- Ο τελευταίος δημοσιογράφος που σκοτώθηκε στην Κούβα ήταν ο Κάρλος Bastidas Arguello, που σκοτώθηκε από το στρατιωτικό καθεστώς του Μπατίστα στις 13 Μαΐου 1958.
- Σύμφωνα με την έκθεση του 2012 της Διεθνούς Αμνηστίας, η Κούβα είναι η χώρα με τις λιγότερες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην αμερικάνικη ήπειρο.
Πηγές: Salim
Lamrani ,
δημοσιεύτηκε πρώτη φορά
στο Prensa
Rebelde την 1/3/2013
"Zήτημα Αρχών"
|
Αξίζει όμως ν’ αναρωτηθούμε ποιος
οργανώνει και χρηματοδοτεί αυτήν την παγκόσμια περιοδεία. Η ίδια η πορεία της,
πριν ακόμα το πλασάρισμά της σαν «καταξιωμένη» blogger ήταν αρκετά
αμφιλεγόμενη, για να θεωρηθεί απλά μια «αντικαθεστωτική». Ειδικά στην Κούβα,
που συγκεκριμένα κέντρα έχουν συμφέρον να βρουν και ν’ αξιοποιήσουν τέτοιους
ανθρώπους.
Έτσι τον Αύγουστο του 2002
παντρεύεται τον Γερμανό πολίτη Carl G.
ενώ είναι ήδη παντρεμένη με τον σημερινό της σύζυγο Reinaldo Escobar και
εγκαταλείπει την Κούβα «μια τεράστια φυλακή με ιδεολογικά τείχη» όπως λέει,
φεύγοντας για την Ελβετία, μια από τις
πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Όμως, ενάντια σ’ όλα τα προγνωστικά, το 2004,
επικαλείται οικονομικές δυσκολίες και επιστρέφει στην Κούβα.
από την "υποδοχή" στην Βραζιλία
|
Σύμφωνα με τα στοιχεία που
δημοσιεύτηκαν στο Wikileaks είχε συχνές συναντήσεις με διπλωματικούς υπαλλήλους
των ΗΠΑ, στο σπίτι της στη Αβάνα. Μάλιστα, ο Michael Parmly,
πρώην αξιωματούχος του διπλωματικού
γραφείου των ΗΠΑ στην Αβάνα, τις επιβεβαιώνει σε συνέντευξή του, μετά τις
αποκαλύψεις του Wikileaks, δηλώνοντας
ότι «θα μ’ ενοχλούσε να δημοσιεύονταν οι
αναρίθμητες συζητήσεις που είχα με την Yoani Sánchez. Η ίδια θα μπορούσε να
πληρώνει τις συνέπειες όλη της την ζωή».
Η πιο πρόσφατη δε από αυτές ήταν μεταξύ 16 και 22 Σεπτεμβρίου του
2010, όπου συναντήθηκε μυστικά, στο διαμέρισμά της με την ανώτερη κρατική αξιωματούχο των ΗΠΑ Bisa Williams, κατά την
επίσκεψή της στην Αβάνα, όπως επίσης αποκάλυψε το Wikileaks.
Ίσως λοιπόν η Yoani Sánchez να
είχε ήδη εξασφαλίσει την «καριέρα» της. Αρκούσε μόνο η δημιουργία ενός blog το
2007, που το ονόμασε « Η Γενιά-Υ». Το συστηματικό και με κακοήθη τρόπο χτύπημα
του κουβανικού συστήματος και της κουβανικής Κυβέρνησης αποτέλεσε ικανό
παράγοντα, για να την χρήσουν σαν την
«φωνή» της αντιπολίτευσης στην Κούβα.
Και για να δικαιολογηθεί ο
τίτλος, πρέπει να είσαι κάποιος. Μέσα σε
μια χρονιά μόνο, το 2008, λαμβάνει όλες τις απαραίτητες «διακρίσεις», που άλλοι
δημοσιογράφοι, με έργο ζωής θέλουν χρόνια για να τις αποκτήσουν, αν τις
αποκτήσουν ποτέ. Μαζί φυσικά λαμβάνει και τις χρηματικές απολαβές που τις
συνοδεύουν.
Έτσι, στις 4 Απριλίου του 2008,
της απονέμεται το βραβείο Δημοσιογραφίας Ortega & Gasset, συνοδευόμενο από
15.000 ευρώ, από την ισπανική εφημερίδα El Pais. Αυτό το βραβείο δίνεται σε
καταξιωμένους δημοσιογράφους ή συγγραφείς, με
μεγάλη συγγραφική καριέρα.
Επίσης, το περιοδικό Time την
συγκαταλέγει στα 100 άτομα με την μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως (2008). Το blog
της συμπεριλαμβάνεται στα 25 καλύτερα του κόσμου, από το δίκτυο CNN και το
περιοδικό Time(2008). Παίρνει το ισπανικό βραβείο Bitacoras.com & The Bob’s
(2008).
H El Pais την συμπεριλαμβάνει στην λίστα με τις 100
ισπανόφωνες αμερικάνικες προσωπικότητες, με την μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως,
για το έτος 2008. Το περιοδικό Foreign Policy, τον Δεκέμβριο του 2008, προχωρά
ακόμα παραπέρα, συμπεριλαμβάνοντάς τη ανάμεσα στους 10 πιο σημαντικούς
διανοούμενους της χρονιάς. Το μεξικάνικο περιοδικό Gato Pardo έκανε το ίδιο
(2008). Το καταξιωμένο πανεπιστήμιο Columbia της απονέμει το βραβείο Maria
Moors Cabot.
Συνολικά από τις διακρίσεις αυτές
μαζεύει το ποσόν των 250.000 ευρώ περίπου.
Επίσης η Παναμερικάνικη Ένωση
Τύπου (Sociedad Interamericana de Prensa) που συνενώνει τα μεγαλύτερα ιδιωτικά
μέσα ενημέρωσης, την ονομάζει αντιπρόεδρο για την Κούβα, της επιτροπής για την
Ελευθερία του Τύπου και Πληροφοριών, με μηνιαίο μισθό 6.000 δολάρια.
H El Pais την προσλαμβάνει σαν
ανταποκριτή της. Πιθανά, μια από τις μεγάλες «δημοσιογραφικές» της επιτυχίες,
σαν ανταποκριτής της τελευταίας, να είναι και η πρόσφατη φωτογραφία, που
υποτίθεται ότι απεικόνιζε τον Hugo Chavez διασωληνωμένο, και για την οποία η El
Pais αναγκάστηκε να ζητήσει δημοσίως συγνώμη.
Πάντως με αυτές τις απολαβές
γιατί να μην είσαι αντικαθεστωτικός στην Κούβα; Και είναι απορίας άξιο, πώς σε
μια χώρα που ακόμα και οι κυβερνητικοί της οργανισμοί δυσκολεύονται στην χρήση
του Internet (ακριβό και αργό), εξαιτίας των απαγορευτικών νομοθεσιών του
αποκλεισμού, η ίδια η Yoani Sánchez να έχει μια τόσο πλούσια ιντερνετική
δραστηριότητα, αλλά και τέτοιες τεχνικές ευκολίες, που το ίδιο το κουβανικό
κράτος δεν διαθέτει.
Αρκεί να πούμε ότι χρησιμοποιεί
το PayPal (σύστημα ιντερνετικών πληρωμών), όταν κανείς κουβανός, λόγω του αποκλεισμού που τους απαγορεύει το
ηλεκτρονικό εμπόριο, δεν μπορεί να έχει. Επίσης, έχει δεσμεύσει όλα τα
δικαιώματα του blog της (“© 2009 Generación Y – All Rights Reserved”), όταν
εξαιτίας του αποκλεισμού κανείς κουβανός
δεν μπορεί να το κάνει.
Το blog της διαθέτει domain μέσω της Αμερικάνικης
Εταιρείας GoDady, ενώ η νομοθεσία του αποκλεισμού τυπικά το απαγορεύει. Το site
που διαθέτει (desdecuba.net) έχει τον server του στην Γερμανία, στην Εταιρεία
Cronos AG.Regensburg, καταχωρημένο στο όνομα Josef Biechele, που φιλοξενεί
επίσης ιντερνετικά site της άκρας δεξιάς.
Το blog της είναι διαθέσιμο σε 18
γλώσσες (ακόμα και στα ελληνικά), ενώ άλλα μεγάλα blog, ακόμα και των πιο
σημαντικών διεθνών ιδρυμάτων δεν μεταφράζονται σε τόσες γλώσσες, όπως π.χ. των
Ηνωμένων Εθνών, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ, της Ε.Ε. κλπ. Ακόμα και αυτά
του Γραφείου των ΗΠΑ, αλλά και της ίδιας της CIA δεν απολαμβάνουν των
υπηρεσιών, τόσων μεταφραστών. Διαθέτει δε, εμβέλεια ανώτερη και από αυτή που
διαθέτει η Κούβα για όλους τους χρήστες της. Για να μην αναφέρουμε ότι από τους
400.000 followers στο twitter, μόλις μια εκατοντάδα κατοικούν στην Κούβα και
σχεδόν οι 50.000 από αυτούς, είναι προφίλ-φαντάσματα.
Και όλα αυτά σε μια χώρα που,
όπως δηλώνει η ίδια, κανείς κουβανός δεν έχει πρόσβαση στο Internet.
Και για να μην νομίζετε ότι της
λείπει το ταλέντο σ’ αυτήν την καλοπληρωμένη «καριέρα» που έχει χτίσει, ας
δούμε κάποιες από τις δηλώσεις της, που γίνονται για να προκαλέσουν περισσότερη εντύπωση
μάλλον στο εξωτερικό, παρά στο εσωτερικό της Κούβας, χωρίς βέβαια να το
παραβλέπουν κι αυτό.
Δηλώσεις όπως: η Κούβα είναι «καράβι που μπάζει νερά και ναυαγεί», «άνθρωποι των σκιών, σαν βαμπίρ, τρέφονται
από την ανθρώπινη χαρά», «μας εμφυσούν τον φόβο, μέσα από χτυπήματα, απειλές
και εκβιασμούς», «οι τσέπες αδειάζουν, η απογοήτευση μεγαλώνει και ο φόβος
παραμονεύει».
Αλλά και πιο πολιτικές όπως : «υπήρχε ελευθερία του τύπου και
πλουραλισμός, ραδιοφωνικά προγράμματα όλων των πολιτικών τάσεων κατά την
περίοδο της δικτατορίας του Μπατίστα το 1952- 1958», «ο αποκλεισμός αποτελεί το
κατάλληλο άλλοθι για την κυβέρνηση ώστε να διατηρεί την δυστυχία, τον έλεγχο
και την εσωτερική καταπίεση. Αν αύριο αίρονταν οι απαγορεύσεις του αποκλεισμού,
αμφιβάλλω αν θ’ άλλαζε κάτι», και ότι θέλει να εγκατασταθεί στην Κούβα «ιδιότυπος καπιταλισμός» (capitalismo sui
generis).
Είμαστε περίεργοι λοιπόν να δούμε
τις αποκαλύψεις που θα κάνει η Yoani Sánchez στην περιοδεία της.
Τελικά στην Κούβα μπορείς πολύ
εύκολα να γίνεις εκατομμυριούχος, αρκεί να γίνεις, όπως πολύ εύστοχα
χαρακτηρίζουν οι Κουβανοί, ανθρώπους σαν την Yoani Sánchez, gusano*.
*σκουλήκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου