H εξέλιξη της θέσης του ΚΚΕ για την Κούβα μέσα από τα συνέδριά του

Η θέση του μεγαλύτερου και ιστορικότερου κόμματος της ελληνικής Αριστεράς και πραδοσιακότερου συμμάχου της κουβανικής Επανάστασης, έχει πάντα ενδιαφέρον για το κίνημα αλληλεγγύης με την Κούβα και όχι μόνο. Σε μια  ταραγμένη περίοδο για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα,   όπως εκτιμούσε το 17ο συνέδριο του κόμματος το 2005," Η αλληλεγγύη στην Κούβα αποτελεί πεδίο, στο οποίο ξεκαθαρίζει η ήρα από το στάρι". Δεν θα αποφύγουμε  την πρόκληση,  αλλά στην παρούσα φάση, απλά  παραθέτουμε  τη θέση του κόμματος όπως εξελίχτηκε μέσα από τα συνέδριά του.

17o Συνέδριο (2005) – Θέση 5 : “Στην αμερικανική αντικουβανική εκστρατεία συστρατεύτηκαν η ΕΕ, σοσιαλδημοκράτες, "νεοαριστεροί" οπορτουνιστές και κάθε είδους απολογητές του ιμπεριαλισμού. Η αλληλεγγύη στην Κούβα αποτελεί πεδίο, στο οποίο ξεκαθαρίζει η ήρα από το στάρι. Στην Κούβα, με την καθοδήγηση του ΚΚ και της κυβέρνησης, προωθήθηκαν διάφορες μορφές οικονομικής συνεργασίας με το ξένο κεφάλαιο καθώς και η μικρή ιδιοκτησία στο εμπόριο και στην αγροτική οικονομία, στον τουρισμό ιδιαίτερα, με στόχο να ανακουφιστεί η χώρα από το εμπάργκο. Παράλληλα, ενισχύθηκαν οι διεθνείς πρωτοβουλίες της χώρας και του ΚΚ Κούβας ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολιτική. Είναι σημαντική η έμπρακτη διεθνιστική της αλληλεγγύη στους λαούς και τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής, στην κυβέρνηση Τσάβες στη Βενεζουέλα.

18ο Συνέδριο (2009) – Θέση 20: (το ΚΚΕ) “Ανέπτυξε σε νέο επίπεδο τις σχέσεις με το ΚΚ Κούβας και το κίνημα αλληλεγγύης στη σοσιαλιστική Κούβα. Οργάνωσε με επιτυχία τη μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα το 2006, με την παρουσία δεκάδων εκπροσώπων των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, τη βδομάδα αλληλεγγύης στη σοσιαλιστική Κούβα με μαζικές εκδηλώσεις και πορείες το Μάη του 2006, την καμπάνια για την απελευθέρωση των 5 Κουβανών δεσμωτών των ΗΠΑ. Σύσφιξε τις σχέσεις του με μια σειρά κομμουνιστικά κόμματα της Λατινικής Αμερικής, ανέπτυξε την αλληλεγγύη του στους αγώνες του λαού της Βενεζουέλας και των λαών που αντιπαλεύουν την ιμπεριαλιστική επέμβαση και τον πόλεμο... “.

19ο Συνέδριο (2013) – Θέση 44: “Το Κόμμα μας υπερασπίζεται τις κατακτήσεις της κουβανικής επανάστα­σης, που απέδειξε τα πλεονεκτήματα του σοσιαλισμού, επιτυγχάνοντας στις δύσκολες συνθήκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας την επίλυση βασικών προβλημάτων που παραμένουν άλυτα και βασανίζουν την εργα­τική τάξη, πλατιά λαϊκά στρώματα στις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερι­κής και της Καραϊβικής. Το ΚΚΕ, στα πλαίσια του προλεταριακού διεθνισμού, αναπτύσσει δημιουρ­γικό διάλογο με το ΚΚ Κούβας για τις κοινωνικοοικονομικές αλλαγές που προωθούνται τα τελευταία χρόνια, εκφράζει τον προβληματισμό του για την εφαρμογή μέτρων που ενισχύουν την παρουσία του κεφαλαίου και αδυ­νατίζουν τη σοσιαλιστική ιδιοκτησία, τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής”.

20o Συνέδριο (2017) – Θέση 77: “Μετά την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, η καπιταλιστικοποίηση της Κίνας και στη συνέχεια η ενίσχυση των καπιταλιστικών σχέσεων σε χώρες που επιδίωκαν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, όπως το Βιετνάμ και η Κούβα, χειροτέρευσαν την κατάσταση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Συνολικά, το κομμουνιστικό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση, δυσκολεύεται να αντιδράσει στην επίθεση του ταξικού αντιπάλου, η οποία συνδυάζει την καταστολή με τα ιδεολογικά-πολιτικά μέσα. Σε πολλές περιπτώσεις ο ταξικός αντίπαλος έχει καταφέρει να «αλώσει» από τα μέσα τα Κομμουνιστικά Κόμματα ”. (υπογράμμιση δική μου)

www.kke.gr/