Το 2015 μπήκε με μια ιστορική νίκη της Κούβας (+videos)

Στις 17 Δεκέμβρη 2014  στις 12 π.μ ώρα Κούβας ο Πρόεδρος της Κούβας Ραούλ Κάστρο και ο βορειοαμερικανός  πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα  εξάγγειλαν  την έναρξη διπλωματικών σχέσεων και την  ταυτόχρονη απελευθέρωση  των  3 κουβανών ηρώων από τους Πέντε  που παρέμεναν στις βορειοαμερικάνικες φυλακές και 2 κατασκόπων της CIA από τις κουβανικές φυλακές.  Τα δύο μέρη δεν έκρυψαν τις προθέσεις τους, οι μεν κουβανοί διακήρυξαν την διατήρηση και συνέχεια της επανάστασής τους, οι δε βορειοαμερικάνοι την  πρόθεσή τους περί του αντιθέτου, ομολογώντας ταυτόχρονα την αποτυχία της μέχρι τώρα πολιτικής τους. 

Οι λαϊκές αντιδράσεις στην Αβάνα ήταν άμεσες, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας. Αμέσως μετά το διάγγελμα του Ραούλ, η πρώτη πορεία των φοιτητών της Σχολής  Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Αβάνας  διέσχιζε την κεντρική λεωφόρο της πρωτεύουσας “Calle 23” και οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν τα επόμενα εικοσιτετράωρα με μεγάλες συναυλίες,συναντήσεις και συγκεντρώσεις σε όλο το νησί. 

Αντίθετα απέναντι στο Μαϊάμι, οι αντιδράσεις  ήταν  μεν χωρίς μαζικότητα, πολύ κάτω από τις προσδοκίες  διοργανωτών και ΜΜΕ ( video ),  όμως σαφώς  οργίλες κατά της συμφωνίας, κατηγορώντας τον Ομπάμα για «κομμουνιστή», «δολοφόνο όπως οι Κάστρο»,  ότι «γονάτισε μπροστά στους Κάστρο» κλπ.  Το άλλο στοιχείο που τις χαρακτήρισε ήταν η απουσία  νεολαίας της πολυπληθούς κουβανικής  κοινότητας. Αν λοιπόν το λαϊκό κριτήριο είναι  συνήθως αλάνθαστο, το ποιος γελάει και ποιος κλαίει σε αυτήν την υπόθεση, δείχνει κάτι…

Τα άμεσα μέτρα της συμφωνίας, πέρα από την αποφυλάκιση των 3 που σφραγίζουν την νικηφόρα έκβαση ενός πολύχρονου αγώνα, περιλαμβάνουν το άνοιγμα Πρεσβειών στις δύο πρωτεύουσες μέχρι τον Γενάρη του 2016, την χαλάρωση κάποιων ταξιδιωτικών, ταχυδρομικών και τραπεζικών εμποδίων μεταξύ Αβάνας - Μαϊάμι, την δρομολόγηση από πλευράς ΗΠΑ εξόδου της Κούβας από την βορειοαμερικάνικη «λίστα χωρών που υποθάλπουν την τρομοκρατία» και την  υπογράμμιση από πλευράς Κούβας ότι ο αποκλεισμός (εμπάργκο) συνεχίζεται και πρέπει να σταματήσει άμεσα ( Διάγγελμα Ραούλ Κάστρο ). Κατά τα άλλα, συνεχίζονται όλα τα υπονομευτικά προγράμματα, με τελευταίο την αποστολή μαζικών SMS  στους κουβανούς για να κάνουν την"κουβανική άνοιξη" στις πλατείες την 30η Δελεμβρίου 2014.

Τα στοιχεία που οδήγησαν στην ιστορική αυτή νίκη του κουβανικού λαού αξίζει να μελετηθούν, γιατί οι νίκες, είναι σπάνιες στην εποχή μας, και εκτός από ότι μας γεμίζουν χαρά και αισιοδοξία, μας εξοπλίζουν γιατί είναι και δικές μας νίκες. 

1. Η Κούβα κατέκτησε την ιστορική αυτή νίκη γιατί στάθηκε σταθερή και αταλάντευτη όλα αυτά τα χρόνια και άντεξε στον καθολικό πόλεμο στις πιο δύσκολες συνθήκες, που όλοι γνωρίζουμε. Άντεξε γιατί ό λαός της ήταν αποφασισμένος να το κάνει, και είχε μια ηγεσία που την  πίστευε την στήριζε και δεν ήταν διατεθειμένος να παραδώσει αυτά που κατέκτησε με την επανάστασή του.

2. Η αλλαγή του συσχετισμού στην Λατινική Αμερική και η διαδικασία που συντελείται εκεί, αναβάθμισαν τον διεθνή ρόλο της Κούβας στην περιοχή  καθώς ήταν το «πρώτο ελεύθερο έδαφος της Αμερικής»  που, από την Επανάστασή της και μετά  πρωταγωνίστησε, ενέπνευσε και στήριξε  κάθε προοδευτική αλλαγή στην Ήπειρο.

3. Η συνεπής πάλη για την απελευθέρωση των Πέντε ηρώων, έγινε διεθνές ζήτημα και δεν επέτρεψε να ξεχαστεί  η υπόθεση. Η διεθνής αλληλεγγύη σε όλα τα μήκη του πλανήτη, από τις πιο διαφορετικές δυνάμεις, διαμόρφωσε και τις συνθήκες για να χρεοκοπήσει  και ο παραλογισμός του αποκλεισμού (εμπάργκο) στην διεθνή κοινή γνώμη.  

4.  Η  αναποτελεσματικότητα της βορειοαμερικάνικης πολιτικής απέναντι στην Κούβα σε συνδυασμό με τις ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τον οικονομικό  πόλεμο  από την μιά, και η διεθνής πολιτική της Κούβας από την άλλη, που  όχι μόνο την έβγαζε σιγά-σιγά από την οικονομική απομόνωση  αλλά σε συνδυασμό με τις ολοκληρώσεις που πραγματοποιούνταν στην Λατινική Αμερική αλλά και διεθνώς  (BRICS) , καθώς και με τις επιθετικές της  οικονομικές κινήσεις  (Ειδική Ζώνη Ανάπτυξης του Mariel)   την τοποθετούσαν σε  διεθνή θέση δυσανάλογη του μεγέθους της.

Κανένα από τα 4  παραπάνω στοιχεία από μόνο του, δεν έφερε το θετικό αυτό αποτέλεσμα σήμερα. Κανένα από τα υπόλοιπα όμως δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς το πρώτο, την σταθερή και αταλάντευτη θέση της Κούβας  στα 56 χρόνια της Επανάστασής της.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, ότι η ιστορική αυτή νίκη του κουβανικού λαού, βρήκε θέση στην ειδησεογραφία  και στην Ελλάδα της κρίσης, καθώς ... "οι διεθνείς υποχρεώσεις των Μέσων Ενημέρωσης πρέπει να τηρούνται πάντα". Προωθούν λοιπόν όπως πάντα την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και πασχίζουν να μας πείσουν, ντε και καλά, ότι η μεγάλη μας νίκη είναι ήττα. «Έρχονται οι Αμερικάνοι»,«πέφτει η Κούβα»-λένε-με μια ελαφριά δόση μελαγχολίας …..

Γιατί όμως δεν πανηγυρίζουν αλλά μελαγχολούν; Γιατί ξέρουν ότι η Κούβα δεν έπεσε στην Ειδική Περίοδο, δεν έπεσε όταν την επισκέφτηκε ο Πάπας , δεν έπεσε όταν αρρώστησε ο Φιντέλ, δεν έπεσε γενικώς. Αυτό τους την δίνει, και κυρίως, μισούν το παράδειγμά της και το γεγονός ότι κάθε νίκη της μας γεμίζει χαρά γιατί είναι και δική μας νίκη.

Διαφωνούμε λοιπόν, με την εκτίμηση π.χ του KK Mεξικού,   που «δεν βλέπει λόγο για ευφορία την στιγμή που οξύνεται η ταξική πάλη και ο ιμπεριαλισμός γίνεται επιθετικότερος».

Πιστεύουμε ότι ο ιμπεριαλισμός  από την φύση του θα γίνεται επιθετικότερος όσο πλησιάζει προς τον θάνατό του, ακόμα και αν «παραμένει ζωντανός, πολύ ζωντανός». Και μόνο όσοι  πιστεύουν ότι είναι ανίκητος, και επομένως δεν σκοπεύουν ποτέ να νικήσουν, βλέπουν ήττες μέσα στις  (σπάνιες) νίκες μας.

Πανηγυρίζουμε λοιπόν την ιστορική νίκη του κουβανικού λαού, που είναι νίκη όλων των αγωνιστών και όλης της προοδευτικής ανθρωπότητας.

Μια λάμψη μέσα στα μαύρα σκοτάδια, μια αστραπή στην καταιγίδα που ποτέ δεν κόπασε.

Καλή χρονιά.