Αγαπητοί συμπατριώτες
Ερχεται η Πρωτομαγιά, η Διεθνής Ημέρα των Εργαζομένων, προς τιμήν όσων παράγουν και συντηρούν τη ζωή.
Πριν από 30 και πλέον χρόνια, μετά την πτώση του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, οι μαζικοί εορτασμοί αυτής της ημέρας περιορίστηκαν σε λίγες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Κούβα.
Με δικαιολογημένη υπερηφάνεια, σήμερα μπορούμε να πούμε ότι, εν μέσω των πιο σκληρών ελλείψεων, δεν σταματήσαμε ποτέ να υψώνουμε τα λάβαρα του σοσιαλισμού.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, αντιπροσωπείες από όλο τον κόσμο ήρθαν και έρχονται για να γιορτάσουν την ημέρα σε αυτό το μικρό και εξαιρετικό έθνος όπου κυβερνούν οι εργάτες.
Θέλουν να γίνουν μάρτυρες και να μοιραστούν τη δύναμη της δύσκολης και συνάμα χαρούμενης αντίστασής μας.
Δεν θέλουν να χάσουν το εντυπωσιακό παράδειγμα αυτού του λαού, που είναι σε θέση να γιορτάζει τα δικαιώματα που κατακτήθηκαν, ακόμη και κάτω από τις χειρότερες οικονομικές συνθήκες, και, ταυτόχρονα, να ασκεί κριτική και να απαιτεί ότι, μαζί με τον απολεισμό, είμαστε σε θέση να νικήσουμε τα δικά μας λάθη και ανεπάρκειες.
Αυτό είναι που η εργατική τάξη στην εξουσία είχε τη δυνατότητα να κάνει από τον θρίαμβο του 1959 και αυτή η δύναμη ενισχύθηκε όταν η Κούβα ανακηρύχθηκε το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος στο δυτικό ημισφαίριο.
Αυτές οι μέρες δεν είναι καλύτερες από εκείνες, όταν η ουτοπία ήταν ένας αόρατος ορίζοντας υπό το βάρος της ήττας του σοσιαλισμού σε άλλα γεωγραφικά πλάτη.
Όπως τότε παρελάσαμε γιορτάζοντας τη διαρκή δύναμη των εργατών και των αγροτών, των δημιουργών και των καλλιτεχνών, έτσι και σήμερα είμαστε εδώ, έτοιμοι να παρελάσουμε για να συνεχίσουμε να γιορτάζουμε.
Πάνω από την οικονομία μας έχουν φυσήξει και φυσούν σήμερα, με μεγαλύτερη δύναμη από ποτέ, οι κυκλωνικοί άνεμοιι της αυτοκρατορικής εξουσίας, αποφασισμένοι να εξαφανίσουν αυτό το παράδειγμα τολμηρής δημιουργικής αντίστασης από τον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη.
Ας αποδείξουμε για άλλη μια φορά ότι δεν είμαστε ζωντανοί και όρθιοι επειδή το ήθελε ο μεγαλύτερος εχθρός του κουβανικού λαού. Είμαστε ζωντανοί, όρθιοι, αντιστεκόμαστε και δημιουργούμε, επειδή το θέλησαν οι γυναίκες και οι άνδρες της Κούβας.
Και αυτή τη φορά με μια εξαιρετική έμπνευση. Την 1η Μαΐου συμπληρώνονται 25 χρόνια από την ιστορική ομιλία του Φιντέλ στην κατάμεστη από κόσμο Πλατεία (της Επανάστασης) , όταν μας κάλεσε να δράσουμε με «αίσθηση της ιστορικής στιγμής», να «αλλάξουμε όλα όσα πρέπει να αλλάξουν» και να «χειραφετηθούμε μόνοι μας και με τις δικές μας προσπάθειες».
Όπως είπε τότε ο Φιντέλ: «Η επανάσταση είναι ενότητα, είναι ανεξαρτησία, είναι αγώνας για τα όνειρά μας για δικαιοσύνη για την Κούβα και για τον κόσμο».
Ας διαδηλώσουμε την Πρωτομαγιά δείχνοντας τη δύναμη της ενότητας. Για την ανεξαρτησία μας και τα όνειρά μας για δικαιοσύνη.Ενάντια στον αποκλεισμό και ενάντια στον φασισμό που επιστρέφει. Ενάντια στη γενοκτονία στη Γάζα και ενάντια στις σιωπηλές γενοκτονίες που προκαλεί η θάλασσα της αδικίας που απειλεί το είδος μας.Ας διαδηλώσουμε για τον καλύτερο κόσμο που θέλει και αξίζει η Κούβα.Τα λέμε την 1η του μηνός στην Πλατεία (της Επανάστασης)!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου