To Bloqueo* ενάντια στην Κούβα και ο ΟΗΕ (1/3)

Αβάνα 10/11/2013

Όπως αναμένονταν η Γ.Σ του ΟΗΕ στις 29 Οκτώβρη καταδίκασε για  άλλη μια φορά τον εμπορικό, οικονομικό και χρηματοοικονομικό “bloqueo” (αποκλεισμό) που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ κατά της Κούβας.  Αυτός ο ΟΗΕ, που υιοθετεί τις πιο αντιδραστικές θέσεις και παίζει τον ρόλο του φερετζέ υποβιβάζοντας τον διεθνή του ρόλο σε επίπεδο βιομηχανίας νομιμοποίησης των  ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Τι συμβαίνει με την Κούβα λοιπόν, βρήκε ευκαιρία ο ΟΗΕ να ξεπλύνει τις αμαρτίες του ή συμβαίνει κάτι βαθύτερο ;

Α ΜΕΡΟΣ

Σε αυτή την ψηφοφορία, εδώ και χρόνια, σύσσωμος σχεδόν ο (καπιταλιστικός) κόσμος υπογραμμίζει, ότι αυτή η πολιτική δεν έχει κανένα νόημα, για τον πολύ απλό λόγο ότι προκαλεί (εμπορική) ζημιά και στον ίδιο τον καπιταλιστικό κόσμο. Μόνο 2  χώρες  κλασικά καταψήφισαν, οι ΗΠΑ και το υποκατάστημά τους στην Μέση Ανατολή, το Ισραήλ.

Προς τι λοιπόν αυτό το μανιάτικο για το πληγωμένο γόητρο της υπερδύναμης; Το bloqueo κατά της Κούβας, προκαλεί οικονομική ζημιά και στις ίδιες τις ΗΠΑ.  Οι κάθε είδους βορειοαμερικάνοι παραγωγοί αδυνατούν να πουλήσουν ή να προμηθευτούν οτιδήποτε, προς και από, την κοντινή αγορά της Κούβας. Αδυνατούν δηλαδή, να έχουν πρόσβαση εκεί που έχουν οι ανταγωνιστές τους. Οι βορειοαμερικάνοι είναι αυτό-αποκλεισμένοι επίσης από τα “προϊόντα” έρευνας, βιοτεχνολογίας, επιστημονικών ανακαλύψεων, ιατρικού και τεχνικού προσωπικού κ.α, που αποτελούν την “βαριά εξαγωγική βιομηχανία” της Κούβας.

Εκ πρώτης όψεως, οι λόγοι είναι προφανώς πολιτικοί. Η πολιτική όμως, είναι και οικονομία, γενικευμένου και  μάλιστα υψηλού επιπέδου. Γι’ αυτό υπάρχει και η επιστήμη της Πολιτικής Οικονομίας. Στην εποχή λοιπόν της “πολυπολικότητας”, που ελλείψει βασικού αντιπάλου (Σοσιαλιστικό Στρατόπεδο)  πολλές δυνάμεις αμφισβητούν στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά (ανεπιτυχώς είναι η αλήθεια)  την κυριαρχία του βασικού νικητή του τελευταίου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό  λοιπόν το   πολιτικό μανιάτικο  έχει οικονομικές πλευρές που δύσκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν δευτερεύουσες. 

Ο “δημοκράτης” Ομπάμα, που προεκλογικά  θα έκλεινε και την Βάση του Γκουαντάναμο      ( Βάση σε κουβανικό έδαφος υπό κατοχή των ΗΠΑ από το 1902)  φυσικά και συνεχίζει να υποστηρίζει τα γεωπολιτικά συμφέροντα της υπερδύναμης που είναι σε τελική ανάλυση οικονομικά.  Σε άλλες εποχές, πριν 30 χρόνια, με Σοβιετική Ένωση και Σοσιαλιστικό Στρατόπεδο, με ΟΗΕ που λόγω των διεθνών συσχετισμών έπαιζε άλλο ρόλο, όταν η ΓΣ του ΟΗΕ καταδίκασε την στρατιωτική εισβολή των ΗΠΑ στην Γρενάδα, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ  Ρήγκαν δήλωσε ευθαρσώς:  “Στον ΟΗΕ δεν έχουν συμφωνήσει  σχεδόν ποτέ μαζί μας κάθε φορά που  εμπλεκόμαστε κάπου, αλλά αυτό δεν διατάραξε  σε τίποτα το πρωινό μου”.   

Φυσικά και αυτό το βιολί συνεχίζεται και η Κούβα παραμένει για δεκαετίες ο αιώνιος αντίπαλος (όπως και στο μπέιζμπόλ). Το “μήνυμά” λοιπόν των βορειοαμερικάνων προς την Κούβα έχει πολλούς αποδέκτες. Γιατί η Κούβα με αξιοπρέπεια, τσαμπουκά και αποτελεσματικότητα, έχει πετύχει “πολλά γκολ στο 91” στην υπερδύναμη, γνωστά σε όλους μας.

Και δεν φτάνει αυτό, αλλά εξακολουθεί να επιβιώνει από τον αποκλεισμό, τις επεμβάσεις και τον κάθε είδους πόλεμο,  και μάλιστα να «παίζει»  γερά σήμερα.  Να παίζει άμυνα,  να παίζει για την επιβίωση, αλλά  να παίζει γερά. Προς έκπληξη αυτών που την βλέπουν απλά σαν το  γραφικό και αξιοπρεπές   “μικρό Γαλατικό χωριό” παίζει και γεωπολιτικά.  Όπως πάντα, σε όλη  την επαναστατική της ιστορία, παίζει και σήμερα έναν διεθνή ρόλο δυσανάλογο του μεγέθους της, όμως απολύτως ανάλογο, των ιδεών  και των ανθρώπων της. Παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα τα νησιά και νησάκια της Καραϊβικής και παίζει δυναμικότατο ρόλο στην σημερινή πολιτική, ιδεολογική και οικονομική διαδικασία στην Λατινική Αμερική.     

η συνέχεια αύριο

 

 * Στην χώρα μας έχει επικρατήσει η λανθασμένη μετάφραση του “bloqueo” σε «εμπάργκο». Στην διεθνή πρακτική εμπάργκο  ονομάζεται ο  μονομερής  εμπορικός και οικονομικός αποκλεισμός  μιας χώρας από μια άλλη. Στην περίπτωση του βορειοαμερικάνικου αποκλεισμού προς την Κούβα μιλάμε για αποκλεισμό και επιβολή ποινών και προς τρίτες χώρες που έχουν συναλλαγές με την Κούβα.  Χαρακτηριστικά αναφέρεται η απαγόρευση πρόσβασης  για 6 μήνες σε βορειοαμερικάνικο λιμάνι κάθε πλοίου (εμπορικού ή τουριστικού) που έπιασε  κουβανικό λιμάνι. Όπως επίσης η επιβολή εξοντωτικών προστίμων σε κάθε τράπεζα που διεκπεραίωσε διεθνή οικονομική συναλλαγή με την Κούβα και έχει έστω ένα υποκατάστημα σε έδαφος των ΗΠΑ. Το πακέτο επεκτείνεται στην εκπαίδευση, στην υγεία, στο εμπόριο και στον τουρισμό, έχοντας προκαλέσει μέχρι τώρα στον κουβανικό λαό  ένα κόστος, εξωφρενικά δυσανάλογο με το μέγεθος της οικονομίας της χώρας. Παρ’ όλα αυτά, η Κούβα επιβιώνει με αξιοπρέπεια και τσαμπουκά και μάλιστα εξακολουθεί να αναπτύσσεται.