Αλεξέι Άλμπου, μέλος της κομμουνιστικής οργάνωσης Mποροτμπά (Αγώνας)
Είμαι σίγουρος ότι ήρθε η ώρα για τους πραγματικούς κομμουνιστές της Ευρώπης να θυμηθούν τη συμβουλή του Λένιν: Πριν ενωθούμε, πρέπει πρώτα να απεμπλακούμε δυναμικά και οριστικά.Είμαι κατηγορηματικός αντίπαλος της ένωσης της ευρύτερης αριστεράς. Ειδικά των ενώσεων με τέτοιους “αριστερούς”.
Πρέπει να συνεργαστούμε με τις πλατιές μάζες του προλεταριάτου και όχι με τους “αριστερούς” ακτιβιστές που εξαρτώνται από τους ιμπεριαλιστές.
Οι συζητήσεις και η διαδικασία της ενοποίησης καταλαμβάνουν πολύτιμο χρόνο, απορροφούν ενέργεια και οι οργανώσεις βυθίζονται σε μια μακρά και κουραστική διαδικασία που τους αποσπά την προσοχή από τον πραγματικό αγώνα για μια νέα, πιο δίκαιη κοινωνική τάξη».
[...] Τέλος ζητάμε από τον Αλεξέι να σχολιάσει το γεγονός ότι πολλοί στη δυτική αριστερά θεωρούν τη σύγκρουση ως «ενδοϊμπεριαλιστική» και κρατούν ίσες αποστάσεις μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας. Απαντά ότι «δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με αυτή τη θέση και πιστεύουμε ότι αυτή η στάση είναι λανθασμένη. Ως μαρξιστές, πρέπει να εξηγήσουμε στην κοινωνία, ότι μετά την κατάρρευση του σοβιετικού στρατοπέδου, το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είναι ένα ενιαίο (ενωμένο) σύστημα. Ένα σύστημα. Αυτό το σύστημα είναι ιμπεριαλιστικό και έχει τον δικό του “Ηγεμόνα” – τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε αυτή τη χώρα λαμβάνονται οι σημαντικότερες οικονομικές αποφάσεις, από όπου ελέγχουν την εκπομπή του κύριου παγκόσμιου νομίσματος, του δολαρίου. Και είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες που βρίσκονται τα κύρια κέντρα συσσώρευσης και συγκέντρωσης κεφαλαίου. Επίσης, το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα έχει και τα λεγόμενα υποσυστήματα: το Ευρωπαϊκό, το Βορειοαρικανικό, το μετα-Σοβιετικό (το κέντρο του οποίου βρίσκεται στη Μόσχα), της Νότιας Αμερικής, του Μεξικού-Καραϊβικής, της Ασίας-Ειρηνικού και ορισμένα άλλα. Αυτά τα υποσυστήματα αλληλεπιδρούν ενεργά μεταξύ τους, δεν έχουν σαφή όρια και μοιάζουν περισσότερο με κάποιου είδους πόλους, από τους οποίους εκτείνονται εκατομμύρια αλυσίδες παραγωγής, οικονομικοί δεσμοί, logistics, εμπορικά, χρηματοπιστωτικά και φορολογικά νήματα».
«Πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι αγορές δεν είναι απεριόριστες και δεν είναι μόνο κατειλημμένες από ανταγωνιστές, αλλά και υπερπλήρεις. Η κατάσταση αυτή προκάλεσε κρίση στην παγκόσμια οικονομία. Σήμερα, οι ΗΠΑ έχουν δύο επιλογές. Η πρώτη προσφέρεται από τους κομμουνιστές. Πρέπει να υπάρξει απόρριψη της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς, εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής και μετάβαση σε έναν ολοκληρωμένο οικονομικό σχεδιασμό. Η δεύτερη προτείνεται από τους δεξιούς οικονομολόγους. Προτείνουν τη διατήρηση του φιλελεύθερου μοντέλου και την καταστροφή των ανταγωνιστών, την κατάληψη των αγορών άλλων λαών. Αυτό το σενάριο συμβαίνει στον κόσμο σήμερα και είναι στην πραγματικότητα “οικονομικός κανιβαλισμός”: όλοι είναι εναντίον όλων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κηρύσσουν οικονομικό πόλεμο στην Κίνα και τη Ρωσία, οι ευρωπαϊκές χώρες μάχονται μεταξύ τους για να διατηρήσουν τις ποσοστώσεις, η Βενεζουέλα και το Ιράν συνεχίζουν να βρίσκονται υπό αποκλεισμό και η Αργεντινή βρίσκεται στις παραμονές της ένατης χρεοκοπίας, καθώς δεν μπορεί να πληρώσει τους διεθνείς πιστωτές. Υπό αυτές τις συνθήκες, όταν η ηγεμονική χώρα έχει επιλέξει το δρόμο της καταστροφής των ανταγωνιστών, όπως η Ρωσία, της οποίας η οικονομία είναι περιφερειακή και αναγκάζεται να αμυνθεί», εξηγεί.
«Ως εκ τούτου, η αριστερά θα πρέπει να είναι πιο ενεργή στην αντιιμπεριαλιστική αγκιτάτσια κατά των Ηνωμένων Πολιτειών και όχι κατά της Ρωσίας. Η αριστερά θα πρέπει να είναι πιο ενεργή στην προώθηση ενός εναλλακτικού οικονομικού μοντέλου, αντί να υπερασπίζεται την υπερφιλελεύθερη εθνικιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας. Γενικά, η υποστήριξη των Ναζί είναι ντροπή και αίσχος. Ωστόσο, κάτι μου λέει ότι όλες οι εξηγήσεις μου δεν θα γίνουν αποδεκτές από τέτοιους “αριστερούς”, επειδή όλοι τους είναι πολύ στενά συνδεδεμένοι με τα ιμπεριαλιστικά δίκτυα. Όλοι τους λαμβάνουν υποστήριξη από ιμπεριαλιστικά κεφάλαια και μη κυβερνητικές οργανώσεις. Το να λαμβάνουν επιχορηγήσεις από τα χέρια των ιμπεριαλιστών είναι τόσο ευχάριστο που δεν θα θέλουν να αντιταχθούν στα αφεντικά τους. Είμαι σίγουρος ότι ήρθε η ώρα για τους πραγματικούς κομμουνιστές της Ευρώπης να θυμηθούν τη συμβουλή του Λένιν: Πριν ενωθούμε, πρέπει πρώτα να απεμπλακούμε δυναμικά και οριστικά. Είμαι κατηγορηματικός αντίπαλος της ένωσης της ευρύτερης αριστεράς. Ειδικά των ενώσεων με τέτοιους “αριστερούς”. Πρέπει να συνεργαστούμε με τις πλατιές μάζες του προλεταριάτου και όχι με τους “αριστερούς” ακτιβιστές που εξαρτώνται από τους ιμπεριαλιστές. Οι συζητήσεις και η διαδικασία της ενοποίησης καταλαμβάνουν πολύτιμο χρόνο, απορροφούν ενέργεια και οι οργανώσεις βυθίζονται σε μια μακρά και κουραστική διαδικασία που τους αποσπά την προσοχή από τον πραγματικό αγώνα για μια νέα, πιο δίκαιη κοινωνική τάξη», καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου