είναι και η Κοινή Θέση ** που έχει υιοθετήσει η ΕΕ από το 1996, σε πλήρη σύμπλευση με την εγκληματική πολιτική των ΗΠΑ, που συνιστά απροκάλυπτη επέμβαση στα εσωτερικά της.

Η επίθεση στην Κούβα είναι επίθεση στο δικαίωμα κάθε λαού να αποφασίζει και να ρυθμίζει ο ίδιος την τύχη, τη ζωή και το μέλλον του. Είναι μέρος της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και στη ζωή των εργαζομένων, της αντικομουνιστικής υστερίας και της έντασης του αυταρχισμού ενάντια στο εργατικό κίνημα στην ΕΕ και τα κράτη - μέλη της, σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη.

Οι ΗΠΑ προσπαθούν να εφαρμόσουν στην Κούβα ένα αποσταθεροποιητικό σχήμα ήδη δοκιμασμένο σε χώρες όπως στη Συρία και στην Ουκρανία.

Συνεχίζουμε την πάλη μας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό αποκλεισμό της Κούβας, καθώς και για την απελευθέρωση και επιστροφή στην πατρίδα και των υπολοίπων από τους 5 κουβανούς πατριώτες.

Απαιτούμε την κατάργηση της κοινής θέσης της ΕΕ. **

Καταγγέλλουμε τη στάση της Ελληνικής Προεδρίας που συνεχίζει την ίδια πολιτική μιλώντας υποκριτικά για διμερείς σχέσεις των κρατών-μελών με την Κούβα αποδεχόμενη έτσι στην ουσία την κοινή θέση.

Καλούμε τους φίλους και τις φίλες της Επιτροπής Ειρήνης και του Συλλόγου Γυναικών, όλους τους  εργαζόμενους να δυναμώσουν την αλληλεγγύη τους στο λαό της Κούβας, της Βενεζουέλας, της Παλαιστίνης, αλλά και σε όλους τους λαούς που αγωνίζονται για ένα διαφορετικό τρόπο ανάπτυξης.

** (Το συγκεκριμένο κείμενο στην ουσία προωθεί την ενθάρρυνση της διαδικασίας μετάβασης σε μια ... «δημοκρατία», αλλά και τα γνωστά περί ... σεβασμού στα «ανθρώπινα δικαιώματα»).