Μαϊάμι, η μάχη στη φωλιά του θηρίου

atexnos.gr

Ακόμα πιο πολλοί ενάντια στον Αποκλεισμό , του Andrés Gómez*

Αυτό το διάστημα, καθώς μεταβάλλεται η πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Κούβας, είναι πολύ περισσότεροι οι παράγοντες στις ΗΠΑ που εκφράζουν δημόσια την υποστήριξή τους στις απόπειρες να δοθεί τέλος στην πολιτική του αποκλεισμού, του Εμπάργκο όπως ονομάζεται σε αυτή τη χώρα.

Υπάρχουν πολλοί σημαντικοί τομείς, παραγωγικοί (ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα), εμπορικοί και οικονομικοί, καθώς και αξιοσημείωτα πολιτικά συμφέροντα που μπορούν να δώσουν μια για πάντα τέλος, σε μια αναχρονιστική πολιτική που δεν συνάδει με τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα του συστήματος που διέπει τις ΗΠΑ, ώστε να δημιουργηθεί στη συνέχεια, μια πολιτική που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και στη σημερινή πραγματικότητα.

Ουσιαστικά, αυτό που επιχειρείται είναι να αντικατασταθεί η άχρηστη πολιτική αλαζονείας και υπερηφάνειας της αυτοκρατορίας, από μια άλλη, αυτή “των τραγουδιών των σειρήνων”, όπως την ονομάζει η Κουβανή στοχαστής Graziella Pogolotti σε ένα πρόσφατο δοκίμιό της.

Σταδιακά , με έξυπνο αλλά αδυσώπητο τρόπο, αυτά τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, υποστηρίζουν όλο και περισσότερο την έκκληση του Προέδρου Ομπάμα προς το Κογκρέσο, να δώσει τέλος στους νόμους και στις εκτελεστικές διατάξεις που συνθέτουν το καθεστώς του Αποκλεισμού/Εμπάργκο.

Για παράδειγμα, όλο και περισσότερο ο τύπος της χώρας επισημαίνει ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού των ΗΠΑ υποστηρίζει τον τερματισμό του εμπάργκο. Μεγάλη δημοσιότητα δόθηκε στην έρευνα του Pew Research Center, κατά την οποία το 72% των βορειοαμερικανικών υποστηρίζουν τον τερματισμό του εμπάργκο, συμπεριλαμβανομένου και59% των Ρεπουμπλικάνων. Είναι ενδιαφέρον ότι, σύμφωνα με αυτή την έρευνα, η υποστήριξη ανάμεσα στους Ρεπουμπλικάνους μιας νέας πολιτικής περισσότερου εμπορίου με την Κούβα έχει αυξηθεί κατά 15% από το Γενάρη έως τον Ιούλιο του 2015, καθιστώντας αυτό το δείκτη, τον ταχύτερα αναπτυσσόμενο υπέρ του τερματισμού του εμπάργκο.

Πολλά σχέδια νόμου καθώς και τροποποιήσεις σε άλλα σχέδια νόμου, κατατίθενται τόσο στη Βουλή των Αντιπροσώπων όσο και στη Γερουσία, περισσότερο από Ρεπουμπλικάνους Αντιπροσώπους και Γερουσιαστές ,παρά από Δημοκρατικούς. Σχέδια Νόμου και Τροποποιήσεις που ξεκινάνε από την άρση των ταξιδιωτικών περιορισμών προς την Κούβα, και φτάνουν μέχρι την πλήρη κατάργηση όλων των νόμων και διατάξεων που συνθέτουν τον αποκλεισμό/εμπάργκο, ιδιαίτερα το Νόμο Helms Burton του 1996. Θα πρέπει να υποθέσουμε ότι όλο αυτό, είναι καλά μελετημένο, ειδικά εν όψει των γενικών εκλογών.

Οι πιθανές επενδύσεις στην κουβανική οικονομία είναι επιθυμητές από πλευράς των εμπορικών, παραγωγικών και χρηματοοικονομικών ομίλων των ΗΠΑ. Οι εκτιμήσεις για το ύψος των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών ποικίλουν, καμία από αυτές όμως, δεν είναι μικρότερη από 2 δις δολάρια το χρόνο. Μία από αυτές, βασισμένη σε μια μελέτη του Ινστιτούτου Peterson για τη Διεθνή Οικονομία, εκτιμά ότι η εξαγωγή προϊόντων των ΗΠΑ στην Κούβα θα μπορούσε να φθάσει μέχρι και 4,3 δις δολάρια ετησίως. Πέρα από αυτό, άλλες μελέτες υποστηρίζουν ότι η ομαλοποίηση των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών θα δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας σε αυτή τη χώρα.

Η εκτίμηση αυτών των κερδών, αφορά μόνο τον εμπορικό τομέα, χωρίς να υπολογίζει τους άλλους τομείς της οικονομίας. Και φυσικά, για να μπορέσουν να υλοποιηθούν όλες αυτές οι δυνατότητες απαιτούνται πιστώσεις. Για να υλοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους όσο αφορά τις επενδύσεις στην Κούβα αλλά και στις αγορές τους, αυτά τα συμφέροντα υποστηρίζουν ότι πρέπει να αρχίσουν να εξομαλύνονται αυτές οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών με την άρση του αποκλεισμού/εμπάργκο. Όπως είπα και παραπάνω, γι 'αυτό κάνουν ότι κάνουν, σε αυτή τη φάση.

Ένας άλλος παράγοντας, πιο ειδικός, από τους πολλούς που ενδιαφέρονται για τον τερματισμό της παλιάς και αποτυχημένης πολιτικής ( όχι επειδή είναι παλιά, αλλά επειδή απέτυχε) είναι οι κύριοι και οι κυρίες που έχουν γεννηθεί στην Κούβα και οι απόγονοί τους. Οι οποίοι επίσης επιδιώκουν να επενδύσουν στην Κούβα, με όλες τις εγγυήσεις των νόμων, καθώς και άλλες, υποθέτω κυρίως λόγω έλλειψης κεφαλαίων, οι οποίοι βέβαια, ενώ μέχρι τώρα φιλοδοξούσαν απλώς να δώσουν τέλος στη σοσιαλιστική επανάσταση, τώρα φιλοδοξούν να το επιτύχουν με τη νέα πολιτική της αυτοκρατορίας των “τραγουδιών των σειρήνων”.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι χρήσιμος παράγοντας στην παρούσα διαδικασία για τον τερματισμό του αποκλεισμού. Είναι οι νέοι επίσημοι συνεργάτες της Ουάσιγκτον στην νέα της πολιτική για την Κούβα. Ορισμένοι από αυτούς ήταν προσκεκλημένοι στον κήπο της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αβάνα στις 14 Αυγούστου κατά την τελετή έπαρσης της Βορειοαμερικανικής σημαίας και καυχήθηκαν γι' αυτό. Αλλά εντάξει, ο καθένας “κάνει τη δουλειά του”.

Ένα γεγονός, όχι ιδιαίτερα σημαντικό, συνέβη πριν μόλις δύο εβδομάδες εδώ στο Μαϊάμι.

Εννοώ την ευτυχή συνάντηση του δημοφιλούς Κουβανού τραγουδιστή Οσμάνι Γκαρσία, που έκανε περιοδεία στις ΗΠΑ, και του Ουρουγουανού “εξυπνάκια” Πέδρο Σεβσεκ. Ο παρουσιαστής μιας τηλεοπτικής εκπομπής παραπληροφόρησης (μέχρι αηδίας) , υποστήριξε την τρομοκρατία ενάντια στον Κουβανικό λαό. Ο κύριος αυτός, είναι ένας από αυτούς που επιδοτεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Δεν ξέρω πως ξεκίνησε το χάος, αλλά στη συνέχεια άνοιξαν “οι ασκοί του Αιόλου” στην τηλεόραση του Μαϊάμι και στα κοινωνικά δίκτυα, ανάμεσα στον Κουβανό τραγουδιστή και στον Ουρουγουανό. Ήταν θαυμάσια! Η κουβανική αντεπανάσταση του Μαϊάμι συζητώντας πρόσωπο με πρόσωπο με τον κουβανό τραγουδιστή. Μία συζήτηση για διάφορα πράγματα, ο καθένας με τον συνηθισμένο του τρόπο, όμως η ουσία της υπόθεσης, κατέληξε σε εκρηκτική αντίδραση του Οσμάν Γκαρσία για τους εδώ Κουβανούς που υποστηρίζουν τον αποκλεισμό και κάνουν ότι άλλο μπορούν ενάντια στο λαό της Κούβας.

Το ότι εκφράστηκε έτσι, όπως ο καθένας όταν εκνευριστεί και στην Κούβα και εδώ, ήταν κάτι αναμενόμενο. Το σημαντικό είναι ότι αυτό είναι συνηθισμένο στο Μαϊάμι και είναι κατανοητό από την Κούβα. Η κλασική περιφρόνηση των “ηγετών της εξορίας” και άλλων όπως αυτοί, ήταν κάτι που επιτέλους έπρεπε κάποιος να στηλιτεύσει δημόσια, και αυτός ο κάποιος ήταν ο Οσμάνι Γκαρσία.

Αυτά που ειπώθηκαν και από τους δύο, τα είδαν και τα άκουσαν εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια άνθρωποι, μέσω των κοινωνικών δικτύων. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που σχολίασαν σε αυτά τα μέσα, κατά γενική ομολογία, υποστήριξαν τον Οσμάνι και χλεύασαν τον Σεβσεκ.

Ήταν ένα σημαντικό μάθημα για όλους. Ειδικά για εκείνους που υποτιμούν ή αγνοούν τον πατριωτισμό αυτών των Κουβανών που μέσα ή έξω από την Κούβα, δεν συμμετέχουν ή δεν τους ενδιαφέρουν τα πολιτικά ζητήματα ή διατηρούν μια κοινωνική συμπεριφορά απόλυτα αμφισβητήσιμη από την υπόλοιπη κοινωνία, αλλά απορρίπτουν κατηγορηματικά την κατάχτηση ενάντια στο λαό της Κούβας και τις πολιτικές όπως ο Αποκλεισμός που κάνει να υποφέρουν οι δικοί τους και ο λαός τους.

Επομένως, εκτός από τη δουλειά μας ενάντια στους νόμους και τις διατάξεις που συνθέτουν τον Αποκλεισμό/ Εμπάργκο, εμείς που αποτελούμε το πατριωτικό – προοδευτικό κομμάτι των Κουβανών που ζουν στο εξωτερικό, στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο, όπως πάντα, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στον αποκλεισμό και τις άλλες πολιτικές που παραμένουν σε ισχύ και διαμορφώνουν το πλαίσιο της επιθετικότητας των ΗΠΑ ενάντια στον Κουβανικό λαό.

Χαρούμενοι και ικανοποιημένοι ότι σε αυτούς τους νέους καιρούς, στον αγώνα ενάντια στον αποκλεισμό/εμπάργκο, μας συντροφεύουν νέες δυνάμεις, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και σε άλλες χώρες του κόσμου, ώστε με τις προσπάθειες όλων να επιτευχθεί ο κοινός μας στόχος, το τέλος αυτής της επαίσχυντης πολιτικής.

Όπως πάντα συνειδητοί, σε αυτούς τους νέους καιρούς, εμείς που συγκροτούμε τον πατριωτικό και προοδευτικό τομέα των Κουβανών που ζουν στο εξωτερικό, θα δώσουμε το παρόν και όλες μας τις δυνάμεις για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας, της ελευθερίας και της ειρήνης του κουβανικού λαού, καθώς επίσης και για την ανάπτυξη του σοσιαλιστικού του συστήματος, που έχει επιλεγεί και διατηρείται ελεύθερα από τον ίδιο.

Πηγή (στα ισπανικά): martianos.ning.com

O Andrés Gómez είναι Κουβανός δημοσιογράφος, που κατοικεί στο Μαϊάμι. Είναι συνιδρυτής και Εθνικός Συντονιστής της “Μπριγάδας Αntonio Maceo” που αποτελείται από Κουβανούς που ζουν στις ΗΠΑ και συμμετέχει στην οργάνωση των προοδευτικών μεταναστευτικών κουβανικών οργανώσεων ”Alianza Martiana” (Συμμαχία Μαρτί).Το 1960 σε ηλικία 13 ετών έφυγε από την Κούβα μαζί με την οικογένειά του, λόγω της Επανάστασης. Στις 21 Δεκέμβρη 1977 ίδρυσε την Μπριγάδα Αntonio Maceo μαζί με άλλους 54 νεαρούς κουβανούς, όταν επέστρεψαν στη γενέτειρά τους, από την οποία είχαν φύγει ανήλικοι, όταν οι οικογένειές τους εγκατέλειψαν το νησί, διαφωνώντας με την επαναστατική διαδικασία. Σκοπός της μπριγάδας είναι η αντιμετώπιση της μόνιμης επίθεσης ενάντια στο δικαίωμα στην ειρήνη και την ανάπτυξη του κουβανικού λαού και η εγκαθίδρυση αποτελεσματικών και δίκαιων σχέσεων ανάμεσα στους κουβανούς μετανάστες στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο και στην κουβανική κοινωνία. Σχέσεων που θα ανταποκρίνονται στην ανάγκη των μεταναστών να έχουν κανονικές σχέσεις με τις οικογένειες στο νησί και την υπόλοιπη κουβανική κοινωνία. Σε αυτή την κατεύθυνση θέτουν το καθήκον του αγώνα για την υπεράσπιση του δικαιώματος του κουβανικού λαού για αυτοδιάθεση, για να ζήσει και να αναπτυχθεί ειρηνικά. Από το 1986 ασκεί συστηματικά μάχιμη δημοσιογραφία στην υπηρεσία της υπεράσπισης της Κούβας, μέσω της Επιθεώρησης Revista Areíto, την οποία διευθύνει, όπως επίσης και μέσω του ραδιοφωνικού-τηλεοπτικού σταθμού Radio Miami .