Lázaro Peña: o ιστορικός ηγέτης των Κουβανικών Συνδικάτων

Το έργο ενός μεγάλου δάσκαλου

Ξεκίνησε το Συνέδριο των Κουβανικών Συνδικάτων ολοκληρώνοντας μια μακρά (από τον Νοέμβρη) και ουσιαστική προσυνεδριακή διαδικασία στην οποία πήραν μέρος σχεδόν  2,5  εκατομμύρια εργαζόμενοι. Βασικό θέμα του Συνεδρίου αποτελεί το σχέδιο νόμου για τον Νέο Κώδικα Εργασίας (βασικός εργατικός νόμος) που έχει δοθεί στην δημοσιότητα μήνες πριν και θα συζητηθεί στην  Εθνοσυνέλευση μετά το συνέδριο των Συνδικάτων. Με αφορμή το Συνέδριο  έγιναν εκτενείς αναφορές (όπως η παρακάτω στην εβδομαδιαία εφημερίδα των Συνδικάτων “Trabajadores”)  σε μια ιστορική προσωπικότητα του κουβανικού συνδικαλισμού ,στον Lázaro Peña.

Αlina Martínez Triay

Με αυτά τα λόγια αναφέρθηκε στον Lázaro Peña  ο στενός συνεργάτης του Indio Nabori  και έτσι τον είδαν οι εργαζόμενες μάζες  εκείνο το 1973, όταν ο βετεράνος συνδικαλιστής ηγέτης έγινε χίλια κομμάτια για να μοιραστεί την σοφία  των αγώνων τόσων χρόνων. Αυτό τον μετέτρεψε στην ψυχή αυτού, που πριν τέσσερεις δεκαετίες αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία του κουβανικού συνδικαλισμού: Toυ XII Συνέδριου του CTC που πραγματοποιήθηκε στις 11-15 Νοέμβρη εκείνης της χρονιάς.

Τους μήνες που προηγήθηκαν αλλά και στο ίδιο το συνέδριο, η εμπειρία και η αφοσίωσή του ήταν αυτό που έκανε πραγματικότητα το κάλεσμα του Fidel  να επανοικοδομήσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα  - εξασθενημένο σοβαρά εκείνα τα χρόνια από μια κακή ερμηνεία του ρόλου τους στο σοσιαλισμό -  και να αναζωογονήσουμε την δράση και το κύρος του ώστε να πάρει ενεργό μέρος στην πρόοδο της χώρας η πιο σημαντική μαζική οργάνωση της Επανάστασης.

Ο παλιός δάσκαλος έδωσε πολυάριθμα μαθήματα κατά την μακρά διαδικασία που κορυφώθηκε με τις εργασίες του συνεδρίου. Το πρώτο από αυτά, ήταν η αναγκαιότητα τα συνδικαλιστικά στελέχη να είναι προετοιμασμένα να καθοδηγήσουν τους εργαζόμενους στην υλοποίηση των καθηκόντων της  ιστορικής φάσης  που περνά η χώρα.  Αυτό το μάθημα μας έδωσε ο Lázaro, και όπως πάντα το έκανε  με το προσωπικό του παράδειγμα.

Εκείνη την εποχή εξασκούσε τα καθήκοντα του υπεύθυνου για τις μαζικές οργανώσεις στην Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος. Τα μέλη της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου είχαν συσσωρεύσει πλήθος πληροφοριών για να επεξεργαστούν τις Θέσεις, όμως παρ όλα αυτά, ο Lázaro  εντάχθηκε πολύ νωρίς σε αυτήν, αποδεικνύοντας την οργανωτική του ικανότητα και την γνώση της συνδικαλιστικής δράσης και της εργασιακής πραγματικότητας, συνοψίζοντας σε ένα μόνο ντοκουμέντο  τις βασικές ιδέες δράσης που μετά αποτέλεσαν την βάση για τις Θέσεις.

Αυτοί που τον συντρόφεψαν σε εκείνες τις  συνεδριάσεις προετοιμασίας τον θυμούνται   να συντάσσει και να διαμορφώνει για ώρες, για μέρες, στα μπλοκάκια του, σε μια γλώσσα  καθαρή, προσιτή αλλά και με κύρος, μέχρι που  αυτές οι επεξεργασίες διαμορφώθηκαν  σε ένα πραγματικό πρόγραμμα δράσης.

Άλλο ένα μάθημα  που μας έδωσε ο αναμφισβήτητος εργατικός ηγέτης, όταν ξαναβρέθηκε στο τιμόνι των συνδικάτων, ήταν η δημοκρατία. “ Όσο μεγάλο και να είναι ένα συνέδριο, από πλευράς συμμετοχής αντιπροσώπων -είπε– δεν είναι αντιπροσωπευτικό αν δεν έχει προηγηθεί μια συζήτηση στην βάση, στην οποία θα συμμετέχουν χιλιάδες” και με αυτό το σκεπτικό εγκαινίασε την πρακτική κάθε εργατική κολεχτίβα να κάνει την δική της συνεδρίαση για την  ανάλυση και συζήτηση των Θέσεων του Συνεδρίου. Πραγματοποιήθηκαν έτσι πάνω από 40 χιλιάδες συνεδριάσεις στις οποίες η  συνολική συμμετοχή των εργαζόμενων ξεπέρασε το 1,5 εκατομμύριο.

Κάθε ένα από αυτά τα “συνέδρια” ήταν μια άριστη σύνδεση με τις μάζες, κατά την οποία το στέλεχος έπρεπε να υποστηρίξει τις θέσεις της επανάστασης πείθοντας με στέρεα επιχειρήματα, ακούγοντας τις γνώμες και τα κριτήρια όλων, ώστε μετά να έχει αξία η γνώμη της πλειοψηφίας και όχι να την επιβάλει από την θέση του καθοδηγητή. Και ένα δείγμα  όλου  αυτού που ήθελε να εκφραστεί ελεύθερα, ήταν ότι  αυτές οι  συνεδριάσεις στη βάση διαρκούσαν  κατά μέσο όρο έξι ώρες.

Ήταν συναντήσεις, όχι σε λίγες περιπτώσεις δύσκολες, από την φύση των θεμάτων που πραγματεύονταν. Όπως μας  θύμισε, ο Blas Roca,  βετεράνος κομμουνιστής και συναγωνιστής του Lázaro:  “Πάρα πολλές συνελεύσεις τις ξεκίνησε έχοντας όλο τον κόσμο ενάντια και  τις τελείωνε χειροκροτούμενος από όλους”.